Op een vrijdagmiddag heb ik met ’the king of the lunch’ – ook wel Mr La Chapelle 1495 – afgesproken bij Bascule (voorheen Veranda, vlakbij het station Antwerpen Berchem). Chef Davy Schellemans werkt momenteel aan een nieuwe Veranda in de slachthuisbuurt, ondertussen nemen de Italiaanse sous-chef Matteo Nardin en de sommelier Daan Guelinckx het roer over in de Guldenvliesstraat. Davy zelf tekent ook present.
Mijn gezelschap is habitué, wat betekent dat bepaalde keuzes niet meer moeten gemaakt worden wegens veelvuldige voorstellen van het huis. Handig voor iemand die niet graag zelf beslissingen neemt, iets dubbeler voor eigenwijze dames als ik. Soit, wie maalt daar om: ze zijn zo schattig, die drie amicaal doende heren.
De zon straalt; ik doe mijn best om hetzelfde te doen. Binnen blijft het helemaal leeg, het smalle terras op de parkeerstrook vult vlotjes. Bascule wordt kennelijk ook gesmaakt door collega-chefs: naast ons zit Dario Puglia van het voormalige Gigi Il Bullo en huidige GIST.
Foto: Geert Van Couteren
We vertrekken met een nieuw soort bubbels en uit het assortiment snacks selecteren we mosselen / harissa (€ 5) en gegrilde groenten / kalamata (€ 4) als voorafjes.
De bubbels vertonen een gelige gloed en zorgen voor een spontaan feestje in de mond. Verrassend snel verschijnen de hapjes. Hoewel de mosselen einde seizoen zijn, smaken ze naar een lekkere mix van zeeuws (lees: allesbehalve uitgekookt) en pittig (met dank aan de harissa – dringende to do: terug in mijn voorraadkast). Bij de groenten ben ik helemaal wild van de venkel. De donkerpaarse dip van kalamata-olijven blijft wel grotendeels staan, misschien omdat de groenten de dip niet absorberen.
Als voorgerecht weet ik meteen wat ik wil: geen gerecht uit de linkerbladzijde (waar de snacks en de échte voorgerechten staan), maar een salade met harissa en inktvis (€ 11). Dit gerecht is trouwens ook te verkrijgen als hoofdgerecht (€ 15).
Foto: Geert Van Couteren
Ik neem hier even een foto van mijn gezelschap, omdat bij zijn salade die fotogenieke paarse zuignappen op de inktvis iets meer bovenaan liggen. Jaja, ik geef grif toe dat ik daarop let als de borden geserveerd worden. Prachtig fris gerecht met die inktvis, appel, (water?)kers en opnieuw pittige harissa in de dressing… Waarom kom ik hier verdomme niet vaker, denk ik instintief. Ook wel: we zijn verwend in Gent op foodvlak, maar een Oost-Vlaamse Bascule kan er voor mij zeker nog bij. En een Bar Chine natuurlijk.
Over de hoofdgerechten wordt even getwijfeld. Wanneer ik hoor dat de vis van de dag skrei is, ben ik niet meteen overtuigd. Maar omdat zowel de pasta’s (papardelle met lamsragout of tagliolini met spruiten) als de andere hoofdgerechten (gehaktbrood of worst) net niet genoeg zon ademen, kies ik dan toch voor de vis; de overkant volgt. Op de menukaart staat een beletselteken als prijs, logisch met die dagelijks wisselende vis. Het uiteindelijke bedrag is mij ontgaan – al vermoed ik dat dat rond de € 20 zal liggen.
De skrei combineert prima met de verschillende bereidingen van bloemkool: perfect op vel gebakken vis, dito bloemkool en een fluwelen puree van dezelfde groente. Hierin herken ik nog meer dan in de vorige gerechten de vroegere Veranda, en dat is een compliment.
Afronden doen we met een dessertwijn voor hem en een cappuccino voor mezelf. Tijd om even de beentjes te strekken en Zurenborg te doorkruisen richting Dageraadplaats voor nog meer zon, nog meer terras en nog meer genieten.
Ik kijk al uit naar de nieuwe Veranda (ergens dit najaar – hoor ik waaien) en hoop tegelijk nog vaak bij Bascule te mogen eten. Zo ongedwongen, zo lekker. Lunchers moeten het doen met de vrijdagmiddag, verder kun je er ’s avonds van woensdag tot zondag terecht.