Ik geef het toe, soms raakt een eetadres bij mij in de vergetelheid. En dan is er een trigger nodig om die plek terug op mijn foodradar te krijgen. De laatste jaren kwam ik meer met Greenway in aanraking op festivals of in de supermarkt, dan met hun oorsprong: een veggieresto in Gent (en inmiddels ook in Leuven). Op festivals hebben ze steevast een aantrekkelijke stand met hapjes of noedeltoestanden, in de supermarkt kan ik hun falafel wel smaken. Maar terug naar de Nederkouter dus!

Op een zaterdagmiddag parkeer ik mijn brommer – jawel, een oude MBK Booster uit onze tienerjaren – aan de overkant. Ik zit met een kleine lunchhonger en denk in de richting van een vegetarische burger. De veggieburger opties zijn kaas-, wortel- of spinazieburger. Spinazie (€6) graag! Een apart slaatje hoef ik niet, zelfs geen drankje. Ik installeer mij op een barkruk aan de hoge tafel, wegens geen plaats aan mijn geliefde toog bij het raam.

Grof geschat 5 à 10 minuten later komt de spinazieburger mijn richting uit. Van tussen een warm meergranenbroodje lacht Popeye’s favoriet mij toe. De hardcore spinazieburger – waarmee ik bedoel diepgroen en een duidelijke spinaziesmaak – krijgt het gezelschap van witte kool, sla, tomaat, sjalot en looksaus. Oei! Ik zag even over het hoofd dat ik later die dag nog een familiefeestje heb.

Met veel smaak werk ik mijn burger naar binnen. Oprecht lekker!

Greenway dateert al van mijn tripjes naar Gent toen ik nog op de middelbare school zat en écht vegetariër was. Tegenwoordig eet ik nog steeds veel veggie, maar in beheerste mate ook vlees en vrij veel vis. Vegetarisch dus met een jeugdsentimentele toets.

Paul Florizoone blijft dat goed doen met zijn Greenway merk. Ik heb in deze eerder vluchtige tijden dan ook veel respect voor mensen die iets goed doen en dat ook blijven doen. Het is één ding om iets nieuws, iets hips uit de grond te stampen. Pop! Pop! En hop, weer weg. Doorzetten en volhouden, daar heb ik – en nu klink ik als een oude zaag – nog net iets meer bewondering voor.