Een film van Stijn Conincx

Ja, we hebben vrij lang gewacht om naar deze gelauwerde film over het leven van Rocco (met 2 C’s, niet zoals verkeerlijk geprint op zijn eerder single omdat dat zogezegd de Vlaamse schrijfwijze is) Granata door regisseur Stijn Coninx te gaan zien. Zo lang zelfs dat we in een bijzonder klein Kinepolis zaaltje (nummer 12) in een Gentse kelder belanden. Met maximum honderdvijftig zitjes en dus een bijzonder gezellig sfeertje… Weliswaar lijkt nu de godganse zaal te horen als we nog een Mama Mia pogen te consumeren – met als gevolg dat ik de chips opzuig in plaats van laat kraken tussen mijn tanden.

Dat 2013 het jaar van Matteo Simoni is, was al duidelijk met z’n Smos vertolking in Safety First. Dat hij dan ook nog eens zo’n innemende Rocco Granata neerzet, kan alleen maar verbluffen. Toptalent! Koester dat, productiehuizen en filmmakers. Wij willen graag – liefst met mondjesmaat, want we willen hem niet opbranden – meer Matteo zien.

Het verhaal van Rocco charmeert en ontroert tegelijk. Lach en traan zijn een clichékoppel, maar eentje dat in Marina opnieuw z’n geslaagde opwachting maakt. Alleen stopt het verhaal wat ons betreft net iets te snel… We zijn mee van begin tot eind, en laat dat eind nog maar net het begin van de doorbraak van ons aller Rocco zijn.

En welk liedje is dat ook alweer?