Geheel zeker kan ik niet zeggen wanneer het precies gebeurd is. Een paar maanden geleden, misschien al een jaar. Maar het is een feit dat ik tegenwoordig koffie drink, met vrij veel melk en zonder zoetstof voor de volledigheid.

Vroeger beperkte ik mij tot een sporadische koffie na een culinair zoveelgangendiner – wat slechts een paar keer per jaar voorvalt, tegen alle perceptie in ga ik nu ook weer niet zo vaak chique uit eten. Daarnaast produceerde ik ettelijke zuchten en rologen wanneer mijn moeder bij een bezoekje aan Westrozebeke polste of ik koffie wou: “Ik drink geen koffie, mama!”. Verder begon mijn nieuwe oude baas dezelfde vraaggewoonte te ontwikkelen. En doen nog wel meer mensen het.

Misschien brak er plots een stukje weerstand, was het simpelweg eenvoudiger om “Ja, graag!” te antwoorden. Misschien trokken een paar uitstekende cappuccino’s van beslagen barista’s in de alomtegenwoordige koffiebars mij over de streep. Misschien versterkte Berlijn met alle ‘Kaffee und Kuchen’ mijn opwaartse trend.

Koffie dus, met behoorlijk wat melk en zonder suiker.
Gezellig, toch?