Een restaurant dat tevens een uitgaansgelegenheid is, waar je met andere woorden recht van de tafel naar de dansvloer kan: dat is BAAR. Een restaurant met een topinterieur (West-Vlamingen denken nu meteen aan die meubelzaak langs de grote baan in Izegem) van de intussen vermaarde Lieven Musschoot en Piet Hein Eek: dat is BAAR. Een restaurant waar ze tevens een tweegangenlunch serveren aan € 17: dat is BAAR. Tijd om een proefkonijn te mobiliseren en via e-mail te reserveren voor een donderdagse lunch!

Het is geen evidentie om BAAR niet voorbij te lopen in de Lange Violettestraat. Zonder groot uithangbord of iets in die trant en donkere ramen aan de gevel ligt het wel erg subtiel ingebed. We stappen binnen, lopen door het eerste bargedeelte langs een lange toog naar de tafels achteraan. Daar staan er slechts vier gedekt (2 x 2 + 2 x 4) en later blijkt dat zelfs dat er nog voor de helft te veel waren.

De lunch checkte ik naar goede gewoonte op voorhand (via hun Facebookpagina).

VG:: Coeur de boeuf tomaat, mozzarella, bruschetta
/ Gemarineerde zalm, granny smith, roquette, citrusgel

HG:: Roastbeef, zilverui, ovenpatatjen, bioboontjes
/ Linzenburger

Mijn gezelschap gaat twee maal voor de eerste optie en ik voor de tweede. Als aperitief vraagt hij een glas witte Chardonnay. Ik hou mij met een ginger ale van Fever-Tree aan mijn alcoholdieet. Om nog wat kilo’s te verliezen, niet omdat ik iets blijds verwachts (zoals sommige mensen – wellicht logischerwijs – vermoeden). Daarnaast bestellen we nog een liter spuitwater, dat wordt (wel te warm) opgediend in een brede fles met DRINKBAAR op. Je kent mij, zo’n woordgrapjes kan ik erg appreciëren.

Nu wordt het even wachten geblazen. We zijn in totaal met vier eetgasten en de gerechten lijken nochtans niet al te complex. Intussen krijgen we wel een soort rode wasabinootjes, brood en olijfolie. Ik probeer er zoveel mogelijk af te blijven, want het zijn de kleine dingen die het verschil maken tijdens een dieet. Dan komen de verzorgde borden: voor mij gemarineerde zalm met Granny Smith, komkommer, rucola, vlierbloesem en citrusgel. Verzorgd en tegelijk een tikkeltje slordig gepresenteerd, lekker en tegelijk niet bijster indrukwekkend van smaak. Het voelt voor mij een beetje aan als net niet… Misschien ben ik te streng, maar wellicht worden mijn verwachtingen de hoogte in gestuwd door de hoge lat van het interieur.

Daarna oefenen we opnieuw geduld uit voor het hoofdgerecht. We zijn om 12u20 aangekomen, hebben quasi meteen besteld en krijgen toch pas een uur later de tweede gang. Dat is simpelweg te traag voor een lunch. Wat moet dat geven als de zaak vol zit?

Opnieuw kunnen we echt niet klagen over het eten: aan weerszijden van de tafel mooi gepresenteerde gerechten in meer dan voldoende ruime porties. Ik krijg een burgerbroodje met daarop een duidelijk homemade linzenburger, daarnaast een erg pittige en opnieuw duidelijk homemade ketchup. Verder in de oven gebakken aardappelschijfjes, wat zilveruitjes en een takje affilla cress voor het oog dat ook wat wil. In een kommetje apart komen nog bioboontjes, die – samen met de aardappelen en de zilveruitjes – ook terugkeren in het rosbiefgerecht. Ik eet met smaak, nog meer smaak zelfs dan tijdens het voorgerecht. Insgelijks aan de overkant. En extra bonuspunten overigens nog voor het servies dat de erg geslaagde lijn van het interieur volgt!

Samengevat krijg je voor die € 17 zeker en vast een waardige lunch in een fantastisch kader. Alleen jammer dat zo weinig mensen de weg naar BAAR vinden over de middag, waardoor de zaak nu nog wat schwung mist… Het tempo moet verder écht omhoog! Meer volk bedienen in een kortere tijdspanne, dat is de uitdaging waar BAAR tegen aan kijkt. En als mijn alcoholdieet voorbij is, kom ik ’s avonds nogmaals terug voor de blijkbaar prima gin tonics (als ik de Foursquare tips mag geloven) en wie weet wel wat danspasjes.

Nog even melden dat BAAR mij tot slot een toplocatie lijkt voor (bedrijfs)feestjes! Al weet ik niet of ze daar into zijn en blijkt parkeren niet evident in die buurt. Afhuren die handel.

•••

En die mooie banken van Piet Hein Eek zijn nét een tikje te hoog om aan een tafel te zitten en te eten… Daar maakte mijn gezelschap grappig bewijsmateriaal van!