Business of pleasure, vroegen verschillende mensen mij toen bleek dat ik in Londen was eerder deze week… Business in the first place, maar waarom niet combineren met wat plezier? Lekker eten bij Barbecoa of Veeraswamy. Slapen bij citizenM London Bankside. En niet te vergeten een bezoekje aan Tate Modern!
De buitenkant raakte mij niet meteen, al verdient de ligging wel een onderscheiding: aan de Thames (zoals zoveel uiteraard in Londen), bij de wandelbrug Millennium Bridge – uiteraard jonger dan het museumgebouw zelf. Na het binnenwandelen bespeelt Tate Modern echter wel mijn architecturale snaar. Ruimte. Industrieel.
De zeven lagen van de voormalig elektriciteitscentrale herbergen in de eerste plaats een aantal verdiepen met hun vaste en tijdelijke collecties. Ik start – met mijn betalende ticket voor een specifiek tijdslot – bij het voornaamste doel van mijn bezoek: de retrospectieve rond Roy Lichtenstein op de tweede etage. De vijftiental zalen tonen de verschillende periodes in zijn carrière. Bekende werken als Drowning Girl en Look Mickey wisselen af met minder befaamde verzamelingen rond naakte vrouwen of Chinese landschappen. Bedwelmd door zijn Benday dots (een term die ik daar leer) wandel ik buiten met zijn schilderijen op mijn netvlies gegrift en daarenboven een aantal fijne zinnen.
Art relates to perception, not nature
– Roy LichtensteinForm is the result of unified seeing
– Een credo dat Lichtenstein leerde als kunststudent
Gezien foto’s in dit deel van Tate Modern ten strengste verboden zijn kan ik jullie enkel een banaal beeld van de ingang aanbieden… Google Images to the rescue, zou ik zeggen.
Mijn wandeling door het (gratis) Tate Modern museum zet ik verder op de tweede, derde en vierde verdieping. Boeiend, maar naar mijn mening niet mind blowing. Doorheen alle zalen ben ik bovendien op zoek gegaan naar Belgen. Helaas vond ik enkel Magritte en Delvaux. Jammer dat een Tate Modern geen Fabre, Delvaux of Tuymans opneemt in hun permanente collectie. Verder bezoek ik tevens de betalende expo rond Saloua Raouda Choucair, een Libanese kunstenares.
De namiddag rond ik af met een late lunch op het zesde verdiep. Ik kies voor een sandwich met champignons en geitenkaas, daarbij drink ik een ginger beer – what else? Het indrukwekkende zicht over Londen krijg je er gratis bij geserveerd.
En omdat ik het nooit kan nalaten om zo’n museum buiten te wandelen zonder een paar euro’s te spenderen in hun shop – en bij Tate Modern zijn dat er een viertal, als ik goed geteld heb – … Ik koop een gommetje. Het kostte £ 1,25.
