Fijne adresjes in je directe woonomgeving – binnen de kilometer omtrek om precies te zijn – , ze zijn in mijn geval veel te dun gezaaid en bijgevolg om te koesteren. Gisteren blogde ik over de Robot, vandaag over een nieuwkomer waar ik nog dichter bij woon. Mouss’tafel is de opvolger van De Scheve Lavabo – een pastazaak die een paar jaar geleden veelbelovend begon, maar veel te snel aftakelde tot de definitieve sluiting. De nieuwe horecant trekt een andere kaart, namelijk die van een Marokkaans eethuis en praatcafé.

Het interieur kreeg logischerwijze een Marokkaanse stempel: witte muren, overal lampjes en spiegels, opgelijnde tafels en banken met kussens in die karakteristieke kleuren. Kortom, een geslaagde makeover! Tijdens de tweede week sinds de opening zitten bovendien op een doordeweekse donderdag samengeteld 15 mensen in Mouss’tafel. Zowaar een stevige start…

Mijn vriend en ik beginnen met een glaasje cava uit de door ons gewaardeerde zwarte Freixenet-fles. Daarbij krijgen we een kommetje groene olijven die gemarineerd zijn in wat olie en fijngesneden koriander. Mijn vriend gaat voorgerechtgewijs voor de mezze (€7), ikzelf voor het trio van briouats – Marokkaanse bladerdeeghapjes met lamsgehakt, groenten en geitenkaas. Beiden worden met veel #nomnom verorberd. “Beter dan in Marokko”, volgens mijn vriend.

Daarna krijgt mijn disgenoot een tagine met kefta, aangevuld met aardappel en ei voorgeschoteld. Ikzelf selecteerde de tagine berber met lam uit de toch wel uitgebreide menukaart. De hevig pruttelende tagines worden geflankeerd door dat platte, 100% Marokkaanse brood en een half flesje rode Boulaouane wijn. Instant katapultering naar Marrakesh, Ouarzazate of M’hamid.

We kloppen – deze keer zonder muntthee – af op €59. Geruststellend om te weten dat er vanaf nu opnieuw een paar voordeuren verder een smakelijke en democratisch geprijsde dineeroptie is voor de avonden met een verminderde zin in kokerellen.

Bismillah!
In sh’allah!