Social media vs direct mail in B2B

Erover lezen. Ernaar luisteren. Ermee spelen. Ja!
Maar soms voel ik de behoefte om die natte vinger te vervangen door cijfertjes.

Ik werk – momenteel nog – in een B2B omgeving. Producten worden gelauncht. Met en soms zonder de nodige aandacht. En als we er over nadenken, dan gaan we met veel graagte op zoek naar die aandacht. Soms opteren we voor de traditionele kanalen – zoals direct mail of simpelweg de homepage van de website. Soms proberen we het iets gedurfder aan te pakken: we laten de boodschap namelijk op hoogst virale wijze de wereld beetje bij beetje besmetten.

En ik moet toegeven. Dat besmettingsgevaar blijft in B2B toch behoorlijk beperkt…

Als wij onze Twitter volgers en Facebook vrienden aanspreken. Als wij hen er vriendelijk attent op maken dat zij het gelaunchte product (in de prijscategorie van een eerder high end lederen salon) “gratis en voor niets” kunnen winnen door deel te nemen aan een niet bijster moeilijke prijsvraag. Wat krijgen wij dan?

75 deelnemers – werknemers van mijn werkgever (doorgaans collega’s genoemd) even buiten beschouwing gelaten.

Even slikken. Neus op de feiten.
75 mensen tonen interesse om “gratis en voor niets” een lederen salon thuisgestuurd te krijgen. Na 10 dagen teasing met tweets, posts en linkjes.

Dan maar even het ongeëffende virale pad verlaten om de weg van het gegarandeerd succes te bewandelen: direct mail. Mensen via hun mailbox op de hoogte stellen van die lonkende meubeluitbreiding.

Met als resultaat na welgeteld 2 uur een tussenstand van 700 deelnemers.

Need I say more?

•••

[Hierbij borrelt de behoefte op om commentaar te geven op mijn eigen blogpost… Een aantal opmerkingen liggen inderdaad voor het grijpen. Denk aan kwaliteit versus kwantiteit. Denk aan verhaaal achter wedstrijden. Denk aan geïntegreerd plan. Maar ik wil voornamelijk het onderwerp aankaarten dat zogenaamd succes in social media (voornamelijk wat betreft B2B) nog al te vaak met niet-gekwantificeerde argumenten onderstreept wordt.]

Asocial media

“Hoe sociaal is social media eigenlijk?”, dacht ik deze morgen bij mezelf.

We grijpen op geregelde tijdstippen naar onze smartphone om timelines, news feeds, live feeds enzomeer te checken. [Ikzelf in beperktere mate omdat dat momenteel enkel op plaatsen met WIFI zin heeft.] We doen dat wanneer we alleen zijn, maar doorgaans ook in gezelschap.

Ik krijg er persoonlijk vaak opmerkingen over.
En met mij waarschijnlijk vele anderen…

Google leert mij dat ik – zoals ik vermoedde – niet de enige ben die zich deze bedenking maakt. Ook een Dutch Cowgirl en de blog Blind Five Year Old wijdden in het verleden een post aan deze overpeinzing.

Wolkje woorden

Mensen vragen mij soms waarover ik tweet… Ik antwoord dan geduldig met een opsomming van mijn favoriete onderwerpen: van food over running tot dagdagelijksheden enzomeer. Maar via My Tweet Cloud kan ik die opsomming nu op een visueel presenteerblaadje aanbieden. En Wordle giet deze wolk daarenboven in een sexier jasje – inclusief aantrekkelijke font- en lay-outmogelijkheden. Wel leert deze wolk mij dat er nog room for improvement is wat betreft hashtag-keuzes. Namelijk minder als gimmick, meer als samenvatting…

Westvloams

Gisteren merkte ik dat het West-Vlaamse dialect een populair gespreksonderwerp blijft – evenzeer in Twitterville. Onderstaande tweet lokte namelijk verrassend veel reacties uit…

 En op zo’n moment vraagt een mens zich af hoe dat komt.
Wat heeft het Westvloams gemaakt?

Een aantal mogelijkheden…

Flip Kowlier – en zijn vroegere hiphop collectief ’t Hof Van Commerce

Gerrit Callewaert – oftwel de ondertitelde boer uit Bavikhove

Rute ’98 – oftewel de legendarische spraaktechnologie sketch uit Alles Kan Beter

#kzoetbegotnieweetn

Start to run and beyond

In den beginne was er…

  • een iPod
  • een podcast ingesproken door Evy Gruyaert
  • een loopuitrusting
  • een meisje met gefronste wenkbrauwen

Geen verband tussen deze 4 elementen. Totaal geen verband zelfs.
Maar na wat extern en intern gepor besloot ik dan toch om de Start To Run uitdaging met mezelf en mijn buurmeisje aan te gaan.

De eerste weken lachte ik nog luidop met Evy en haar praatjes. Ze kwebbelt over de juiste schoenen, kleding, voeding en houding. Ze prijst voortdurend zonder enige gêne het bijhorende boek aan. Ze doet beginnende lopers watertanden met haar flowzone, running community en andere vertelsels. Ze overtuigt haar pupillen om lopen als meer te zien dan enkel die wekelijkse rondjes rond de Coupure of de Watersportbaan; het moet een levenshouding worden.

Source: Profile pic Facebook groep "Start to run met Evy Gruyaert"

En weet je wat? Na enkele weken verdween de meewarigheid, de scepsis. Vraag mij niet naar het kantelmoment. Ik weet alleen dat ik na 11 weken (in plaats van 10 – wegens een snipperweekje door mijn bijna-dood-ervaring op vrijdag 9 juli) overtuigd ben van haar aanpak. Start To Run helpt. Ze helpt. En ze beloont iedere starttorunner op het einde van de reeks met een dikke zoen.

Bovendien slaagt ze er in om gedurende die weken samen de persoonlijke lat wat op te trekken. Die 5 km op 30 minuten blijkt ineens geen einddoel meer te zijn; die 30ste sessie is op natuurlijke wijze geëvolueerd. Naar het startpunt van een leven met een stevige conditie of naar een mijlpaal in de opbouw tot 10 km lopen. De nieuwe Keep Running podcast is ondertussen besteld; 26 september staat in mijn agenda gemarkeerd als dag van de waarheid (Dwars Door Mechelen – of misschien toch die wedstrijd in Gent).

Op Twitter blijkt eveneens dat ik niet de enige Start To Run addict ben. Er worden persoonlijke loopdoelen gesteld, deelnemerslijsten aangelegd, tips uitgewisseld en woorden met pep gespuid. En ook dat helpt. Waarvoor dank, tweople!

En om nog eventjes in de sfeer te blijven: mijn favoriete Start To Run deuntje…

PS – Voor de geënthousiasmeerden: de eerste les van Start To Run of Keep Running gratis bestellen kan hier.