Een kleine week USA met New York en San Francisco op het programma.
Voor het werk, totaal onverwacht. Met weinig vrije tijd en bijgevolg weinig foto’s.
I’ll be back! En ik neem mijn wederhelft mee.
Eten deed ik in New York bij Gordon Ramsay at The London,
in San Francisco bij Cliff House en EPIC Roasthouse.
Business of pleasure, vroegen verschillende mensen mij toen bleek dat ik in Londen was eerder deze week… Business in the first place, maar waarom niet combineren met wat plezier? Lekker eten bij Barbecoa of Veeraswamy. Slapen bij citizenM London Bankside. En niet te vergeten een bezoekje aan Tate Modern!
De buitenkant raakte mij niet meteen, al verdient de ligging wel een onderscheiding: aan de Thames (zoals zoveel uiteraard in Londen), bij de wandelbrug Millennium Bridge – uiteraard jonger dan het museumgebouw zelf. Na het binnenwandelen bespeelt Tate Modern echter wel mijn architecturale snaar. Ruimte. Industrieel.
De zeven lagen van de voormalig elektriciteitscentrale herbergen in de eerste plaats een aantal verdiepen met hun vaste en tijdelijke collecties. Ik start – met mijn betalende ticket voor een specifiek tijdslot – bij het voornaamste doel van mijn bezoek: de retrospectieve rond Roy Lichtenstein op de tweede etage. De vijftiental zalen tonen de verschillende periodes in zijn carrière. Bekende werken als Drowning Girl en Look Mickey wisselen af met minder befaamde verzamelingen rond naakte vrouwen of Chinese landschappen. Bedwelmd door zijn Benday dots (een term die ik daar leer) wandel ik buiten met zijn schilderijen op mijn netvlies gegrift en daarenboven een aantal fijne zinnen.
Art relates to perception, not nature
– Roy LichtensteinForm is the result of unified seeing
– Een credo dat Lichtenstein leerde als kunststudent
Gezien foto’s in dit deel van Tate Modern ten strengste verboden zijn kan ik jullie enkel een banaal beeld van de ingang aanbieden… Google Images to the rescue, zou ik zeggen.
Mijn wandeling door het (gratis) Tate Modern museum zet ik verder op de tweede, derde en vierde verdieping. Boeiend, maar naar mijn mening niet mind blowing. Doorheen alle zalen ben ik bovendien op zoek gegaan naar Belgen. Helaas vond ik enkel Magritte en Delvaux. Jammer dat een Tate Modern geen Fabre, Delvaux of Tuymans opneemt in hun permanente collectie. Verder bezoek ik tevens de betalende expo rond Saloua Raouda Choucair, een Libanese kunstenares.
De namiddag rond ik af met een late lunch op het zesde verdiep. Ik kies voor een sandwich met champignons en geitenkaas, daarbij drink ik een ginger beer – what else? Het indrukwekkende zicht over Londen krijg je er gratis bij geserveerd.
En omdat ik het nooit kan nalaten om zo’n museum buiten te wandelen zonder een paar euro’s te spenderen in hun shop – en bij Tate Modern zijn dat er een viertal, als ik goed geteld heb – … Ik koop een gommetje. Het kostte £ 1,25.
De afgelopen dagen bracht ik in Londen door. Bijzonder boeiend, Digital Media Europe 2013 en alles rond de begrafenis van Margaret Thatcher.
Deze foodie genoot culinair van de Jamie Oliver ervaring bij Barbecoa en de Indische verrukkelijkheden bij Veeraswamy. Logeren deed ik een ‘affordable place for stylish sleeps’, ook wel citizenM London Bankside.
Maar wat viel mij nog meer op in Londen?
Pics? Pics!
[portfolio_slideshow]
Op zoek naar een hotel in de buurt van Aldergate Street stoot ik op citizenM London Bankside. Perfect, dit oord van ‘affordable luxury for stylish sleeps’ wil ik al langer eens uittesten… Meteen online gereserveerd, rechtstreeks via hun eigen website. Wanneer ik dit feit de wereld in tweet, reageren ze met een welkomstreply. Altijd fijn!
De dag van de aankomst drop ik ’s morgens mijn bagage af. Na de conferentiedag keer ik terug en tijdens de self-check-in word ik bijgestaan door het behulpzame personeel. Ik neem de lift naar het vierde verdiep en kom aan in mijn kamer, maar daar blijkt de matras ondersteboven te liggen en al het beddengoed op de grond – alsof er een tornado voorbijraasde. Foutje! Terug naar beneden en daar krijg ik naast een verbaasde blik tevens een nieuwe kamer, opnieuw met city view graag. Dit keer wel dat aangename gevoel van een nieuwe hotelkamer voor het eerst betreden…
De kamer ziet er exact zo uit als op de website: compact, design, wit, mijn meug. Dat er enkel een douche is, vind ik sinds ik thuis een ligbad heb ineens veel minder erg. Zeker nog een dikke duim voor het bed, inclusief donsdeken en kussens. Dit wil ik thuis ook!
citizenM beschikt ongetwijfeld over een sterk marketingteam – en een clevere copywriter. Elk voorwerp draagt een citizenM boodschap: de douchegel, het potlood, de unieke lappenknuffel Maartje op het bed, … Bijvoorbeeld ‘great fiction, works of art or rude poems. they all start here.’ op het notitieboekje.
Een digitalo als ik vind het daarenboven top om op een (Samsung) tablet ‘Welcome citizen Elise’ te lezen. Deze tablet fungeert als een bedieningspaneel – domotica, als het ware – waarop je (zelfs in het Nederlands) drie basisfuncties kunt kiezen: kamerbesturing, amusement en internet. In de eerste categorie laat je de gordijnen zakken, pas je de kleur van de verlichting aan of stel je de wekker in. In de tweede categorie selecteer je een televisiezender, een film naar keuze of een streepje porno. Internet tenslotte spreekt voor zich. Nog even zeggen dat je als wekker kunt kiezen hoe je wakker gemaakt wil worden. Ik opteer voor gentle en krijg op het afgesproken uur een pingpongballetje te horen. Verrassend, want het icoontje voor gentle was een schaap…
En wat de lobby en gemeenschappelijke ruimte betreft, mijn persoonlijke definitie van design bevat zeker de woorden strak en minimalistisch. Bij citizenM duidelijk niet noodzakelijk, maar het blijft een leuk geheel – zeker in vergelijking met de doorsnee hotellobby. Dat je in de UK bent, kan je overigens onmogelijk ontgaan met die Britse vlaggenreferenties en een groot portret van Robbie Williams bij de lift. Eten of drinken heb ik niet gedaan in het hotel (zelfs geen ontbijt), dus daarover geen mening.
Tot slot nog even opmerken dat £ 160 toch niet zo affordable is. Tja, Londense prijzen… Even vergeleken met het broertje in Amsterdam City. Daar draait het eerder rond de € 80 à € 100. Doenbaar en voor herhaling vatbaar dus.
Het MAS | Museum aan de Stroom.
Wat blijft dat toch een prachtig gebouw!
Het perfecte tijdverdrijf om op een ijskoude lentedag
een gat tussen twee afspraken te vullen.
