Misschien hou je over stomme stoten beter je mond. Maar zo zit ik nu eenmaal niet in elkaar. Ik hou nogal van transparantie. Dus denk ik dat mijn domste daad ooit voor anderen een waarde kan hebben, of in ieder geval veel miserie besparen.
Afgelopen zaterdag opende ik Google Analytics om een paar statistieken van deze blog te checken (referrers bij topposts, verhouding search tov direct, …). Ik vond het na net iets meer dan een maand weg bij VMMa stilletjesaan tijd om ook de inlogbanden door te knippen. Mijn toegang tot tientallen Facebookpagina’s had ik zelf al verwijderd. Dus waarom ook niet proberen om mijn Google Analytics accountlijst wat uit te zuiveren?
Je hoort mij al komen. Ik ben iets te grondig geweest… Een pak profielen van JIM, Vitaya, VTMKZOOM en het voormalige zesta.be moesten aan mijn hypergrondigheid geloven.
Stel je het moment voor dat je beseft dat je een gigantische hoop historische data van je ex-werkgever – met wie je in je huidige job nog regelmatig samenwerkt – wiste. Niet voor één enkele website, maar voor een viertal stuks. Instant koortsig, dan weer bibberen, handen voor de ogen… EN EXTREEM LUID THE F*** WORD ROEPEN!!!
Ironisch genoeg begint een mens dan meteen te Googlen. Dan lees je op de officiële Google Help dat de data definitief verdwenen is en nooit of te nimmer meer terugkomt. Slik! Toch even naar een e-hulplijn / goede vriend bellen. Tevergeefs. Verder Googlen levert een sprankeltje hoop door een blogpost van Joel Carlo waarin hij schrijft hoe de Google Support telefonische helpdesk wel kan helpen als je ook een AdWords klant bent. Ja, dat waren wij met zesta.be. Maar helaas openen de kantoren van ’s werelds populairste zoekmachine pas op maandagmorgen. En ik heb mijn lompheid op een zaterdagmiddag geëtaleerd. En net deze weekend doen de JIMmers van non-stop tijdens The Big Live. Dat wordt dus een weekendje bang afwachten! Na als een geslagen hond mijn débacle opgebiecht te hebben aan een uitgebreid kransje betrokken VMMa’ers.
Ondertussen heb ik via search marketing partner Outrider een rechtstreeks contact te pakken gekregen bij Google en via Twitter het goed verborgen telefoonnummer van de Belgische helpdesk. De eerste mail ik al op zondag; de tweede bel ik maandagmorgen om 9u. Het telefoonmenu vraagt alvast naar mijn AdWords klantnummer. Dat krijg ik te pakken via diezelfde leverancier en ik bel onmiddellijk terug. Aan de andere kant van de lijn stelt Eveline mij meteen gerust: ik blijk niet de eerste te zijn met een dergelijk probleem en als ik het lijstje met geïnfecteerde accounts reply op haar e-mail, dan zal zij die zo snel mogelijk herstellen. De e-mail verschijnt snel, de verdwenen accounts en profielen idem dito, de historische data nog een uurtje later. Tegen de middag is de grootste schade hersteld. Ook het rechtstreekse contact heeft gemaild met eerst de officiële mededeling dat deleten onomkeerbaar is en later met de vraag of hij nog iets kan doen voor mij.
VMMa blijft met een dataloos gat van een aantal dagen zitten, maar kan terug analyseren. Nogmaals mijn welgemeende excuses! En tegelijk een klein beetje hoera, hoezee, olé!
Ik neem mij voor om vanaf heden altijd dialoogvensters te lezen vooraleer op automatische piloot ‘Continue’ of iets dergelijks te klikken. Ik neem mij voor om vanaf heden iets minder digitaal zelfvertrouwen te hebben. De deuk is er. Uitbuilen zal wel even duren.
Wellicht zal ik hier nog tot vervelens toe aan herinnerd worden… Ze mogen.
