De vraag is niet waar Steven Van Belleghem zijn vestimentaire inspiratie haalt.
Bij Jommeke. Of misschien bij Kuifje.
De vraag is welk kleur de cover van zijn tweede boek zal hebben.
Zwart dus!
•••
UPDATE
Om onduidelijkheid uit te sluiten: de cover van het Nederlandstalige boek is wit, de cover van het Engelstalige zwart. Steven Van Belleghem droeg tijdens de boekvoorstelling vandaag in ieder geval GEEN trui. Een hemdje! En ik zag dat het goed was… :)
“Past is prologue” wist William Shakespeare ons bij te brengen.
Wie zijn wij om deze meester tegen te spreken?
Dus dringen we 2011 richting het collectief verborgene.
En nemen we goed voor dat het een jaar moge worden met rijkelijke porties…
jolijt
voedselkwaliteit
verhuisgelegenheid
festiviteit
geduldcapaciteit
blakende gezondheid
welsprekendheid
lichaamsactiviteit
waarheid en niets dan de waarheid
appetijt
woordenwijsheid
geliefdentijd
Geniet, zelfs zonder mate!
We klinken nog…
Like!
Iedere rit een persoonlijk snelheidsrecord vestigen zonder zwaar over de schreef der toegelaten snelheid te gaan op het traject Gent – Vilvoorde of de omgekeerde richting. Pakweg een half uurtje woon-werkverkeer. ’s Morgens langer (uit)slapen en toch beduidend vroeger op de werkplek aankomen. Een verademing.
Dislike!
Iedereen uit mijn onmiddellijke omgeving overbrugt de periode tussen kerst en nieuw buiten de Belgische grenzen. Letterlijk gezien bevinden die “iedereen” zich dus momenteel niet in mijn buurt; ze zijn in London, Rijsel, Berlijn of Polen. En na een jaartje reisdieet wegens bouwperikelen vervult iedere tekennengeving van buitenlands vertoeven mij met een tikkeltje niet-slecht-bedoelde jaloezie.
Met veel graagte ruil ik Vilvoorde deze week in voor een wereldstad of een berg vol sneeuw. Maar mag ik mijn coupons voor fileloze dagen dan wel in 2012 opgebruiken?
Mensen die apart en toch samen leven. Het zou op een LAT-relatie kunnen duiden. Maar ik verwijs naar zij die boven, onder en naast elkaar wonen in een appartementsgebouw.
Appartemensen.
Ik hoorde het woord voor het eerst uit de mond van een ex-buurman.
En het woord bleef hangen.
Daarenboven heb ik de gewoonte om te Googlen vooraleer ik iets teken. “Als puntje bij paaltje komt…” bijvoorbeeld. Of “Hartzeer“. Of “Baksteen in de maag“.
En toen ik dat deed voor “Appartemensen” stuitte ik zowaar op een boek van Dimitri Leue met een identieke titel. Alright, het onderwerp is reeds aangesneden. Vermoedelijk door mensen – misschien wel aparte mensen – met meer talent dan ik. Dus ik waag mij niet meer aan een tekening.
Spontaan popt ‘Flat life’ van Jonas Geirnaert op…
Een toepasselijk kortverhaal. Voor mensen, zij het apart of niet.
[vimeo http://vimeo.com/3102926]
Alles evolueert, zo ook de manier waarop je vreugde uitdrukt in geschreven tekst. Maar dan zonder tekst. Dus geen “Hoezee!”, “Jihaaaaa!”, “Joepie” of een synoniem. Maar :-).
Volgens Mashable bestaat de emoticon reeds 30 jaar. Persoonlijk gebruik ik die nog niet zo lang, zeker geen 30 jaar – zo oud ben ik geeneens. En toch stond ik deze week al tweetend even stil bij hoe ik zonder woorden virtueel glimlach.
