Om wat buiten de door mezelf platgetreden paden en mijn eigen foodie radar te treden, neem ik mentaal nota van waar mijn Foursquare vrienden ontbijten, lunchen of dineren. Zo zag ik recent herhaaldelijke check-ins bij de onlangs van eigenaar geswitchte Italiaan Viva La Puglia in de Sint-Lievenspoortstraat. Interessant! Een andere positieve parameter is de vier-sterren-score in zone/09. Ik trommel een van virtueel naar in-real-life geconverteerde vriendin op met wie ik minstens twee passies deel: eten en schrijven.
Op een dinsdagmiddag kom ik er aan voor een vlotte lunch. Mijn gezelschap zit alvast aan een tafeltje (wel heel erg) vlakbij de voordeur. Ik schuif aan en we krijgen de menu- en wijnkaart gepresenteerd. Even later volgt een bordje met lauwwarme foccacia enerzijds en een olijvenmengeling anderzijds. We maken van de gelegenheid gebruik om een aperitief te bestellen: prosecco en Pineau de Charentes. De verkeerd begrepen bestelling (kirr in plaats van pineau) wordt bij het opdienen vlug rechtgezet. Proost! Evviva!
Mijn keuze is snel gemaakt: bij een Italiaan zwicht ik bijna default voor de venusschelpen. Zo gaat het ook bij Viva La Puglia. Voor mij graag de spaghetti alla vongole (€ 17 – venusschelpen, verse tomaat, olijfolie, look, licht pikant) en mijn compagnon doet mee. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik bij voorkeur vongole eet zonder tomaten in de bereiding, maar dat is uiteraard een puur persoonlijke preferentie.
Onze borden volgen vrij vlot en ik vraag voor bij dit gerecht nog een glas witte huiswijn. Venusschelpen smaken altijd – als ze vers genoeg zijn tenminste. Dat is hier het geval en ik eet met smaak mijn bord leeg. Niet mijn meest overweldigende vongole ooit, daar zou ik zelfs even moeten over nadenken dewelke dat dan wel was. Desalniettemin een lichte lunch die ik best wel om de andere dag of zo zou aankunnen…
We ronden nog af met een cappuccino en een koffie, daarbij komt een chocolaatje en een Italiaanse amandellikeur. Ik bedwing mijn niet 100% voldane gevoel en bijgevolg de neiging om een dessert te bestellen, zeker wanneer mijn disgenoot vertelt hoe ze aan haar zoontje uitlegt dat de hersenen pas na X aantal tijd beseffen dat de maag geen honger meer heeft. Als een kleuter dat kan snappen, dan ik ook!