Table stories trok ooit mijn aandacht met Kimberley’s afhaalkistjes gevuld met brunch of apero. En toen kwam de aankondiging van een échte brick & mortar zaak nabij Dampoort… Fijn! Table stories opent de deuren ’s woensdags, ’s donderdags en ’s vrijdags voor lunch én ’s zondags voor brunch. Daarnaast tevens op afroep, dus daag Kimberley gerust uit om jouw privéfeestje in de Land Van Waaslaan of elders te cateren. Tot slot blijft de take-away bestaan, omdat je soms gewoon thuis wil genieten.
We reserveren voor de brunch op een herfstige zondag en moeten toegeven dat onze mond net niet openvalt bij het binnenkomen… Ferm interieur! Strak en al!
Na wat research online besloot ik al op voorhand om voor de grote brunch (€ 27) te gaan… Nu alleen nog de wederhelft overtuigen. 3. 2. 1. Done.
Die grote brunch bestaat uit het ontbijt en twee extra gerechtjes. Daarbij mag je koffie, thee of huisgemaakte limonade drinken. Doe ons maar koffie! Eerlijk is eerlijk: ik twijfel over een prosecco, maar om 10u00 ’s ochtends durf ik dat eigenlijk nog niet bestellen…
Vrij vlot komt het eerste deel op tafel. Enerzijds een houten kistje met twee gigantische croissants, enkele soorten brood en twee ambachtelijke chocopasta’s met hazelnoot en nougat. Anderzijds een taartplateau op een voet met twee kaasjes van Het Hinkelspel (dewelke vergat ik te noteren), wat Italiaanse gedroogde ham en een erg lekkere dip van geitenkaas met curry. Deze laatste markeren we mentaal met het labeltje #dotrythisathome!
Er wordt gepolst of we graag boter of olijfolie willen: beide, luidt het antwoord. Op zo’n moment verwacht ik een topolie en ook hier ontgoochelt Table stories niet. We eten met heel veel plezier van al dit lekkers en vragen – zoals aangeboden – zelfs wat extra brood.
Tussendoor even opmerken dat Kimberley een indrukwekkend geheugen tentoonspreidt: naast ons zit een gezelschap van zes vriendinnen aan een lange tafel. Ze bestellen allemaal verschillende dingen: ontbijt met extra ricottapannenkoeken, grote brunch, gewoon ontbijt, … Zonder opschrijven of verpinken neemt ze akte van hun specifieke keuzes en deze worden vervolgens foutloos geserveerd. Een pluim waard.
En o ja, ik overwin mijn proseccoschroom omdat de genoemde vriendinnen al een fles bestelden. Doe mij ook maar een glaasje!
Dan volgt het laatste stuk van het gewone ontbijt: kokosmascarpone · granola · appel · venkel. Opnieuw iets om thuis uit te proberen, want mascarpone opwerken met kokosmelk vind ik persoonlijk een topidee. De gevarieerde granola en de appeltjes maken dit gezonde kommetje af. De venkel van de menukaart lijkt me wel door mango vervangen, maar wie maalt daar nu om.
Tijd voor het gerechtje waar ik persoonlijk het meest naar uitkeek: butternut · burrata · mosterdsla. Op een schijf beetgare butternut ligt burrata – ook wel gekend als de meer romige mozzarella – met daarop een toef mosterdsla en wat Kimberley mosterdkaviaar noemt. Toevallig maakte ik dit zelf onlangs, getriggerd door het nieuwe kookboek Simple Food van Sergio Herman. Hij benoemt dat als opgelegde mosterdzaadjes en meer is er eigenlijk ook niet aan: mosterdzaadjes, appelazijn, chardonnayazijn, suiker en zout in een weckpot doen en even laten staan. Terwijl ik dit bordje opsmikkel bedenk ik dat het jammer is dat je mosterdsla niet gewoon in de supermarkt kan kopen, want ik ben wel fan van de straffe smaak. Maar mosterdkaviaar klinkt super, Table stories!
Geen brunch zonder eitje. We moeten wel tot het laatste hoofdstuk wachten op de oeuf en cocotte · bloemkool · aardappel. Het ziet er beeldig uit en proeft tevens goed. De kervel en de nootmuskaat doen hier de smaakjob. Hoewel ik absoluut niet pro platgekookt ben, mochten de krieltjes onderaan toch iets minder beetgaar.
We proeven tot slot van de huisgemaakte gemberlimonade. Die wordt getapt uit een grote bokaal met een kraantje op de toog, nog zoiets om misschien af te kijken voor thuis. De gember komt aan, zo heb ik het graag. Voor mij een geslaagd slot van een meer dan geslaagde brunch.
Zijn er minpuntjes? Goede vraag! Okee, als ik echt moet muggenziften…
Alles ziet er bij Table stories esthetisch in topvorm uit en dat geldt tevens voor de gerechtjes. Alleen verwacht ik door deze visuele verwennerij ook smaakgewijs de absolute top. Nu heb ik het vooral over de laatste twee extra brunchgerechtjes: deze waren lekker, echt lekker, maar misten telkens iets van magic touch die ze naar het hoogste niveau tilden. Ik besef dat ik een foodsnob geworden ben en dat ik zelf ondertussen ook een aardig potje kan koken. Gevolg is dat ik steeds meer verwacht wanneer ik buitenkom.
En ik ben tot slot niet het type dat heel gemakkelijk mijn gemoedstoestand luidop uitspreekt. Wanneer Kimberley op een bepaald moment (tot tweemaal toe en ook aan de andere tafels) “Zijn jullie aan het genieten?” vraagt, dan ontstaat er een kleine kortsluiting in mijn hoofd door haar directheid. Ik antwoord op automatische piloot bevestigend, maar inwendig poppen vragen op. Wat is genieten? Ben ik aan het genieten? Is het genoeg genieten om echt als genieten te durven omschrijven? Heb ik elders meer of minder genoten? … Sorry! Het zal wel aan mij liggen.