Paps is jarig! En dat vieren we bij ‘t Hommelhof in Watou, een West-Vlaams dorp met een voorliefde voor poëzie in het bijzonder en kunsten in het algemeen. Gevolg: nogal wat toeristen, zeker op een zondag. Iets wat de plaatselijk horeca vanzelfsprekend prikkelt. Chef Stefan Couttenye baat zo al tientallen jaren met succes ‘t Hommelhof uit. De bewijzen daarvan hangen in de gang naar het toilet: triomfantelijke foto’s van Prins Albert (in zijn pre-koningschap), Witse, Piet Huysentruyt, you name him/her. Zijn zaak zit op deze zondagmiddag tsjokvol. Wij krijgen een tafel in een afzonderlijke kamer waar snel geteld 25 couverts gedekt liggen, waarvan eentje voor mijn vijf maanden oude nichtje Noor.
Kleine Noor vergezelt ons tijdens het aperitief en gaat muzikaal-pak-gewijs van schoot tot schoot. De jarige (o)pa besluit te toasten met een fles champagne. Terwijl richten we ons op het bord met gezonde hapjes: kerstomaatjes, radijzen en groene mini-olijven. Verder wordt een potje voortreffelijke varkensrillettes behoorlijk uitgevochten, want die smeert immers zo lekker weg op de bruine halfzachte broodjes. Halfweg de fles verschijnt nog een extra hapje: een geitenkaaskroketje met groene asperge.
Intussen hebben we gezamenlijk besloten om voor het brouwersmenu (€ 35 – drie gangen) te gaan. Als je ‘t Hommelhof een USP moet toeschrijven, dan is dat ongetwijfeld ‘gastronomie met streekbier’. Om die reden stopten Jean Blaute en Ray Cookes met hun Tournée Générale busje ook bij Stefan Couttenye en team. Het is inderdaad een verfrissende ervaring om op restaurant aangepaste bieren in plaats van wijnen te bestellen. Gelukkig beperken we ons tot drie gangen, want met het ‘Menu van Amen’ en z’n vijf assorti biertjes zouden we toch niet meer veilig tot in Gent raken…
Mijn zus en ik verkiezen de gerookte Oosterscheldepaling in een erwtensoepje met zure room, brunoise van wortelen en munt. Dit gerecht wordt geparfumeerd en geserveerd met Cuvée ‘t Hommelhof, hun huisbier. De rest van de tafel prefereert het speenvarken in terrine met prei en een biervinaigrette. Op de website vernoemt men Christmas-Leroy als bier. Gezien Kerstmis toch al even voorbij is en hun voorgerecht begeleid wordt door een blonde Kapittel, veronderstel ik dat dat bier tevens terugkomt in de vinaigrette. De smaak van mijn soepje zit echt goed en bovendien combineert het uitstekend met de vis en het stukje krokant gebakken bacon. Alleen stel ik mij toch de vraag of die vis wel Oosterscheldepaling is. Ik proef eveneens van de terrine en daar slaat in het bijzonder de vinaigrette-met-pickles-ambitie aan.
Bij de tweede gang past iedereen voor de kwartel gevuld met ‘Bio Bleu Belge’. We gaan dus massaal voor de zeebaars ratjetoe. Misschien omdat daarbij een Yperman geschonken wordt, een biertje van Brouwerij Het Sas / Leroy uit Boezinge. En is dat nu net niet het dorp waar mijn moeder opgroeide… Die ratjetoe zegt mij in eerste instantie niets. Bij het opdienen omschrijft chef Stefaan het gerecht iets uitvoeriger als zeebaars met zuiderse ratatouille, puree met zwarte olijven en een sausje op basis van kreeftenbisque. Aha, ratjetoe is een West-Vlaamse verbastering van ratatouille… Vrij logisch eens je het weet natuurlijk! De zeebaars is lekker krokant gebakken en laat zich prima begeleiden door de rest van het bord. De enige opmerking die ik over de ganse lijn wel heb, is dat de keuken soms wat verse groene kruiden zou kunnen gebruiken. A touch of freshness dus.
Voor het dessert kan er in de categorie ‘zoet’ niet gekozen worden voor de appel in de oven met kaneel en vanille-ijs van op de website. Deze appel wordt vervangen door meringue, iets waar enkel mijn moeder voor zwicht. De anderen houden het bij het assortiment van Belgische kazen geaffineerd door kaasmeester Van Tricht. Misschien lijkt het wat vreemd dat een restaurant met respect voor streekproducten naar een kaashandel uit het Antwerpse Berchem grijpt. Als je weet dat kaasmeester Michel Van Tricht en biersommelier Ben Vinken in 2011 samen het boek ‘Vinken & Van Tricht’ met paring tussen bier en kaas uitgaven, dan valt deze keuze natuurlijk wel op zijn plaats. De ober geeft geen uitleg bij de kazen en wanneer mijn pa daar terecht naar informeert, wordt zoon Couttenye erbij gehaald. Van links naar rechts – of op de foto eigenlijk van boven naar onder – presenteert hij een kaas uit de Bourgogne, Keiems Bloempje (van ‘t Dischhof), Dulses (van ‘t Hinkelspel, gerookte kaas met zeewier) en wat oude Gouda. Daarbij komen hazelnoten en confituur van een vrucht die mij nu even ontsnapt.
We begrijpen Prins Albert, Witse en Piet Huysentruyt wel.
Afronden doen we met een koffie, wat natuur- en chocoladecake en het vooruitzicht om op deze stralende zondag nog de aankomst van Kuurne-Brussel-Kuurne mee te pikken… Vanuit de zetel weliswaar!