Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Begin 2016 sloot Eethuis Pieter. Een jaar later keert chef Pieter Lauwers terug met opgeladen batterijen en een nieuwe naam: Pieter Kookt. Het verschil? Minder couverts en minder personeel.

We gaan de tweede dag na de opening langs en ik kan nu alvast verklappen dat daar niets van te merken valt: je voelt dat dit team gerodeerd kookt en serveert. Mijn lief kiest champagne (€ 13) van Philippe Gonet; ik proef graag de Virgin Negroni (€ 6,50), een mocktail met bitters en bloedsinaasappel. Intussen wachten ze op een doorgehakte knoop over drie, vier of vijf gangen. Chef Pieter komt zelf luisteren en we gaan all the way. Mijn vriend opteert voor begeleidende wijnen, ik hou het bij spuitwater.

De crème van asperges met gerookte zalm en gerookte duivenborst met bosbes warmen ons alvast op. Bij de streekasperges, eitjes, garnalen en hoeveboter schenken ze een Grüner Veltliner van Tegernseerhof (€ 6). Het klassieke voorgerecht opent mijn aspergeseizoen op officiële en traditionele wijze. We vervolgen met gebakken kabeljauw, zeekraal, kroketje van mossel en saffraan, waarbij de overkant een Italiaanse Chardonnay genaamd Libaio (€ 6) drinkt. Opnieuw een geslaagd gerecht, alleen ontsiert de prikker door mosselkroket en vis het gerecht wat voor mij.

Dan is het volgend seizoenproduct aan de beurt: beste van lam, boontjes en peultjes, gratin van aardpeer. Zowel lamskroon als -tong met hun bijpassend sausje bekoren. De frisse lentegroenten accompagneren perfect, alleen bij de gratin proef ik te weinig aardpeer. Daarbij hoort een Bordeaux van Château d’Avril (€ 7).

Als tweeledig dessert verschijnt een gesloten kommetje met bovenaan mascarpone-ijs met limoen en onderaan aardbeisoepje met framboosjes. Een frisse afsluiter van een fijn seizoensmenu!

Pieter pikt de draad probleemloos terug op en zijn klanten lijken – terecht – meteen de weg terug te vinden.