Een goede vriend port mij al lang aan om even bij Ballywood te gaan proeven. Voorproeven dus eigenlijk. Het is een in het Antwerpse vermaard Indisch-Pakistaans restaurant dat een tijdje geleden naar de Dageraadplaats verhuisde en vooral de klemtoon lijkt te leggen op take away. Een eerste kennismaking op Antwerpen Proeft werkt katalyserend: bij de eerste gelegenheid draai ik af richting Zurenborg.

Wanneer ik er op een middag binnenwandel, tel ik een 40tal stoelen en mezelf als enige gast. Vanzelfsprekend mag ik mijn tafeltje kiezen. Een jongeheer ontvangt mij in het Engels, ondertussen loopt een vrouw (misschien zijn moeder) onophoudelijk van binnen naar buiten en omgekeerd. Alsof ze op iets aan het wachten is.

Ik duik in de kaart die met foto’s en een uitgebreide uitleg per gerecht wegwijs maakt in de Indisch-Pakistaanse keuken. Zelf hou ik nogal van tikka massala en doorgaans combineer ik dat met kip(filet). Maar ik besluit om eens zot te doen en een andere keuze te maken: doe mij maar de kip korma (€ 8,50), op de kaart als volgt omschreven…

“Ontvelde kip, enkele minuten aangebakken en daarna gestoofd in massala (curry saus). De massala is bereid van uien, gember, tomaten en knoflook vermengd met kruiden en pepers. Net voor het serveren warmen we het geheel extra op met room, versnipperde gember en voegen we verse koriander en peterselie toe.

Salade en vers gemaakte munt chutney inbegrepen (we maken gebruik van ons eigen recept voor de munt chutney: yoghurt, munt, cilantro, komkommer en pikante pepers.”

Daarbij vraag ik nog biryanirijst (€ 2), want dat moet apart besteld worden bij dit gerecht.

Lees verder →

Velen zullen het wellicht niet geloven en toch: ik kwam nog nooit bij Gwenola, noch in de Donkersteeg, noch in de Volderstraat / Bennesteeg. Maar een kennismaking dient zich aan. Als onderdeel van een (rustig) dagje uit met een (zwangere) vriendin lijkt mij dat de ideale lunch: she loves pancakes.

We gaan binnen langs de Bennesteeg en kiezen een tafeltje aan die kant uit. Dit Bretoense pannenkoekenhuis ziet er uit alsof het de laatste vijftig jaar quasi niet veranderd is, hetzelfde geldt voor het gros van de dametjes die er werken – behalve hun haarkleur dan. Authentieker kan wellicht niet!

Lees verder →

Japanse noedelsoepen staan sinds een paar jaar op mijn radar. Met dank aan Ramen Noedelbar (van Eetavontuur) in Gent en via Cuichine / Bar Chine ook Umamido in Brussel en Antwerpen. Dit keer ga ik na verschillende aanbevelingen bij Nanaban in Zaventem mijn soep uitlepelen, op het Heldenplein vlakbij het station in Zaventem centrum.

Ik kom rond 12u45 aan. De U-vormige eettoog en de paar tafeltjes tegen de muur zitten vol, rechts wachten twee mannen op hun beurt. Ik schuif aan. Het valt meteen op dat ik niet de enige Einzelgänger ben die hier alleen noedelsoep komt slurpen. Een paar minuten later vertrekken een paar klanten en kan ik plaatsnemen.

Op de menukaart staan 7 soorten noedelsoep die kunnen aangepast worden qua portie of aangevuld met extra’s als meer varkensgebraad, ei of een kommetje rijst. ’s Avonds wordt de lijst met bijgerechten iets langer, onder meer met gyoza. Ik kies voor de miso ramen  (op basis van bonenpasta – € 13), de eerste keuze op de kaart. Als drankje wil ik cola light.

Ik informeer even of er met Bancontact betaald kan worden. Niet, dus loop ik snel even naar de bankautomaat iets verder in de straat. Eens terug merk ik dat mijn buurmannen intussen al druk aan het lepelen zijn. Ook mijn miso ramen verschijnt meteen.

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Dichter bij Zuid-Frankrijk kun je in Gent niet komen

L’Apéro d’Oc ademt Zuid-Frankrijk. Sinds vorige zomer blijven winkel en bistro open tot 23u00 en serveren ze meer dan alleen aperitiefhapjes.

Op een zaterdagavond installeren we ons op het gezellig drukke gelijkvloers. In de aanbieding: koude en warme tapas, extra’s op het krijtbord en hoofdgerechten aan de menukaart gepaperclipt. We zijn in tapasstemming!

Starten doen we met een fijne uitleg van de gastheer en biobubbels: Blanquettes de Limoux (€ 5). Daarbij hoort een eerste selectie tapas: jambon cru de Lacaune (€ 4), champignon façon larzac (€ 3) en calamar à la plancha (€ 7). Drie keer geslaagd, met bijzondere vermelding voor de pijlinktvis.

Tijd om over te schakelen op wit en rood. De gastvrouw vertelt vurig over de wijnen. Alle geproefde glazen omschrijven zou ons te ver leiden, maar ze bevallen keer op keer. Vraag om raad en geniet.

Dan bestel ik gegrilde makreel (€ 10) en oesterzwam met tartaardip (€ 8). Beide komen op fraaie olijfhouten plankjes. De volledige vis rust op een warme salade met venkel en radicchio. Prachtig! De oesterzwammen laten even op zich wachten, maar zijn tevens hemels: gepaneerd, gefrituurd en vergezeld van huisgemaakte tartaar.

De laatste tapas van de avond worden asperges met ricotta (€ 8) en gésiers de canard met radicchio (€ 10). Deze gebakken eendenmaagjes verrassen: ze smaken niet naar orgaanvlees en bovendien erg lekker. Tevens een pluim voor de groene asperges met ricotta, amandelschilfers en zeste van citroen.

Ik besluit met taart van zwarte chocolade en gegrilde amandelnoten (€ 5): een bommetje, desalniettemin een verrukkelijk bommetje.

Ook tijdens de zondagse boekenmarkt op de Ajuinlei kun je bij L’Apéro d’Oc terecht voor een portie Zuid-Frankrijk op een houten plankje.

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Aan tafel bij Flavie & Valerie, met vis in de hoofdrol

Een nieuwe locatie in Nieuwpoort en dito interieur van architect Lieven Musschoot: meer redenen hebben we niet nodig om bij Flavie’s Tafel te reserveren.

Binnen bij chef Valerie en bordendrager Andy – ik citeer de website – merk je meteen het nieuwe jasje: open keuken met betegelde toog, donkere muren met warme muurschilderingen.

Op de kaart staan vier voor- en vijf hoofdgerechten met vis als rode draad, vrij logisch als je in Nieuwpoort bent. We besluiten om omwille van die visfocus onmiddellijk een fles witte wijn te bestellen: Domaine d’en Ségur (€ 30), een Chardonnay van de Côtes du Tarn. Het blijkt een frisse wijn mét karakter. We warmen op met tapenade van boontjes en kikkererwten, toast, radijzen en wortelen. Eerlijk lekker!

Als voorgerecht kiest mijn wederhelft voor bruschetta met zeebarbeel, tomaat, rucola en parmezaan (€ 17); ik wil graag vissoep met looktoast en rouille (€ 13). Zowel mijn verpakking als inhoud zijn smaakvol: mooie keramiek en stevige soep met extra pit door de rouille. Ook de overkant eet met veel goesting, al vindt hij de hoeveelheid kerstomaten op het bord niet in verhouding.

Ik neem daarna op het vel gebakken pieterman, puree met erwtjes, spinazie, peultjes en shi-take, ponzuboter, krokante sesam (€ 31); hij vraagt gebakken rogvleugel met kappertjesboter, puree met tuinkruiden, fijne boontjes (€ 28). Het moet gezegd dat deze borden lang op zich laten wachten: bijna twee uur na onze aankomst verschijnen ze. De presentatie zit goed, de porties meer dan goed. Mijn pieterman pakt prima bij de Aziatische toetsen. De rog doet hem evenzeer in stilte genieten, alleen de puree is wat droog.

We eindigen met cappuccino (€ 5), proeven van het huisgebakken zoets en maken ons klaar voor een strandwandeling. Rest alleen nog de vraag wie Flavie nu eigenlijk is…