Ergens – al herinner ik me niet meer waar – las ik dat een bepaalde Japanse balletdanseres van het Koninklijk Ballet Vlaanderen enkel en alleen bij Kato uit wil eten omdat het er zo authentiek is. You had me at ‘auth’… Authenticiteit overtuigt mij altijd en zo bel ik op om telefonisch te reserveren. Onlangs sprak ik er nog over met de man achter Resengo: de Aziatische restaurants waar slecht Nederlands gesproken wordt en bijgevolg het meest gebaat zouden zijn met online reservaties, zijn vaakst het moeilijkst te overtuigen.
Als eerste gast van de service wandel ik het restaurant vlakbij de Marnixplaats binnen. Ik twijfel zoals gewoonlijk meer over de zitplaats dan over de eetkeuze: een plekje aan de eettoog of een tafeltje tegen de muur. Het wordt het laatste. Mijn compagnon vergezelt me niet veel later en we duiken de geplastificeerde kaart in. Ik meende online voorgedefinieerde menu’s gezien te hebben, maar die zijn nergens te bespeuren. We kunnen ons lot dus niet helemaal in de handen van de chef leggen. Ik denk na…
De suggesties
Lees verder →
Of ik een voorstel heb voor een business lunch in het Brusselse, liefst vrij vlot? Even twijfel ik over Maru, niettemin stel ik uiteindelijk Bao Bang Bang voor… Meteen verkocht! Ik reserveer een paar dagen op voorhand en arriveer als eerste op het middaguur. Altijd fijn wanneer ik even een momentje heb om de kaart in detail te bestuderen, omdat ik besef dat de rest van de lunch vooral over business en minder over eten zal gaan. Tijdens het wachten bestel ik alvast een Cawston Press (€ 3,50) gemberlimonade.
Schoon voordeur
Lees verder →
Wellicht honderd keer ben ik er voorbijgereden: Finjan, oftewel dé pita van ’t stad en volgens hun eigen tagline zelfs meer dan pita. Op een verloren middag kom ik tijdens de rit tussen ons Antwerpse en Gentse kantoor ineens in de verleiding om dit keer effectief te stoppen. Ik rij in eerste instantie voorbij, maar draai een paar honderd meter verder toch terug…
This is the day.
Er zit redelijk wat volk binnen en op de meeste vrije tafels staat een bordje met ‘gereserveerd’. Gelukkig kan ik nog in een verborgen hoek terecht waar je – als het nodig is – zelfs met drie shoarma of kebab naar binnen kan werken. Ik check de kaart en besluit om het voor mijn eerste keer bij the basics te houden, al lachen de halloumivingers, chakchuka en special mixed grill stralend in mijn gezicht. Doe mij dus maar een kebab oftewel gegrild lam- en rundsgehakt met koolsla en slamix (€ 11,20) en een cola zero (€ 3).
Niet veel later komt een nostalgische plateau met extra smaakmakers voor mijn neus te staan. Ik moet me inhouden om niet meteen van alle sauzen te proeven…
Een schaal vol huisgemaakte sauzen
Geef toe, die zien er toch goddelijk uit?
Lees verder →
Ex-collega en inmiddels vriendin Jole stelt voor om te lunchen. Ik zeg meteen ja en schuim mijn restolijstje af naar Gentse adresjes die geschikt zijn voor deze gelegenheid… Snel landen we op een nieuwe veggie hotspot aan de Poel: Madonna. Behalve lunch of diner met groenten in de hoofdrol kun je bij Madonna tevens terecht voor (minder) feestelijke gelegenheden – zoals boekvoorstellingen, trouwerijen of rouwmaaltijden waarvoor ze trouwens over een afgescheiden feestzaal beschikken. Mijn gezelschap en de uitbaatster weten dat hier vroeger Brasserie Het Volk huisde, een eetgelegenheid die nooit op mijn radar heeft gestaan.
Sinds begin 2019 zwaaien drie dames er de plak; doorheen onze lunch maken wij kennis met een vlotte roodharige. Zij brengt mij tijdens het wachten alvast een natuurlijke prosecco (€ 6 – Corvezzo, DOC) die op de kaart poëtisch omschreven wordt als verfijnd, vegetaal, droog en fris. Daar horen huisgemaakte kaasstengels bij. Waar ik me bij het serveren voorneem om er enkele voor Jole over te laten, merk ik dat mijn hand op automatische piloot naar de volgende stengel gaat. Lekker dus.
een glaasje prosecco
Lees verder →
Ik geef toe: mijn maandelijkse lunchdate Geert was al een tijdje aan het pushen om naar Ni Shifu te gaan. Meer dan genoeg betrouwbare chefs (denk Kobe Desramaults en Nick Bril) tipten dit adresje met authentieke Sichuan cuisine in het Antwerpse Chinatown al als één van hun favorieten. Hoog tijd dus om daar werk van te maken… Reserveren kan er enkel telefonisch en dat is wat ik een aantal weken voor de feiten doe. Na het inhaken – voor zover dat nog gezegd wordt in deze smartphonetijden – besef ik dat mijn reservatie misschien niet zo minutieus genoteerd werd en dus besluit ik om er vrij vroeg (kort na 12u00) te arriveren.
Zo gepland, zo gedaan. Mijn buikgevoel klopte, maar door het prille middaguur kunnen we nog kiezen uit een aantal tafels. We gaan voor eentje bij het met planten decoreerde raam en constateren dat de verwarming bij Ni Shifu niet of ondermaats werkt. Dan zullen we ons wel aan het eten verwarmen…
kamerplanten voor het raam bij Ni Shifu
Lees verder →
