Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Langs de Oude Gaversesteenweg kun je van maandag tot vrijdag bij Minor Treat terecht, in een modern gerenoveerd schooltje met uitnodigende tuin.

Een subtiele link op hun website leert dat dit de nieuwe zaak is van De Blauwe Zalm, een inmiddels gesloten visrestaurant in Gent centrum. Tegenwoordig serveren ze dus in Merelbeke toasts, maaltijdsalades en elke weekdag een lunch. Hierin verwerken ze de oogst uit hun eigen tuin in Scheldewindeke – dixit diezelfde website.

Ik installeer mij in de eetruimte met hoog plafond en bijzonder mooi meubilair. Bij de vraag of ik al iets wil drinken, wijs ik naar de witte wijn (€ 5 – Monte Velho). Al snel staat voor mijn neus een gul glas en een portie groentechips.

Aan de ingang las ik al de daglunch (€ 12) op een krijtbord: preisoep met sinaasappelpoeder en koolvishaasje met wakamerisotto en jus van schaaldieren. Ik twijfel, want enkele van de maaltijdsalades klinken zó verleidelijk. Warme butternut en aardappelmash, champignons gegratineerd met schimmelkaas, Tagiassche olijven (€ 9) bijvoorbeeld.

De tafelgenote arriveert, doet mee met de wijn en beiden bestellen we de lunch. De soep volgt vlot. We houden beiden ons hart een beetje vast voor die sinaas: de prei domineert gelukkig, wel stoten we onderaan op stukjes citrusschil die ons minder bevallen.

Ook op het hoofdgerecht hoeven we niet lang te wachten. We krijgen een diep bord met groen getinte risotto, op vel gebakken koolvis, kundig bereide schaaldierenjus met schuimige toets en enkele blaadjes rucola. Langs beide kanten van de tafel wordt er met smaak gegeten, alleen van de risotto ben ik niet helemaal overtuigd wegens iets te flets en het feit dat je weinig wakame proeft.

We eindigen nog met één kaastaart met braambessencoulis (€ 8) en twee lepels.

Sterk dat ze deze degelijke lunch voor € 12 serveren. De prijs verhoudt zich prima tot de kwaliteit. Samengevat een lunchadres om te onthouden, en vooral uitkijken naar terrasjesweer!

Wanneer Kobe Desramaults in oktober 2015 aankondigt dat In de Wulf een dik jaar later dichtgaat, reserveren we met enkele vrienden diezelfde avond een tafel. Vier maanden aftellen later rijden we op zaterdagmiddag naar een knotsgekke Airbnb in Bailleul, even over de Franse grens en slechts 5 km van In de Wulf. We zijn op pad met drie in Gent wonende West-Vlamingen en een Antwerpenaar. Hij krijgt onderweg een cursus lokaal dialect: we gaan eten bij ‘Nwulf’ en logeren in ‘Vrankrijk’.

Met een beetje zenuwen (en nu spreek ik voornamelijk voor mezelf) arriveren we tegen 19u30 in Dranouter. De jassen worden aangenomen, wij even geparkeerd in de zetels en niet veel later terug opgepikt. Of we een rondleiding doorheen de keuken willen op weg naar onze tafel? Uiteraard!

Op die tafel staat een tak met met vier in vier gevouwen menukaarten. We plooien benieuwd open en zien daar negentien gangen opgelijst, waarvan er drie geskipt kunnen worden. De eerste optie kost € 170 (inclusief wijnen € 250), de tweede € 150 (inclusief wijnen € 210). Iedereen is het roerend eens over twee beslissingen: een glas champagne om te starten en het lange menu graag! Niemand voelt wat voor de sappen, de dames in het gezelschap willen het wijngewijs wel wat rustig houden met het BOB-arrangement. Mijn wederhelft houdt nu al zijn hart vast, want hij beweert dat dat de sommelier in de war brengt. En ik moet – eerlijk is eerlijk – toegeven dat hij niet helemaal ongelijk krijgt…

Lees verder →

Veranda – de zaak van chef Davy Schellemans in de Zurenborgse Guldenvliesstraat en vlakbij station Antwerpen Berchem – sloot eind december 2014 de deuren met de belofte terug te verrijzen in de buurt van het slachthuis. Intussen bleven sous-chef Matteo Pabo Nardin en gastheer Daan Guelinckx het pand meer dan warm houden onder de noemer Bascule, een jaar later rondden ze ook dat hoofdstuk af.

Lees verder →

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

King George was al een creatief reclamebureau met Sint-Niklaas als uitvalsbasis. Ze breiden hun activiteiten daar nu uit in een oude tapijtfabriek met meeting rooms, event hall, concept store en het King George Café.

In het café kan je terecht voor koffie, lunch of apero. We parkeren rond het middaguur bijna voor de deur en kijken goedkeurend in de flashy ruimte met onder andere een leuke neon die ‘go offline’ adviseert voor je tijd bij King George.

De eetkaart somt broodjes en salades op, daarnaast wil ik tevens een sapje proeven. Wanneer ik met onze bestelling richting toog wandel, merk ik dat ze van self service doen. Omdat het al vrij laat is, liggen niet meer alle broodjes op het buffet. Ik vraag alsnog een broodje hummus van pompoen met tahin en hazelnootjes (€ 5,50) en dat vormt geen probleem. Verder laad ik mijn dienblad vol met champignonsoep (€ 5) en twee kleine slaatjes: gebakken witlof met peer, geitenkaas en spekjes (€ 5) en gestoofde spruitjes met boerenkool, appel en walnoten (€ 5). Ik moet mijn toevlucht nemen tot een tweede dienblad wanneer ik ook nog een stuk mediterrane quiche met spekblokjes, ui en gegrilde paprika (€ 6,50) meeneem.

Qua drankjes vraag ik aan de kitchen queens twee glazen witte wijn (€ 4 – Chardonnay, Frankrijk) en twee sapjes.

Ik breng alles naar onze tafel en daar eten we met smaak van deze huisgemaakte en gevarieerde lunch. De (ietwat lauwe) soep en de quiche voldoen, het originele broodje met pompoen, tahin (sesampasta) en hazelnoot bevalt. Het zijn echter de slaatjes die tot lunchtoppers gekroond mogen worden: tweemaal helemaal volgens het seizoen én mijn persoonlijke smaak.

De versgeperste sapjes scoren eveneens: aan de overkant wordt gesipt van de Spice Girl (€ 4,50 – appel-wortel-gembersap), ik geniet van mijn Green Detox (€ 4,50 – boerenkool-appel-komkommersap) die mijn huid zou opknappen.

We praten na met een cappuccino (€ 3) en verlaten goedgezind het land van King George.

Op een weekmiddag spreek ik voor een werkgerelateerde lunch af bij Gran Café De Hoorn aan de Leuvense Vaartkom. Het is even geleden dat ik nog in deze buurt geweest ben en op wandel van de parking naar de plek van afspraak merk ik dat ze inspanningen leveren om dit stukje Leuven tot leven te brengen. Veel panden dragen oude Stella Artois logo’s en knipogen fotogeniek naar het AB InBev verleden.

Ik kom als laatste aan en vraag een glas witte wijn als aperitief. De tafelgenoten weten intussen ongeveer wat ze willen eten: op de lunchkaart staat een mooi gezelschap vlees, vis en veggie, daarbovenop geeft het krijtbord de suggesties van de dag aan. Het is daar dat de ene heer zijn inspiratie haalt: hert / veenbessen / aardappelbolletjes (prijs niet genoteerd). De andere mede-eter laat zich verleiden door de smokey hamburger (€ 14,50) met bruine Leffe–ui / BBQ saus / krokante ham / sla / frietjes.

De extra uitleg over het rundvlees helpt hierbij een handje: ‘Omdat wij kwaliteit, het milieu en uw gezondheid belangrijk vinden, maken wij onze hamburgers en ons stoofvlees van 100% Natuurpunt-vlees. De Galloway runderen staan het hele jaar buiten in de natuurreservaten van Natuurpunt voor begrazing van oude graslanden, wat heerlijk, puur, biologisch vlees van eigen bodem oplevert. Smakelijk!’. Ik geef toe dat ik het ook even lastig krijg, uiteindelijk bestel ik een voor mijn hoofd gezonder alternatief: sliptong (€ 18,90) met kalamansi citrus / sla / frietjes.

Lees verder →