Omdat ik niet eindeloos in herhaling wil vallen: hier geen intro over uit eten in groep. Er staat dit keer een werkgerelateerde lunch met acht personen op het programma. Mijn collega oppert Mosquito Coast als locatie. Hoewel ik de kok en de sous-chef daar ken, is het bij mij eeuwen geleden dat ik nog in dit wereldcafé geweest ben. Topidee dus!

Foto: Website Mosquito Coast

Parkeren doe ik onder de Vrijdagmarkt: 5 minuten stappen later sta ik in de Hoogpoort. We zitten achterin aan een lange tafel (deze met de appelblauwzeegroene stoelen op de foto) en maken ons klaar voor een culinaire reisje rond de wereld. Ik kan ook in Vlaanderen blijven met stoofvlees of zo, maar hier wil ik tochde de wereld proeven en de lunch van de dag lijkt dat te beloven: jambalaya (€ 10 – een cajun paella, aan de vragen van mijn collega’s te horen geen parate foodkennis van de Vlaming).

Drie andere personen gaan ook voor de lunch, verder wordt er nog gekozen voor de kangoeroesteak, de mediterrane ovengroenten met geitenkaas en het Marokkaanse stoofpotje met hondshaai en harissa. Over dat laatste heb ik eerlijk gezegd ook getwijfeld, samen met de falafelsalade. Om de wachttijd te overbruggen bestellen we nacho’s met guacamole en tomatensalsa. Het interieur, het menu, … leiden mij automatisch naar een Corona – mét partje limoen – als drankje.

Bij de nacho’s blijkt de huisgemaakte guacamole duidelijk meer in trek dan de tomatensalsa. Ondertussen krijgt de collega die graag soep wou deze geserveerd. En ook onze hoofdgerechten volgen verrassend vlot…

Zoals je op de foto kan merken, scoort jambalaya niet meteen in fotogeniek wezen. Nochtans zit de smaak van het gerecht prima: cajun paella dekt de lading. Smeuïge rijst met groentjes, cajunkruiden, kip, chorizo en scampi. De portie lijkt bij het opdienen niet al te groot, die ogen-groter-dan-buik-gedachte trek ik echter volledig terug. Ik weet dat je dergelijke gerechten puur eet, maar ik zou er als hardcore sla-eter toch wel wat groen bij lusten. Ook de andere borden vallen in de smaak, in het bijzonder over de hondshaai hoor ik lovende woorden.

Ondertussen lonk ik naar het Jamaican ginger beer van mijn collega, voor alle duidelijkheid: gemberbier bevat geen alcohol. Ik bestel er dan ook eentje in plaats van koffie en dat laatste rondje consumeren we op het zonnige terras.

De Mosquito Coast staat bij deze terug op mijn radar. ‘s Avonds serveren ze er immers tapas en laat dat nu net een manier van eten zijn die mijn vriend en ik de laatste tijd erg appreciëren (mede dankzij gevestigde waarden als La Malcontenta of nieuwe initiatieven à la Restobar Charlie, Alberte en Café Gomez in Gent).