Waar neem je een groep mee naartoe in Gent om te lunchen, een locatie die in aanmerking komt voor die X- of WOW- of whatever-factor? Even nadenken. Ik weet het! Het dak van een te slopen fabrieksgebouw… Kortweg, M with a View.

Je rijdt op de Gasmeterlaan door de poort van een oud pand en ziet in de verte het spiksplinternieuwe justitiepaleis met z’n omgeving. In het iets nabijere gezichtsveld valt voornamelijk een oranje bouwlift op die tegen de oude gevel aanschurkt. Het moet enige moeite gekost hebben om de verzekering te overtuigen, maar diezelfde bouwlift brengt dus de eetgasten (en vermoedelijk op voorhand ook het eten zelf) tot op het dak van M with a View. Van een rooftop gesproken. Animo alom trouwens als de groep aankomt bij de lift en beseft dat het eten boven wacht.

Bij aankomst wordt een glaasje bubbels aangeboden en nog een hapje op het terras – waar iedereen overigens keihard naartoe gezogen wordt. Ik mis de amuses wegens nog druk met wat geregel, maar sluit aan voor het besproken driegangenmenu. Vooraleer we met het voorgerecht starten, krijgen we nog een witloofsoepje dat naar mijn mening iets te bitter smaakt. Daarna zetten ze het recht met de gangen.

We starten met buikspek, pas de rouge en Brussels lof. Het buikspek is correct gebakken, het rode witloof zorgt voor een kleurrijke toets in het gerecht. De afwerking klopt: gedroogde ajuintjes – ook wel Bicky-ajuintjes genoemd – en toefjes Pas De Rouge van Het Hinkelspel (een coöperatieve kaasmakerij uit Gent). Niet mis, niet mis.

Als hoofdgerecht serveert M coquilles met vergeten groenten en geuze. Naast vier sint-jakobsvruchten zie en proef ik op mijn bord pastinaak (in de vorm van chips en frietjes), aardpeer en postelein. Vooral van die laatste twee inmiddels niet langer in een verdomhoekje vegeterende groenten ben ik fan. En de combinatie met coquilles zit er dan ook ‘boenk’ op! Dan zwijg ik nog over die erg geslaagde hollandaise met mijn geliefde geuze. Alleen de venkelpuree als matras valt wat tegen, wegens net zoals de puree bij het voorgerecht en dat witloofsoepje niet glad genoeg. Alsof die een beetje ‘gekappeld’ zijn.

Na een iets langer dan geplande pauze in de lentezon op het dakterras volgt het dessert: een panna cotta van karnemelk met passievrucht. De sorbet van passievrucht is wat gesmolten en ik eet iets te gehaast om de laatste meeting van de dag in regio Brussel te halen. Desalniettemin vind ik dit een meer dan geslaagd nagerecht.

M with a View biedt een bijzondere ervaring die verder reikt dan het bord.