Een aantal jaar geleden kwam ik voor het eerst bij Amadeus in de Patersholse vestiging van deze ribbetjesketen. Toen vond ik het er té groot, té lopende band, té onvriendelijk. Dat ze De Hopduvel vlakbij mijn vroegere woonst overnamen, ver-Amadeus’ten en behoorlijk snel daarna terug sloten hielp mijn perceptie ook niet meteen in de goede richting. Sinds 2010 openden ze echter een nieuwe zaak tegenover de Vooruit – Little Amadeus genaamd – waar online vreemd genoeg geen officieel spoor van te vinden is.

Omdat ribbetjes doorgaans door het jonge volkje gesmaakt worden, bel ik last-minute om er met mijn neefjes en hun ouders naartoe te gaan. Na een zomerse stadsverkenning wandelen we dan ook om 18u30 binnen voor de eerste shift. Meteen merk ik dat het interieur de Amadeus look & feel volgt en tegelijk iets minder versleten aanvoelt. Authentiek (wat een modewoord) zonder afgeleefd aan te voelen, prachtig tegelvloertje trouwens.

De rechttoe rechtaan ober vraagt wat we graag willen: spareribs à volonté (€ 15,95) voor de meerderheid (waaronder één kinderportie voor de jonger-dan-12-zijnde Charles) en gegrilde gamba’s (8 stuks – € 18,95) voor mijn schoonzus. Verder bestellen we spuitwater en frisdrank voor de jeugdige garde. Op tafel staat Amadeus-gewijs een grote fles rode wijn waarvoor we per geconsumeerde centimeter zullen betalen; wij vragen om er nog eenzelfde fles witte wijn naast te plaatsen. Met zo’n zonnig weer (en ook bij andere meteorologische omstandigheden) gaan de dames liever voor wit!

Niet veel later serveert de uitbater die op z’n eentje de zaal doet onze borden met daarop een sparerib met een bepaalde saus (waarover straks meer), een gevulde aardappel met kruidenboter en als groenten kropsla en rode kool met een dressing. De saus proeft in eerste instantie eerder zoet, maar er zit ook een zekere hotness in. Ideaal wat mij betreft voor bij ribbetjes! In mijn herinnering was ik niet meteen fan van het mengsel in die aardappel; nu eet ik deze – en ook nog een volgende – met smaak op. Na de eerste rib volgt nog een tweede en op een onbewaakt moment (terwijl ik even naar het toilet ben) blijkbaar nog een derde… De 14-jarige Louis doet dapper mee met drie stuks. Een beetje minder volonté was niet slecht geweest voor een niet-meteen-carnivoor als ik, maar ik heb geleerd om mijn bord leeg te eten!

Naast mij geniet mijn schoonzus van haar gegrilde gamba’s… Ze ruiken erg verleidelijk en net na het opdienen blijken ze iets te warm en te onhandig om te pellen. Daarom steek ik een handje toe en kan op die manier wel wat van mijn vingers likken – al krijg ik uiteraard aangeboden om er eentje te proeven, wat ik omwille van het 1/8ste zijn weiger.

Net iets té voldaan wandelen we tevreden buiten, de straat over om onze bezoekers nog even te laten kennismaken met het nieuwe Vooruit Terras. Little Amadeus is in de maanden zonder al te veel studenten in de stad een erg geschikte plek om met een gezin ongecompliceerd en democratisch te smullen. Onbewust dat hitje van Falco in mijn hoofd neem ik er zonder problemen bij…