Een weekendje Wimereux linken we logischerwijs aan zo’n verrukkelijke schotel boordevol peuzelwerk, ook wel fruits de mer of zeevruchten. Langs de Opaalkust, rond Grap Gris Nez en Cap Blanc Nez krioelt het werkelijk waar van de restaurantjes die deze fruits de mer als specialiteit afficheren. Hoe scheid je het kaf van het koren? Door de verhuurster van ons vakantiehuisje om een tip te vragen! En zij raadt ons La Sirène aan.

La Sirène ligt aan de voet van Cap Gris Nez, in een schilderachtige baai aan het water. Bij ons online vooronderzoek merken we dat ze zich naast zeevruchten in verschillende constellaties tevens in gegrilde kreeft specialiseren. Oef! Iedereen uit ons gezin is namelijk dol op fruits de mer, helaas eet mijn zwangere zus dit momenteel beter niet… Gelukkig houdt ze bijna minstens evenveel van een warme kreeft. Ik reserveer telefonisch voor 6 personen aan het raam – wederom op aanraden van.

Bij aankomst om 19u30 valt van dat indrukwekkende uitzicht niet bijster veel meer te onderscheiden. Tijdens de namiddag voorafgaand aan ons bezoek kwamen we echter al even piepen en de ligging mag inderdaad imposant genoemd worden.

We bestuderen de kaart en besluiten meteen van start te gaan met een Pouilly Fumé die verder gedronken kan worden bij de zeevruchtenschotel. De dame komt ons melden dat er door het slechte weer jammer genoeg geen kreeft voorradig is. Een absolute bummer voor mijn zus, die even niet weet wat dan wel te eten… Voor de fruits de mer crew ligt de keuze op dat moment vast: het wordt de ‘plateau de fruits de mer’ (€ 35,50) met grijze garnalen, roze garnalen, gamba’s, langoustines, wulken, amandelschelpen, oesters en krab. Mijn zus en schoonbroer bestellen als voorgerecht de gegratineerde krab. Daarna kiest zij voor gepocheerde tarbot met hollandaisesaus en hij voor gebakken lotte met ‘schuim van Wimereux’ (blijkbaar een saus op basis van een lokale koeienkaas).

Niet veel later verschijnt de patron met een gigantische schotel fruits de mer.

Qu’est-ce qu’on peut dire? Merveilleux! Délicieux!

Mijn smakelijkste zeevruchtenervaring ooit. Alles smaakt supervers, zilt, fris, als recht uit de zee. Geen enkel kwalijk geurtje – wat sneu genoeg wel vaak voorkomt. We vallen de schotel vanop vier fronten aan met ons operatiegereedschap. Als begeleiding verschijnt brood, boter, mayonaise en een vinaigrette van sjalot.

Hoe hard we ook proberen, het lukt ons niet om de schotel op het zeewier na volledig leeg te krijgen. En we zijn niet de enige… Een tafeltje verder zit een (nogal blasé) viertal die eigenlijk niet veel meer doet dan aan de zeevruchten likken. Mijn moeder en ik kunnen onze lach soms niet bedwingen, maar die gaat over in verontwaardiging als we na hun maaltijd een nog niet eens met de helft verminderde schotel naar de keuken zien verdwijnen. Wat zou hiermee gebeuren?

Mijn zus en schoonbroer starten dus met de gegratineerde krab. Blijkbaar een bijzonder zwaar gerecht, dat – een beetje jammer wel – niet in een krabschaal geserveerd wordt. Daarna volgen hun mooie hoofdgerechten. Beiden verdienstelijke schotels, maar je merkt wel dat je naar La Sirène komt voor de fruits de mer of de (helaas niet beschikbare) kreeft. De rest is eigenlijk bijzaak…

Mijn vriend en ik nemen ons voor om nog eens terug te komen bij daglicht, op een zondagmiddag bijvoorbeeld of een zomeravond. Want geef toe, waar in België eet je voor € 35,50 zo’n royale en überverse zeevruchtenschotel? Inderdaad. Nergens.