Nog zo’n adresje dat al eeuwen op mijn restolijstje staat: I Famosi, wellicht één van de bekendste en best bezochte Italianen in Antwerpen. Ik verwacht me aan een luidruchtige Italiaanse sfeer en een eerlijke keuken. In afwachting van mijn gezelschap drink ik alvast iets in Het missverstand iets verder op de hoek van de Sint-Andriesplaats.

Tegen half acht wandel ik het Italiaanse restaurant binnen. Ik krijg een tafeltje met uitzicht op de zaak en krijg meer dan voldoende tijd om goed rond te kijken, want mijn vriendin kondigt een kleine vertraging aan. Pas na iets meer dan een kwartier komt één van de obers vragen of ik al wil aperitieven. Dat kan je op twee manieren zien, ofwel (positief) als niet-opdringerig ofwel (negatief) als te laks. Ik besluit toch om te wachten, dus eigenlijk doet het er zelfs niet toe.

Op tafel staat trouwens een nogal belangrijke mededeling: I Famosi verhuist namelijk, naar De Burburestraat meer aan het Zuid.

Ondertussen bestudeer ik de vaste menukaart, de suggesties op papier én op het krijtbord. Vrij snel beslis ik dat ik iets van pasta met iets van vis wil, dus dat resulteert in de volgende shortlist:

• calamarata cozze (mosselen)
• tagliolini con misto pesce misto (verse mix van vis)
• ravioli branzino e scampi (zeebaars en scampi)
• taglioni met kreeft 
• calamarata met kleine octopus

Intussen arriveert mijn tafelgenote en meteen krijgen we bruschetta met tomaat als hapje. Dat doet deugd! Niet veel later bestellen we prosecco (€ 7) en tonic (€ 3) als aperitief. Net wanneer ik denk dat ze onze drankjes vergeten zijn, verschijnen deze op tafel. We zijn inmiddels half negen en nog steeds kregen we niet de kans om ons eten te bestellen… Ik hou niet van gehaast dineren, maar hier helt toch iets te veel naar de andere kant – en we zijn nog maar net vertrokken.

De eetbeslissing is gevallen: mijn vriendin kiest tagliata di tonno (dichtgeschroeide tonijnsteak met rucola, gekarameliseerde tomaatjes, asperges en krokante pancetta – € 26) zonder pancetta en ik bestel taglioni met kreeft (€ 26). Daarbij hoort een slabbetje dat ik gewillig aantrek…

Na nogal wat bijgepraat te hebben verschijnen onze gerechten. Aan de overkant een groot vierkant bord met – eerlijk is eerlijk – niet zoveel op, desalniettemin bemerk ik geen ontgoochelde blik. Mijn oogjes gaan des te meer blinken wanneer ik mijn diep bord met verse pasta en kreeft aan een eerste inspectie onderwerp. Verse pasta, kreeft, tomaat, oliljfolie: meer vraagt een goede Italiaanse maaltijd toch niet?

Ik kreeg het nodige gereedschap om mijn kreeft op te peuzelen en dat blijkt meer dan welkom. Aan de tafel naast ons eet een dame hetzelfde. Haar (Italiaanse) vriend wil zo galant zijn om de kreeft voor haar te breken, niet veel later wordt – uiteraard per ongeluk – een stuk mijn richting uit gekatapulteerd. Grappig!

Snel geschat doe ik er wellicht drie keer zo lang over om mijn bord leeg te eten dan mijn vriendin. Misschien dat ik het daarom zo fijn vind om zo’n gerecht te bestellen: je hebt er wat (peuzel)werk aan, je bent niet op tien minuten klaar.

We ronden na nogal wat aandachttrekkerij naar de obers af met koffie, thee en de rekening. Oef! Blij dat ik hier eetgewijs de juiste keuze maakte, niettemin kan ik niet anders dan het zaalpersoneel een dikke onvoldoende te geven.