De opening van Frituur Zorro op de Gentse Sint-Kwintensberg is niet onopgemerkt voorbijgegaan: ze bestickerden een tram en koppelden daar 100 gratis pakjes friet aan. Genoeg prikkels voor mij om op verkenning te gaan in het frietkot met als tagline ‘Freshly made in the hacienda’. O ja, en ik beloof om in deze blogpost geen woordgrapjes te maken die verwijzen naar Don Diego de la Vega en zijn alter ego…

Het is op een vrijdagmiddag dat we met vijf collega’s afzakken richting studentenbuurt. Geen probleem om elke apart te bestellen, te betalen en daarna boven samen te gaan zitten. Dat kunnen studenten en ook collega’s wel appreciëren. Het spaart ons wat heen-en-weer-geQRcodeer met de Bancontact app uit.

Ik heb een behoorlijk hongertje. Dus bestel ik een kleine friet (€ 2,20), uit de homemade sauzen pik ik de stoverijsaus (€ 1,80) en de tartare (sic) (€ 1). Van bij de streetfood – moet dat echt, om de snacks in een frituur nu ook al streetfood te noemen? – kies ik een frikandel (€ 1,50). Tot slot laat ik mij verleiden door een saté kip (€ 3,20) bij de specials. En ook nog een cola light (€ 1,80), want van frietjes krijg je dorst.

Een paar collega’s vallen voor de burgers (€ 6), ik heb daar minder mee.

Straks nog wat meer over het interieur, maar laat ons beginnen met waar het echt om draait in elke food review: the food, het eten, de smaak. Wat ligt er op die stijlvolle houten plateaus met Zorro brandmerk?

De frietjes bevallen: handgesneden, goudbruin, maar wat minder in volume dan de Gentse gewoontes bij pakweg De Frietketel. De stoverijsaus smaakt ‘van het huis’. Dat geldt ook voor mijn tartaarsaus en de mayonaise besteld door een paar collega’s. Over de burger is het enthousiasme iets minder bij hen: lekker vlees, in een dubbele portie zelfs, maar het zijn het doodgewone hamburgerbroodje en de grootte (versus de prijs) die ze als ‘argumenten contra’ aanduiden. Die opmerking over volume geldt tevens voor mijn iets te droge kipsaté, gelukkig heb ik meer dan genoeg besteld. Frietjesgewijs samengevat ben ik meer dan tevreden, Zorro rockt na een avondje Buffalo wezen…

Halfweg onze maaltijd verhoogt het volume van de muziek (een soort Spotify met reclame tussendoor) tot een irritant niveau. Wanneer een dame ons komt vragen of de frietjes bevallen, bevestigen we en vragen we tegelijk of het wat stiller kan. Er wordt meteen getemperd. Dankjewel!

En dan nog even over het interieur met al z’n Zorrodetails: echt leuk om in zo’n omgeving een frietje te steken. Om de één of andere manier voel ik me er minder schuldig door. Dit moet ongetwijfeld vrouwenlogica zijn.

Op de tafels staan grappige zinnetjes als ‘What makes you different, makes you dangerous’ of ‘Follow your heart, stay hungry, stay foolish’. De zwarte muren zijn met witte tekeningen en woorden bewerkt door Studio Bambam. Er staat een hoge tafel met een tiental dikke witte kaarsen. Aan het plafond hangt verlichting in de vorm van een lasso. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan…

Kortom: Frituur Zorro, een gedegen aanwinst voor Gent. Damn, nu doe ik het toch!