Waar dineer je als je tegen 19u30 in de Gentse opera verwacht wordt voor Pelléas et Mélisande? Wel, Café Théatre is als buur van de opera een erg logische keuze en we denken dan ook niet veel langer na… Café Théatre it will be. Vreemd genoeg schreef ik nooit eerder iets over deze gevestigde waarde in Gent.

We parkeren onder de Kouter en wandelen iets na 18u00 binnen. Aanmelden doe je aan de ingang en daarna krijgen we een tafeltje voor twee toegewezen: mijn vader kiest de zetel, ik ga dus voor de stoel. Op de (grote – qua afmetingen) kaart staan voornamelijk klassiekers, zoals carpaccio van rund, bouillabaisse, slibtongetjes of lamskroon.

Starten doen we met een glas champagne Autréau Brut 1er Cru (€ 11), we zijn tenslotte onderweg naar de opera… Op tafel komt een klein potje kaaschips te staan als hapje: erg eenvoudig wel voor een zaak die toch een stevige € 26 rekent voor een vol-au-vent.

Ondertussen staat ons besluit vast. Mijn vader vraagt de gepocheerde zeewolf. Die blijkt helaas niet meer voorradig, bijgevolg switcht hij naar het tussenribstuk met pepersaus, frieten en veldsla (€ 29) als back-up plan. Ik ga voor iets atypisch Elise, niettemin een specialiteit van Café Théatre: rundstartaar bereid à la minute, frieten, sla, mayonaisedressing (€ 23).

En die ziet er zo uit…

Nog even meegeven dat ik ervoor heb gekozen om de steak tartaar in de keuken te laten mengen; ik zie het niet als een meerwaarde om dat zelf te doen aan tafel. Op mijn steak tartaar valt niets op te merken: het rauwe rund proeft kwalitatief en vers. De gemengde sla, de fijne frietjes en de duidelijk huisgemaakte mayonaise vervolledigen dit gerecht.

Ook van de overkant maakte ik een snapshot. Hoewel mijn pa eerst van plan was om vis te eten, geniet hij zichtbaar van dit stuk vlees.

Als enig minpuntje merk ik op dat we toch een paar keer moeten zwaaien eer we onze wijnbestelling geserveerd krijgen. Ik koos een Zweigelt als begeleiding bij het rundsvlees en mijn vader kan mijn keuze zeker appreciëren.

Hij rondt nog af met een koffie en dan wordt het hoog tijd voor een streepje opera.

Dat krijgen we van Claude Debussy, Damien Jalet en Sidi Larbi Cherkaoui met hun (interpretatie van) Pelléas et Mélisande. Bijzonder intrigerend om zo’n intieme opera mee te maken met een dergelijke opmerkelijke moderne choreografie van kronkelende mannenlichamen…