Uit eten met mijn ouders, vriend, zus en schoonbroer, dat moet van vóór de kleinkinderen (vier stuks inmiddels: Noor, Siem, Georges, Isa) geleden zijn… We grijpen vaderdag als kans om de draad terug op te pikken en mijn moeder reserveert – zonder medeweten van de gevierde vader – bij Bistro Du Port aan de Kaai in Nieuwpoort. Ooit aten we er al met mijn ouders, het is echter zo lang geleden dat het dateert uit mijn pre-blog-tijdperk. Zij komen er echter regelmatig en behoren (deels door hun goede vrienden die op een boogscheut wonen) vandaag tot het vast cliënteel.
Mijn vriend en ik arriveren als eerste. Dat overkomt ons wel vaker, omdat wij doorgaans van het verst moeten komen en dan wat filebuffer incalculeren. We krijgen een rechthoekige tafel centraal in het restaurant en vullen onze wachttijd met een uitgebreide inspectie van de kaart. Eerlijk is eerlijk: we piepten vooraf ook al even op de website, zo zijn we wel. Eens het gezelschap compleet wordt er afgestemd over hoe we het aanpakken (menu / enkel hoofdgerecht / voor- en hoofdgerecht). De pater familias stelt voor om à la carte elk een voor- en hoofdgerecht te kiezen. Ondertussen bestelt hij een fles champagne Pommery Brut Royal (€ 85) als aperitief en wij stribbelen niet tegen…
Twijfel, twijfel, twijfel. Ga ik voor de karnemelkpuree met handgepelde Nieuwpoortse garnalen en hazelnootboter (€ 18 – zwaar!) of king krab uit de Beringzee · zachte look · limoen (€ 32 – duur!). Gezien het gezelschap in een royale bui verkeert – met voorgerechten als oesters en kreeft in gedachten – besluit ik om toch voor de krab te kiezen.
Mijn vader selecteert de witte wijn: Mâcon-Fuissé ‘Le Moulin Du Pont’ van het domein Auvigue (€ 37). Deze wijn dronken ze al eerder bij Bistro Du Port en qua prijscategorie zit hij ergens rond de mediaan. Helemaal mijn ding trouwens! Wel moet ik toegeven dat ik achteraf even moest verifiëren bij mijn vader welke wijn we precies dronken. Vaderdag is inmiddels alweer meer dan een maand geleden en ik maakte ter plaatse geen wijnnota’s. Dat is dus het nadeel van blogachterstand oplopen…
Niet veel ingrediënten kunnen aan king krab tippen, wat een overweldigend delicate smaak! Vraag mij niet meer in welke blogpost, niettemin ben ik ervan overtuigd dat ik ooit al schreef over mijn voorkeur voor krab ten opzichte van kreeft. Etentjes met krab zijn simpelweg de leukste etentjes… In het botersausje proef je duidelijk look en limoen, alleen probeer ik er niet bij stil te staan hoeveel gram gesmolten boter deze koninklijke krab begeleidt.
Ook de rest van het tafelgezelschap geniet van hun voorgerecht. Aan de overkant zit een stralende vader met een kreeftslabbetje aan: hij deelt namelijk een kreeft met mijn vriend en ze kozen tomaat, basilicum en blanke botersaus (€ 28) als bereiding. Mijn moeder en zus houden het iets lichter met zes oesters (€ 23 tot € 27 volgens oestertype) als eerste gang. De schoonbroer landt bij verse inktvis en paprikacoulis (€ 19).
De vislijn wordt ook bij de hoofdgerechten aangehouden. Ik liet bij het online vooronderzoek mijn oog al vallen op het mooi bekkende gerecht wonderbaarlijke visvangst (€ 32 – te bestellen met twee personen). Dat houdt een gerecht in met drie soorten vis van de dag, schelpen en witte wijnsaus. Ik heb geluk: mijn schoonbroer – die handig genoeg tegenover mij aan tafel zit – voelt ook wat voor dit vispannetje.
Tussen ons in komt een vuurtje met een paëllapan te staan, daarin véél vis en véél saus. Het beeld doet mij denken aan een zegswijze die ik onlangs hoorde in Dagelijkse Zomerkost: een vis moet drie keer zwemmen; één keer in het water, één keer in de boter en één keer in de wijn (of het bier – zoals de man in Dagelijkse Zomerkost sprak, refererend naar zijn pintje bij de zeetong). Onze broebelende visvangst zwemt wonderbaarlijk in de witte wijnsaus en later mag die dat dus nogmaals doen in de witte wijn die ik doorheen de avond drink… Het geheel werd op het eind nog even onder de grill gezet, zoals het een vispannetje betaamt. Gelukkig liet de chef na om écht te gaan gratineren met kaas, want na de botersaus bij de king krab en nu de witte wijnsaus bij dit hoofdgerecht weet ik dat mijn buik niet veel meer ‘zwaarte’ aankan.
Zalm, stevige witte vis (te lang geleden om te herinneren dewelke), langoustines, mosselen, vongole en scheermessen vullen onze rijkelijke pan. Alle ingrediënten uit de zee proeven even vers – al mag dat wel verwacht worden bij een restaurant dat zo ongeveer tegenover de vismijn gelegen is. In de klassieke en tegelijk bijzonder geslaagde saus dobbert ook wat prei, als het ware om ons groentegeweten te sussen…
Ondertussen doet mijn zus zich te goed aan een volledige kreeft, gegrild met lookboter (€ 49) en mijn moeder aan een eenvoudige pot mosselen. Paps en vriend blijven eensgezind: voor hen graag een grote tong Belle Meunière met witloofsalade en tartaar (€ 39) als tweede gang.
Ik kan op het einde enkel nog aan koffie of thee denken. Mijn ouders denken er net zo over, alleen mijn zus heeft nog een plaatsje over voor sabayon en mijn schoonbroer verkiest Amaretto boven koffie. Op die manier inspireert hij mij wel: doe voor mij maar een Cuban coffee, een beetje zoals Irish coffee maar met mijn favoriete sterke drank (rum). De rest lust nog wel een extra rondje. Wij moeten echter de babysit gaan aflossen en beginnen aan ons uurtje cruisen richting Gent…
Op de terugweg van een restaurant kunnen we het niet laten om mondeling een beetje te recenseren en we zijn het er over eens: bij Bistro Du Port eet je royale, levende verse, volgens de klassieke regels van de kookkunst bereide vis. Deze kwaliteit op vlak van eten zet zich onverminderd verder in het glas.
Eerlijk is en blijft eerlijk: daar hangt wel een prijskaartje aan vast, zeker als je voor- en hoofdgerecht à la carte kiest en naar de duurdere zaken op de kaart neigt. Gelukkig (en dankjewel daarvoor) nemen mijn ouders deze avond voor hun rekening. Hoewel we beiden uitsluitend vis aten, gaan we toch met een vrij zwaar gevoel van tafel. Klassieke bereidingen met gulle porties boter blijken wij toch niet meer zo gewoon en ik neem me bijgevolg voor om daar bij een volgende gelegenheid beter rekening mee te houden: de oesters van zus en mams waren een verstandige beslissing.