Ik schreeuw het al een tijdje van de daken, dat ik fan ben van Alberte. Menig avonden vertoefde ik al in de Dampoortbuurt bij Phil & Inge, man en vrouw achter het helblauwe houtwerk. Met mijn lief, vrienden (als in: mee afgesproken), kennissen (als in: daar toevallig tegen het lijf gelopen) of al recenserend voor Goesting (formerly known as DM City & zone/09 – zie hieronder). Steeds in het gezelschap ook van voortreffelijke wijn, pintjes en bovenal een selectie hors d’oeuvres – alleen de term al, een mix van 2015 en authenticiteit.

Maar er is meer: bij Alberte kun je van dinsdag tot vrijdag ook lunchen. Welke lunch? Op hun Facebookpagina vind je telkens de optie met en zonder vlees, en er is dagelijks soep en dessert. Bij buitenweer kun je terecht op het terras achteraan – even weg van de drukke Dendermondsesteenweg – en tijdens het wachten behoort de kunstboeken bij RIOT in diezelfde achtertuin checken tot de mogelijkheden.

Ik heb er op een zonnige woensdagmiddag met een vriendin afgesproken om de lunch uit te testen. Ze zit al op het terras, samen met een zevenkoppig foodgezelschap waarvan ik er een aantal mag kussen wegens bekenden. We vragen een witte wijn en ik moet eerlijk zijn dat ik al zo hard aan het tetteren ben dat de details mij 100% ontgaan zijn – ook al geeft Phil ons een vrij uitgebreide omschrijving. Excuses!

Ondertussen besluiten we beiden om voor de vleesoptie te gaan: witte pens, sjalot, rode wijn, rode biet. De vegetariërs kunnen een gelijkaardige bereiding kiezen met griesmeel en Bleu d’Auvergne, een Franse blauwe kaas. Soep hoeft voor ons niet.

Beiden bekennen we een zwak voor witte pens te hebben, zeker als die van de barbecue komt. We zijn dan ook opgetogen over de daglunch bij Alberte, al moet ik wel toegeven dat bijvoorbeeld een paar van mijn collega’s met een megametabolisme de portie iets te klein zouden vinden. Ik niet. Ik ben meteen enthousiast: perfect gebakken witte pens van topkwaliteit, rode biet, gestoofd witloof, crumble voor de crunchiness, veel smaak.  

Naar het einde van de maaltijd willen we nog wel een tweede glas, maar graag een ander. Ik vrees dat ik iets klassieker ben in mijn wijnvoorkeuren dan Phil. Hij komt ons een Riesling met een bijzonder grappige naam (een rode draad bij veel Alberte-wijnen, imho) en een oranje kleur presenteren. Lekker én speciaal, die Quand le chat n’est pas là.

Aan de andere tafel zien we nog een dessert voorbijkomen: sorbet van rode biet met merengue en granité van limoen. Verleidelijk en toch passen we. Een volgende keer, bij een volgende lunch. Of een avond vol hors d’oeuvres.

Je leest het, ik ben er graag!

•••

UPDATE 1
Intussen serveren ze bij Alberte geen lunch meer. ’t Is te zeggen: wel nog lunch, maar geen dagschotel. ’s Middags (op dinsdag, donderdag en vrijdag) is de kaart nu dezelfde als ’s avonds: hors d’oeuvres. 

•••

UPDATE 2
Nieuwe lunchupdate bij Alberte! Op donderdag en vrijdag serveren ze lunch: 3 bordjes voor € 30, om te delen of niet.

•••

UPDATE 3
Geen lunch meer. Met de komst van nieuwe chef Tom Pauwelyn werken ze intussen met een vast en betaalbaar menu van een aantal bordjes. 

•••

UPDATE 4
Mijn resto review zoals verschenen in DM City, een magazine van De Persgroep.

Bar met hors-d’oeuvres, wijnen met humor en bieren met karakter

Aan Dampoort opent een jong koppel met Gouden Hoofd historiek een eetbar die vanaf dag één gesmaakt wordt door het Gentse publiek: Alberte. Achter het helblauwe houtwerk schuilt een nieuw interieur dat knipoogt naar een authentiek café. Gezelligheid troef!

We mogen met onze reservatie op zak meteen plaatsnemen in het smalle stuk dat de voorste ruimte met de bartoog linkt aan de achterste ruimte met de keukentoog.

Op het krijtbord staan voor elke wijnkleur vijf soorten per glas; als eten een achttal kleine, evenveel iets grotere happen en twee desserts. We besluiten in duo’s te bestellen: om te starten graag de visconserven (€6) en de groentendip (€6). Daarbij lusten we wel een droge witte wijn: men adviseert ons de Meinklang (€4,50), een Oostenrijkse Grune Veltliner. Voor de visconserven mogen we kiezen uit een stapel in kleurrijk papier verpakte blikjes van merken als Prata Do Mar en Tricana. Het worden Portugese gemarineerde sardines. De groentendip bestaat uit pompoenpuree, schijfjes rauwe raap en kappertjes. Alberte scoort meteen.

We krijgen inmiddels zin in wat we de vlotte chefs à la minute zien bereiden. Eerst tijd voor vis: hondstong, eigeel, champignon (€11) en mosselen, witbier, koriander (€10). Die hondstong herkennen we wel pas na even googlen als vis: blijkbaar familie van de zeetong. Het bord oogt verfijnd, eigentijds en bevestigt na het proeven. Dat mosselen matchen met witbier is een gegeven, maar koriander en gerookte forel doen het er net zo goed bij. Ik blijf wijngewijs bij de Meinklang, mijn vriend schakelt over op rood. De grappig klinkende Grololo (€5,50) van de Groslotdruif uit de Loirestreek laat zich inderdaad prima combineren met vis.

Tot slot schakelen we over op vlees: pastinaak, gerookte spiering (€9) en ossestaart, pompoen, zilverui (€13). De vis beviel al, beide vleesbereidingen spelen echter in een nog hogere food league. Bij de sneetjes spiering komen behalve pastinaak ook gecrunchte hazelnoot en huisgemaakte pickles het gerecht versterken. Fantastisch lekker! Bijna vechten voor de laaste hap. Bij de ossestaart is het niet anders: een supermalse stoofpot versmelt met de geprakte pompoen, reepjes gerookte rundstong vervolledigen. Bij het volgende rodewijnadvies schuilt opnieuw humor in de naam: Sauvé de la Citerne (€5). We glimlachen en genieten.

Er wordt afgerekend, maar we gaan nog niet naar huis. Tot sluitingstijd blijven we napraten aan de bar voorin met een stel bekenden. Wat een bruisende aanwinst voor onze stad!