Condacum? Jawel, dat is de Gallo-Romeinse naam voor Kontich oftewel de plaats bij de samenvloeiing. Ook wel een restaurant tegenover het gekende tuincentrum Van Uytsel. Een vriendin stelt mij voor om daar af te spreken voor een date; ik sta altijd open voor de verruiming van mijn restowereld – en tegelijk de aanvulling van mijn food reviews.

Ik loop wat vertraging op door een uitgerokken meeting en bumperknuffelen op de Brusselse ring. Mijn gezelschap wacht geduldig op mij in het eerste gedeelte met zeteltjes en een glas cava. Bij aankomst vergezel ik haar meteen.

De inrichting bij Condacum valt niet meteen onder mijn persoonlijk stijl en het is tegelijk een vrij grote zaak (gokje: 150 couverts) die op een donderdagavond voor maximum 33% gevuld is. Gelukkig zorgt mijn – verkouden – gezelschap voor de sfeer, iets wat ik na twee dagen ziek zijn en een meer dan tegenstribbelende maag wel kan gebruiken. De vraag is alleen wat ik kan verdragen na meer dan 48 uur yoghurt en andere lichte voeding…

De menuvoorstellen laten we logischerwijs links liggen. Een hapje moet kunnen en zo belanden we bij de pagina met charcuterie en oesters. We besluiten om een assortiment charcuterie (€ 25) te bestellen, inclusief zes soorten vlees en wat brood. Ondertussen vraag ik nog een extra cava en snoepen we van de mix van groene en zwarte olijven.

Lees verder →

Waar eet je in het centrum van Gent eten met een buitenlandse gast en ‘iets klassieks’ als briefing? Na even nadenken herinner ik mij dat het extreem lang geleden is dat ik nog bij Brasserie Pakhuis at, meer bepaald van na mijn proclamatie als – toen heette dat nog – Licentiatie in de Geschiedenis. En we deelden zeevruchten als aperitief, dat weet ik nog.

Het is een donderdagavond. We komen vrij vroeg aan (iets na 18u30) en worden naar de open eerste verdieping geleid tot in de uiterste hoek. Sommigen vinden ons daar wat ‘weggemoffeld’, zelf stoor ik me er niet aan. Als aperitief bestel ik een glas witte wijn. Mijn collega vraagt een alcoholvrije cocktail met rode biet die er verrukkelijk uitziet én smaakt.

Lees verder →

Een verjaardag verdient lekker eten en daarom trekken we naar de Upper Room Bar van The Jane. Na een huzarenrenovatie openden Sergio Herman en Nick Bril bijna een jaar geleden deze kapel die een tempel van eten en meer moest worden én geworden is.

Even sukkelen in de ondergrondse parkeergarage en dan betreden we The Jane. Mijn vriend – met een zwaar zwak voor interieur en design – kijkt meteen zijn ogen uit. Jawel, Sergio & co hebben smaak. Het glaswerk, de inmiddels iconische luster, alles. We melden ons aan, jassen worden weggehangen en we nemen de lift naar de eerste verdieping. Daar krijgen we een plekje aan de ovalen bar met het Upper Room team in de ring. Dat we in onze nopjes zijn, hoef ik wellicht niet nogmaals te herhalen.

Lees verder →

Soms begrijp ik niet hoe het komt dat een restaurant nog niet tussen mijn food reviews staat. Bij Testa Rossi ben ik nochtans vaak geweest in mijn VMMa (inmiddels Medialaan) tijd en toch blogde ik nooit eerder over deze Italiaan in Vilvoorde… Een paar jaar geleden verhuisden ze trouwens van de ene kant van de Hendrik I lei naar de andere. Het mooie hoekpand met groene tegels en de originele CAOUTCHOUC letters is warm ingericht met veel hout, meer groene accenten en een wand vol ladenkastjes.

We hebben er afgesproken met een groep ex-collega’s en ik wandel iets voor tijd als eerste binnen. Er staat een tafel voor 12 personen gedekt in een deels apart zaaltje. Tegen de muur zie je achter een glazen wand een indrukwekkende verzameling wijn liggen, die je bij Testa Rossi trouwens ook kunt kopen of mits kurkgeld uitdrinken. Opvallend zijn ook de (lege) kratten West-Vleteren, bier waarvoor je vanuit Vilvoorde al enige moeite moet doen om het in handen te krijgen.

Lees verder →