Hot Falafel

Helemaal zeker herinner ik mij niet meer waar ik Hot Falafel als foodtip oppikte; iets zegt mij uit een lijstje van de lekkerste take away in Gent. Wanneer mijn lief op de middag belt om mij te ontvoeren voor een snelle lunch, stel ik deze plek op de Brusselsesteenweg voor. We parkeren beiden tussen de wegenwerken door voor de deur en wandelen binnen in wat er uitziet als een eerder banale (om het woord dodgy niet in de mond te nemen) pitazaak. Het bord met ‘Hot Falafel – vegetarisch’ en het kippenspit voor de deur vloeken: snel wordt aan de hand van de menukaart duidelijk dat de niet-vegetarische specialiteit hier Syrische barbecue is – naast kip aan ’t spit natuurlijk.

Wij zijn hier echter sowieso voor falafel en ik stel dan ook voor om de falafel voor 2 personen (€ 10) te bestellen en de veggie mix (€ 10). Dat laatste lijkt een samenstelling van alle vegetarische bijgerechten op de kaart. Momenteel zijn we de enige klanten bij Hot Falafel. De uitbater gaat even de wegenwerken inspecteren en maakt er werk van om alle theelichtjes in de kaarsenhouders te vervangen. Wij kijken elkaar wat fronsend aan en kunnen een grinnik niet onderdrukken: wie denkt daar nu aan als je enige klanten zonet een bestelling doorgegeven hebben? Soit, we wachten geduldig af. En dan komen opeens nog twee klanten, en dan nog vijf en tot slot nog één binnen. Onder andere een kennis die mij vertelt dat hij hier wel vaker komt, mits wat geduld.

Tijd voor actie! De aimabele man zet dingen in en uit zijn (microgolf)oven, hupt rond achter zijn toog, verdwijnt in zijn keuken; hij lijkt met andere woorden wat zenuwachtig te worden. Tegelijk merk je meteen dat hij het eten met veel liefde en zin voor afwerking bereidt. Alles wat hij opdient, krijgt een douche van specerijen, olie en verse kruiden.

2015-04-22 13.04.21 Lees verder

MÒRIS

Een nieuwe bar in het centrum van Gent met een online hip uitziende huisstijl die bovendien hapjes serveert geselecteerd door Benoit Dewitte, 50% van het Zingemse sterrenrestaurant Benoit & Bernard Dewitte: MÒRIS, daar moet ik heen. Ze zijn open van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, om doorheen de dag een aangename plaats te zijn om te vertoeven met het spreekwoordelijke tapje / hapje of droogje / natje.

Op het einde van een zonnige werkdag ontmoet ik een collega op het terras in Klein Turkije. Zij gaat alvast binnen twee pintjes halen. Het selecteren van een paar hapjes behoort tot mijn verantwoordelijkheden. Met alle plezier!

2015-04-16 17.33.17

Lees verder

Lime&Ginger (gesloten)

Horecagewijze veranderingen in de Papegaaistraat: Roux zou verhuizen en het pand staat te koop, aan de overkant is Gregorio heel stilletjes veranderd in Lime&Ginger. Op wat ik met dat gedempte volume bedoel, kom ik nog een aantal keer terug… Het begint al aan de buitenkant: de borden van Gregorio hangen er nog en ook op het krijtbord buiten of op de menukaart binnen nergens een spoor van de nochtans leuke naam Lime&Ginger.

Lime&Ginger

Foto: Facebookpagina Lime&Ginger

Lees verder

Woestyne

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Chef Tim maakt meteen een statement met een parade van amuses

In januari openden de jonge chef Tim Vervynckt en zijn vrouw Angelique Maenhout Woestyne op de historische hoeve van de Aalterse heren van de Woestijne.

We starten onze lunch met een glaasje champagne (€13) en een quasi eindeloze parade amuses: gerookte sprot, ceviche van paprika, Petits-Gris de Namur en veel meer. De chef maakt meteen een statement. Hierna komen twee soorten brood met veel eigenheid op tafel: speltbrood en Indisch kruidenbrood, naast algenbouter en smout.

Intussen selecteren we het viergangenmenu ‘Grafelijke heerlijkheid’ (€51). Dat ze bij elk gerecht passende bieren schenken, vind ik het proeven waard. We gaan van start met Goudenband van Liefmans. Daarbij serveren ze haring – gepekeld, zilte aardappel, confituur van kappers, radijs. Mijn vriend omschrijft het perfect: dat je spijt hebt om dat kunstwerkje kapot te maken met je bestek.

Dan volgt voor mij nu al de pointe: coquille – geschroeid, aardpeer, pis en lit, tamarinde. Niet alleen ziet dit gerecht er prachtig uit, de coquilles zijn perfect gebakken en de smaken zitten helemaal juist. Ook de combinatie met het blonde Gentse Strop bier klopt.

We gaan verder met het duifje uit Anjou – gebakken, kikkererwt, bataat, zwarte look, zoete ui. Wederom een pareltje met de rosé borstjes, uitgebalanceerde garnituur en diepsmakende jus. Het Paljas bier ondersteunt dit alles.

Als dessert komt chocolade & peer ‘Passe Crassane’. Zeker niets mis mee, maar voor ons blijft het minder hangen. Wanneer we passen voor de koffie verschijnen ineens nog drie extra’s: compote van rabarber, flan van karnemelk en canelés de Bordeaux. Dan toch maar koffie…

Woestyne overtreft mijn verwachtingen. Ik vind het historische kader wel passen bij dit koppel. Ze zijn duidelijk klassiek geschoold en ambiëren een klassevolle zaak met goede punten in de gekende gidsen. Het is ze gegund! Alleen links en rechts nog wat puntjes op de ‘i’ van interieur zetten.

Villa Florazicht

Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.

Een lekker eethuis in Flora, dat kan niet anders dan bloeien 

Villa Florazicht opende onlangs de deuren van een statig huis met moderne uitbouw in de Merelbeekse Florawijk. Ze zijn elke weekdag open en beschikbaar voor feestjes in het weekend.

Het zit er goed gevuld voor een maandagmiddag. We bestuderen de kaart en het suggestiebord: daarop staat soep met hespenrolletjes (€12,50) als dagschotel en verder nog lasagne, gevulde aubergine en springrolls. De blik van mijn gezelschap blijft echter hangen bij de gourmet burger van het huis (€15) met 100% rundsvlees, gegrilde groenten, geitenkaas, pijnboompitten, honing en huisbereide dressing. Ik land bij de vegetarische tagine (€14). We willen meteen ook drank bestellen, maar dat kan pas nadat de gastvrouw onze bestelling met luide stem doorgeseind heeft aan de kok. Een beetje lomp! Graag witte wijn (€3,50) en spuitwater van Eaulala (€2). Mijn behoorlijke kuip huiswijn proeft lekker fris en droog.

Vrij vlot volgen onze lunchgerechten en de eerste aanblik stemt gunstig. Ik krijg een decoratief Marokkaans bord (eerder serveerschaal wel dan tagine) met daarin ratatouille, couscous en vegetarische koekjes. Tagine en couscous zijn in Marokko natuurlijk twee verschillende gerechten, maar soit. Als groenten proef ik onder andere oesterzwemmen, witte asperges en peultjes. Dikke duim ook voor de huisgemaakte koekjes! Aan de overkant merk ik tevens enthousiasme voor de erg royale burger. Ik offer mij op en proef een paar frietjes!

We ronden af met verwenkoffie (€6,50) – omdat het gebak van de dag nog gebakken moet worden – en thee (€2,50). Er verschijnt een keuzerijke theekoffer en een bord met crème brûlée, panna cotta en moelleux au chocolat. Deze chocoladebom is iets te lopend en toch raak. Voldaan besluiten we dat het goed komt met dit eethuis als de dames in de zaal nog iets rustiger worden.