Een boek van Annelies Verbeke
Sinds een drietal maanden werk ik in De Krook, een nieuwe architecturale landmark in het centrum van Gent die we als imec delen met onder meer UGent en de Gentse bibliotheek. Dat was voor mij de aanleiding om na een tiental jaar geen bibbezoeker meer te zijn opnieuw een lezerskaart aan te schaffen. Maar thuis lag nog een ongelezen stapeltje dat eerst weggewerkt moest worden. Vorige week bleek dat ineens 100% verschwunden, dus zocht ik mijn eerste boek in De Krook uit…
Ik liet me meteen verleiden door de ‘sprinters’ die vlakbij de ingang geëtaleerd staan: dat zijn doorgaans recente en populaire boeken die voor maximum een week uitgeleend worden, zonder pardon en dus zonder verlenging. Dat levert wel wat leesdruk op, maar gelukkig blijkt het nieuwste boek van Annelies Verbeke geen al te dikke klepper. En ook wel écht goed, niet onbelangrijk als het vooruit moet gaan!
Lees verder →
Op een woensdagmiddag spreek ik in Leuven af om te lunchen bij Taste, een restaurant dat ik de laatste tijd regelmatig op Instagram en andere sociale kanalen zag voorbijkomen. Ik moet mij reppen en arriveer nogal wat later dan mijn gezelschap. Hij wachtte op mij om het aperitief te bestellen: sherry voor hem, een alcoholvrije cocktail voor mij. Dat blijkt onderstaand oogstrelende exemplaar met framboos en lavendel te zijn. Verfrissend!
Lees verder →
Het is donderdagavond en ik beland op den bots in Zurenborg. Dat is alweer even geleden. Het weer is mooi, de terrassen op de Dageraad- en Draakplaats zitten vol. Bijgevolg ben ik helemaal in mijn element… Ineens bedenk ik dat ik Bar Chine op zo’n moment mis. De opvolger Jinza is in mijn hoofd een écht restaurant waar je een X-gangenmenu eet. In het voorbijlopen stoten we echter op Szelim Man, één van de uitbaters. Hij stelt ons gerust dat je ook met een kleinere honger bij Jinza terechtkan en wijst ons een vrije tafel op het terras. Wie kan daar nu aan weerstaan?
Lees verder →
Een boek van Hanya Yanagihara
Jullie kennen inmiddels mijn fobie voor dikke boeken. Er bestaat volgens mij geen term voor, ik heb het opgezocht. Een paar maanden nadat ik Kwaadschiks van A. F. Th. van der Heijden cadeau kreeg, volgt er opnieuw een klepper in inpakpapier: dit keer ‘Een klein leven’ van Hanya Yanagihara. Het valt mij meteen op dat het boek veel reacties uitlokt. Bij een foto op Instagram volgden nogal wat commentaren: prachtig, droevig, jaloers dat je er nog in mag beginnen, heavy, … Via Goodreads contacteerde iemand mij met de boodschap dat ik er niet aan moest beginnen. Genoeg meningen dus om mijn nieuwsgierigheid te prikkelen! En ik ben terug vertrokken voor 750 pagina’s.
Lees verder →
Deze resto review schreef ik origineel in opdracht van Goesting magazine – dat maandelijks verscheen als bijlage bij De Morgen en Het Laatste Nieuws.
De Vlaanderenstraat is opnieuw een eetplek rijker: op nummer 82 kun je sinds enkele maanden bij Janine’s terecht voor tapas, pasta’s, burgers of slaatjes.
Bij een tweede poging lukt het om een reservatie vast te krijgen voor donderdagavond. We krijgen een tafeltje toegewezen dat opvallend dicht bij de aanpalende staat. Ik lust wel vers pompelmoessap (€ 4,50) als aperitief, mijn vriend gaat voor cava Paul Louis (€ 6).
Even twijfelen we tussen tapas all the way of enkel als starter. Uiteindelijk bestellen we gambas à la plancha (€ 14) en palourdes – look – tomaat (€ 14) om te delen. Daarna kies ik één van de suggesties: crispy chicken burger – guacamole – tomatensalsa (€ 18), de overkant landt op thai beef salad – kortgeschroeid rund – in sesamkorst – granaatappel – thaise vinaigrette (€ 23). Het valt mij toch op dat ze vrij stevig doorrekenen voor een salade.
Ondertussen merken we dat Janine’s volledig vol zit en gegadigden zonder reservatie worden weggestuurd. Een eigentijds kader in combinatie met een vlotte eetkaart slaat blijkbaar aan.
We proeven van de smaakvolle schelpjes en de mooi gegrilde gamba’s. Twee tapas om de vingers letterlijk bij af te likken! Even voel ik spijt dat we er geen tapasavond van gemaakt hebben, hopelijk kan de burger dat gevoel counteren…
Misschien eerst over mijn compagnon: daar ontwaar ik een verrukkelijk uitziende Thaise salade met ferme stukken kort gebakken rund en een brede glimlach. Ik slik mijn opmerking over de prijs terug in. Zelf krijg ik een stevige kipburger voorgeschoteld met homemade guacamole, dito tomatensalsa, een slaatje en lekker gekruide aardappelwedges. Burgers blijven altijd wat smossen en omdat deze kipburger eigenlijk een gepaneerde kipfilet blijkt (en dus geen ronde schijf van kippengehakt) vergt het tevens wat snijvaardigheden. We drinken bij onze hoofdschotels nog een Canada Dry (€ 2,60) en een glas Vini Reverdito (€ 6,50 – Barbera d’Alba).
Een dessert zit er niet meer in, daarvoor komen we wel eens – tevreden – terug!
