veelkleurige stadia
zwart-witte balletjes
rode bolletjes
de wereld beweegt
maar alles staat stil
in het aanschijn van de dood
veelkleurige stadia
zwart-witte balletjes
rode bolletjes
de wereld beweegt
maar alles staat stil
in het aanschijn van de dood
Mijn collega sprak vandaag het woord “beest” uit – gebruikt in de letterlijke betekenis van het woord, namelijk refererend naar een voorbijvliegend insect. Bij mij flitst meteen één bepaald beeld uit mijn televisionele geheugen voorbij.
Windkracht 10.
Het personage gespeeld door Warre Borgmans schaatst scheef met het personage gespeeld door Antje De Boeck. ’s Morgens wordt de man wakker in een hotelkamer zonder substituut-vrouw naast zich. Hij strompelt naar de badkamer. Hij glimlacht. Want op de spiegel staat in lipstick “BEEST” geschreven.
Graag wou ik deze post illustreren met een video of op z’n minst een still. Een tevergeefse online zoektocht later, hoop ik op iemand die durft toe te geven dat hij/zij de trotste eigenaar is van de complete Windracht 10 DVD box…
[UPDATE]
@AdEggermont plaatste de hierboven beschreven scène op YouTube – waarvoor uiteraard 1.000 maal dank. Bij het aanschouwen blijkt wel dat mijn geheugen toch gefaald heeft, want de man wordt helemaal niet wakker zonder substituut-vrouw naast zich…
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=UJrngo2rQm8]
De teerling rolt. De regering valt.
Kickstart voor de campagne. Prik voor de datum.
Wat volgt is een zondvloed aan interviews, on- en offline aanwezigheid, gedrochten van verkiezingsdrukwerk en -affiches. En uiteraard televisieoptredens. Ze crescenderen vanuit de schaduw voor de meerwaardezoekers richting prime time op ’s lands hoofdnet.
Alle kopstukken naakt op televisie. Geen souffleurs, geen woordvoerders, geen copywriters. Enkel eigen dossierkennis, het kunnen om ermee uit te pakken en een onevenwichtig gekleurd publiek.
Smullen van hun verbale en non-verbale communicatie.
Mij hoor je niet klagen over verkiezingsdebatitis! En mocht jij er toch aan lijden, probeer dan eens om bij wijze van entertainment niet te focussen op de boodschap an sich maar op hoe die gebracht wordt.
Verbaliter gaat mijn bijzondere aandacht uit naar ad rem zijn en zin voor humor. Want mijns inziens zijn de winnaars van een debat diegenen die naast een onberispelijke dossierkennis ook nog eens de reserve hebben om dat tikkeltje extra te embedden in hun betoog. Zoals je op een mondeling examen kan kiezen om de cursus in alternatief woordgebruik te reciteren. Maar scoren doe je met brugjes opzetten naar andere cursussen, naar de werkelijke wereld en de prof minstens één keertje te laten glimlachen.
Non-verbaliter let ik op de balans tussen wel en niet praten. Vooral op de paradox tussen in een debat de opponent niet laten uitspreken en in een monologische verkiezingsspeech gênante pauzes laten voor eventueel applaus van militanten. Daarnaast verbaas ik mij over hoe de intonatie telkens in dezelfde cadans vervalt: spreken met duidelijk onderlijnde woorden zodat deze blijven hangen bij de stemplichtigen. Ik onthou vooral “hoger”, “lager”. En dan dat gesticuleren… Regi zou blij zijn met al die handjes; ikzelf gil het innerlijk uit als politici hun betoog kracht wil bijzetten met overdreven en repetitieve handbewegingen.
Zal ik in het stemhokje het bolletje kleuren van de sterkste communicator? Nope, want ik hou hiervoor te veel van België. Maar ik zal sowieso genoten hebben van en geleerd hebben uit #kies10 / #be1306.
Tijd voor een nieuwe hobby na aanstaande zondag.
Tijd voor meer aandachtsbesteding aan de minder ernstige onderwerpen des levens.
Denk voetbal. Denk koers.
Ik geen techie – al kan ik via de appel-boom-redenering misschien wel erfelijk belast zijn langs vaders kant – en toch kijk ik al enkele weken/maanden reikhalzend uit naar mijn eerste iPhone: de iPhone 4. En als ik ergens reikhalzend naar uitkijk, dan durf ik daar wel eens veelvuldig over te communiceren (noem het ratelen, doordrammen of nog iets anders). Verschillende keren werd ik in een dergelijke woordenvloed gestokt door de vraag waarom ik precies voor een iPhone kies. Deze vraag werd doorgaans niet beantwoord met een kordaat antwoord van mijn kant. Want de eerlijk gebiedt mij te zeggen dat ik het niet weet…
Functioneel gezien duwt mijn tegenwoordige e-mindset mij richting smartphone… Foto’s nemen via digitale camera, kopiëren op laptop en vervolgens posten op pakweg Posterous kan men bezwaarlijk omschrijven als instant sharing. Woorden in schijven van 140 karakters neerpennen in een notitieblokje om vervolgens te tweeten evenmin. Bijgevolg lijkt de overstap van simpel gesteld dumb- naar smartphone mij te verantwoorden vanuit praktisch oogpunt.
Maar waarom geen HTC, Nokia of Blackberry? Ik ben geen heavy user van Apple producten. Sterker nog, ik heb er geen enkel (behalve een iPod in bruikleen). Misschien ga ik voor de bijl omwille van design en apps, misschien op basis van emotie. Maar dat ik voor de bijl ga, is een vaststaand feit.
Nu alleen nog kwestie van uitzoeken hoe ik er asap eentje in handen kan krijgen!
Gisteren een zalig dagje geprikt om te gaan fietsen ter ere van vader (weekje te vroeg) en moeder (enkele weekjes te laat). 30km rustig trappen op de kustfietsroute (en andere zelf gekunstelde verlengstukken) met als begin- en eindpunt de zeedijk van Sint-Idesbald. Na het afstappen flitst er door het hoofdje “Geslaagde dag!” en dan blijkt dat het beste eigenlijk nog moet komen…
Papa vermeldde minstens drie maal in de loop van de namiddag: “En we gaan dan nog een lekker steakske eten vanavond…” Dergelijke ballonnetjes versterkten enkel mijn vermoeden dat er hoogstwaarschijnlijk vis op het menu zou staan. Maar ik had niet meteen gerekend op het summum voor de liefhebbers van de smaak van de zee… Fruits de mer – for Christ’s sake!
Een culinaire recensie schrijven over de zeevruchten van gisteren is volgens mij “verloren Vlaams”, want soms zegt een beeld veel meer dan 1000 woorden. Enkele adjectieven ploppen wolksgewijs (denk aan mindmapping) op in mijn hoofd: vers, overvloedig, tongstrelend, … Dus gewoon eens gaan proeven in Maison de la mer en de fruits de mer “royal” (3 palourdes, 3 oesters, 6 mosselen, 6 venusschelpen, 6 wulken, 3 langoustines, 3 gamba’s, 1/2 krab, 1/2 kreeft en handjevol grijze garnalen – niet meer 100% zeker over samenstelling wegens geen menukaart online) bestellen.
Ik denk dat er maar één deftige manier is om deze post af te ronden…
Drie zilte zoenen voor de papa en de mama!