Volgens mijn redenering dat je in een land zo vaak als mogelijk de keuken van de ex-kolonie moet eten, plan ik tijdens een paar dagen Londen logischerwijs een bezoekje aan een Indiër. Na veel lof over Chutney Mary valt mijn oog uiteindelijk op Veeraswamy, een restaurant van dezelfde eigenaar iets meer in de buurt van waar ik verblijf. Een paar weken op voorhand probeer ik online te reserveren, maar dat blijkt enkel nog te kunnen vanaf 21u15. Ik doe het toch en plan die avond een uitgebreide wandeling om de eetlust wat op te wekken. Wanneer ik de dag voordien een herinner krijg met de vraag om de bevestigen via een reply, doe ik dat en geef aan dat ik eventueel ook wat vroeger wil komen. De dag van mijn bezoek krijg ik in de loop van de namiddag een telefoontje om te zeggen dat er een tafel vrij is om 20u. Fijn! Verkocht!

DISCLAIMER: De foto’s zijn werkelijk erbarmelijk! De inrichting van het restaurant was te gezellig (met lampjes, rozenblaadjes, veel donker hout en dieprood als hoofdkleur) en bijgevolg donker. Toch wil ik enigszins een idee van het gegetene geven.

Ik arriveer ruim op tijd en krijg na twee mensen gepasseerd te zijn een tafeltje toegewezen. Mijn voorkeur gaat uit naar de kant met de zetel, alwaar ik meteen een kussen onder mijn zitvlak schuif om toch aan mijn bestek te kunnen. De zaak zit mooi gevuld en ondanks de vele mensen ervaar ik toch een zekere – deugddoende – rust. Bij het verschijnen van de kaarten bestel ik alvast een prosecco met bloedappelsien als aperitief en een grote fles water. Verder krijg ik een woordje uitleg van de vriendelijke dame die mij de rest van de avond zal bedienen. Ik informeer of het mogelijk zou zijn om die degustatie uit vier zilveren schaaltjes die deel uitmaakt van het Tasting Menu (£ 45) buiten het menu te bestellen. Dat kan echter niet en omdat ik geen zin heb om maar één smaak te proeven, laat ik mij toch overhalen om voor de menuformule te gaan. 

Dahi puri
street food favourite
–
Green prawn
wild tiger prawn – corainder, mint and chili
–
main course is served in silver crescent with 4 bowls
Chicken tikka lababdar
chicken tikka in classical Delhi sauce
Kashmiri rogan josh
lamb knuckles, sun dried Kashmiri spices, saffran, cockscomb flower
Kerala prawn curry
with coconut and kokum flowers – from the district of Kottayam in central Kerala
Pineapple curry
fresh pineapple, mustard and green chili
Lemon rice
Veeraswamy layered naan
–
Vattallapam
brulee of coconut and palm sugar

Behoorlijk snel komt het eerste bordje met de street food. Het zijn een soort koekjes van aardappel met yoghurt, parmezaan en granaatappel. Het drietal wordt geserveerd op een bananenblad. Ik zit alleen aan mijn tafeltje, maar kan mij niet inhouden om een paar keer luidop ‘Mmmmm!’ te zeggen. Een fantastische starter!

Het tweede voorgerecht moet zeker niet onderdoen. Op mijn bord ligt een stevige – wilde – tijgergarnaal met een groen kruidenmengel, daarbij komt een potje sinaasappelchutney. Een combinatie die ik niet meteen zou maken en toch werkt ze echt. Het blad waarop de garnaal ligt, mag overigens opgegeten worden – vertelt de dienster mij (wat ik niet doe wegens eigenlijk al klaar). Opnieuw een regelrechte smaakbom, in niets te vergelijken met de scampi’s – zelfs de duurste – die ik in de supermarkt koop.

Dan is het tijd voor de reden van mijn menukeuze: de degustatie met vier gerechten. Ik moet toegeven dat ik inmiddels al lichtjes verzadigd ben en neem mij dan ook voor om niet alle kommetjes tot de bodem leeg te eten… Van links naar rechts ananascurry, lam rogan josh, kip tikka, tijgergarnaal curry. Nooit fan geweest van warm fruit, dus de ananascurry kan mij niet meteen bekoren. De rest daarentegen… Het lam blijkt een mooi stuk vlees aan een been, de ober maakt de vergelijking met ossobucco. Erg smakelijk, al zit er in de saus iets dat mij instinctief aan saus uit een pakje doet denken. Wat bij Veeraswamy uiteraard niet het geval is! De kip tikka bestaat uit een mals stuk kip met een prachtige dikke tikka. Hier moet ik mij inhouden om toch niet aan het uitlepelen te slaan! En de tijgergarnalen tenslotte zijn iets minder stevig dan dat exemplaar uit het voorgerecht, maar vallen evenzeer in de smaak. Ieder gerecht is minuscuul afgewerkt met de juiste kruiden; ieder gerecht staat op zich (behalve de ananas dan misschien). Daarbij serveren ze die verrukkelijke rijst boordevol smaken (kruiden, noten, limoen) en naan. Ik wou bijna om een doggy bag vragen, daar ben ik helaas te beleefd voor…

Van het dessert heb ik geen doenbare foto, maar het bestaat – in tegenstelling tot de verwachtingen na het omschreven menu – uit twee delen: een soort crème brulée van kokos en een groene bolletje ijs op een koekje. Het kon er echt niet meer bij, dus heb ik van het eerste geproefd en van het tweede het ijs bij wijze van doorzakkertje opgegeten. Sowieso ben ik geen dessertmens, dus ik had deze gang even goed kunnen skippen.

Veeraswamy herinnert mij er aan hoe heerlijk Indisch kan zijn – en hoe moeilijk zo’n heerlijk Indisch trouwens in België (Gent) te vinden is… Een extra reden om geregeld naar London of andere Britse streken te komen. En bovendien een bevestiging van mijn eet-de-keuken-van-de-ex-kolonie-overtuiging! Voor de deur stap ik in een taxi richting mijn hotel. Ik zal toch nog even moeten opblijven om dit Tasting Menu ietwat te laten verteren.

Mijn eerste Jamie Oliver ervaring bij Fifteen in Amsterdam classeerde ik niet meteen bij de overdonderende eetervaringen. Bijgevolg trek ik met enige terughoudendheid richting Barbecoa in Londen. Ik reserveerde een tweetal weken op voorhand online; omdat ik nu eenmaal een tot-in-de-puntjes-plannertje ben.

Na enig speurwerk vind ik de ingang van dit BBQ-restaurant dat deel uitmaakt van een grotere shopping mall, al helpt de omschrijving ‘met zicht op St Paul’s Cathedral’ natuurlijk wel. Beneden wacht een jongeheer me op die meedeelt dat ik een verdiep mag stijgen en daar krijg ik een tafeltje toegewezen in de ruime en tot de nok gevulde zaal. Rondom mij zie ik veel hout, metaal, beige en zwart. Zonder meer erg stijlvol, maar daarom niet meteen mijn persoonlijke stijl. Dat uitzicht op de kathedraal is vanzelfsprekend wel top!

Aan aandacht van de obers zal het mij in ieder geval niet ontbreken… Ik krijg de verschillende kaarten (eten / drank algemeen / wijn in het bijzonder). Meteen bestel ik een grote fles water en een prosecco cocktail genaamd ‘Barby 75′ met prosecco, Haymen’s Gin, limoen en rabarber (£ 9).

Bij wijze van voorgerecht kies ik de ‘surf & turf oysters’ (£ 12 – crispy chicken & Maldon oysters, pickles, apple slaw & spiked tomato dip). De houten plank met dit gerecht verschijnt quasi meteen na mijn besteling, waardoor ik even denk dat het om een amuse gaat. Maar die oesterschelp zegt iets anders. De beignets van oester en kip zijn heet en heerlijk – al is het wel even wennen aan de textuur van gefrituurde oester in mijn mond. Het doet mij lichtjes aan kalfszwezerik denken. Onder de schelp ligt een fris slaatje van appel en witte kool, pit gegeven door wat Spaans pepertje. De tomatendip valt zoals verwacht wat flauw uit. Desalniettemin een geslaagd – en minstens zo belangrijk: licht – voorgerecht. Want er moet nog 250 gram steak in mijn maag passen.

Ondertussen besluit ik om te passen voor wijn en het verder bij mijn fles water te houden. Dan volgt wat Barbecoa Barbecoa maakt: een gebarbecued stuk (runds)vlees. In mijn geval gaat het om dry-aged rump steak met ‘charred aubergine, shallots, tomato, chilli & sweet marjoram’ (£ 20). Tegen mijn verwachtingen in is de laatste opsomming van ingrediënten terug te vinden in een soort stoemp, weliswaar een erg smaakvolle stoemp. Het vlees ziet er op mijn (amateuristische) foro misschien wat zwart uit. Desondanks alle lof voor dit stuk toprund! Hun medium helt voor mij wel meer naar à point dan naar saignant, maar ik vergeef het Jamie zonder pardon. De ‘ash cooked sweet potatoes’ (£5 – jalapeno & coriander salsa) zijn tenslotte subliem. Sowieso heb ik al iets met zoete patat en deze Aziatische twist gaat verrassend goed samen met het mediterrane van de steak.

Goedgevuld en goedgemutst wandel ik terug buiten. Langs St Paul’s, over de Millennium Bridge, rond Tate Modern tot aan citizenM London Bankside. Altijd fijn als een idool zijn status waarmaakt! En de relatieve ontgoocheling van Amsterdam is doorgeslikt.