Ook aan het Gentse stadhuis breit men wild.
[portfolio_slideshow]
Categorie archieven: gent
Nieuwe stadshal Gent
Officieel het KoBra project, omschreven in de krachtlijnen voor het Emile Braunplein. Maar iedereen heeft het over de nieuwe stadshal… Toen ik vandaag een aantal foto’s nam van de constructie in opbouw liepen verschillende mensen langs die openlijk hun afkeer ventileerden – de een al wat beschaafder dan de ander. Dat het een gecontesteerd project is, is duidelijk. Maar persoonlijk wil ik het een kans geven, want extra groen in de binnenstad verdient sowieso wat krediet!
[portfolio_slideshow]
Future Legends
Slim van Future Legends om de aandacht te trekken met een gigantische muurschildering – een bijzonder mooie trouwens – op een tot slopen veroordeeld appartementsgebouw.
[portfolio_slideshow]
De street artist ging net toen wij wat plaatjes kwamen schieten nog even naar boven om de schildering te handtekenen. Hij vertelde tevens dat het geen sinecure was met de hoogtewerker: het minste briesje zorgde boven voor behoorlijk wat commotie.
Future Legends blijkt een initiatief te zijn van All Eyes On Hip Hop, Street Art Belgium en Urgent.fm om Gents hip hop-, street art- en danstalent te stimuleren.
Retrobeurs Gent
Retro, momenteel de term ‘hype’ waardig.
Dat merkten mijn vriend en ik deze morgen toen we om 10u de parking van Flanders Expo opreden. Een lichte paniek maakte zich van mijn wederhelft meester: “Zijn al die mensen hier voor de Retrobeurs?”. Tussen de regels hoor je te horen: “Zal ik wel mijn slag kunnen slaan? Zal niet iemand die liefde-op-het-eerste-zicht-stoel voor mijn neus wegkapen?”.
Helaas voor hem wel. Dat merkten we aan de stroom mensen die richting hal 8 stapten, de rij wachtenden voor de kassa en de drommen retrolovers die – de één al iets bezetener dan de andere – door de standen van de verschillende Kringwinkels ploegden. Het aanbod? Van kasten, tafels, stoelen over fietsen, verlichting, servies tot kledij. Het gewoonlijke Kringwinkelaanbod, maar dan met iets meer focus op retro en in het bijzonder de fifties, sixties en seventies.
Alle gegeerde dingen – zoals Eames-alike stoelen en dergelijke – stonden om 10u15 echter al gemarkeerd als “verkocht”, dus bleef er niets anders over dan van het kleinere koopwaar te genieten. Onderstaand koffieservies bracht mij even in de koopverleiding. Al besefte ik meteen dat een koffieservies voor een niet-doorwinterde koffiedrinker als ik wellicht een folieke is. En toch heb ik dat tikkeltje spijt…
Uiteindelijk trokken we huiswaarts met enkel 2 grote borden om zo à la Jamie’s 30 Minute Meals gerechten mooi op tafel te serveren. Ikzelf tevreden, de wederhelft iets minder.
Ja, het is waar dat een bezoekje aan de Retrobeurs een efficiënte manier is om originele dingen te scoren. Maar persoonlijk denk ik dat zo tevens een stuk charme verdwijnt. Komt daarbij nog de vraag of prijzen van € 500 voor een zetel nog wel Kringwinkelrpijzen zijn.
deFilharmonie in De Bijloke
Mijn eerste concert door een symfonisch orkest, deFilharmonie.
Mijn eerste concert onder leiding van een dirigent, Edo de Waart.
Mijn eerste concert in het De Bijloke tout court.
De 8ste symfonie in C van Anton Bruckner.
Wat een schande dat ik nog nooit eerder in deze concertzaal kwam. Ik woon namelijk vlakbij, in de Bijlokevest. Het gebouw maakt deel uit van de opgewaardeerde Bijlokesite waar ook ondermeer het STAM en de kunstopleidingen van de Hogeschool Gent zijn ondergebracht. De authentiek gerestaureerde concertzaal zit ingekapseld in een glazen constructie en verenigt zo op een elegante manier oud en nieuw.
Foto: Bijloke Muziekcentrum
Behalve de zaal boezemde tevens het veelkoppige orkest ontzag in: muzikanten met violen, altviolen, cello’s, contrabassen, harpen, enzomeer, enzoverder. Toen ik mijn plekje op de 2de rij van het balkon (ietwat goedkopere plaatsen dan op de parterre – € 22 versus € 28), sprong wederom het voornamelijk van een grijze haardos voorziene publiek in het oog. Het stoeltje voor mij bleef leeg, dus dat leverde een vrij gezichtsveld op het podium en de voor ongeveer 2/3de gevulde zaal op.
De symfonie bestond uit 4 delen en de volledige uitvoering ervan nam iets meer dan een uur in beslag. Tussen het allegro moderato, het scherzo, het adagio en de finale in haalden de dirigent en zijn orkest even adem. Weliswaar bleef het toen applausvrij in de zaal – geen idee of dat gangbaar is op dergelijke concerten. Persoonlijk heb ik van deze eerste beluistering van de 8ste Bruckner symfonie genoten. Sommige stukken voelden wat chaotisch of misschien eerder overweldigend aan, al wijs ik daar eerder naar de componist dan naar de uitvoerders.
En zo’n symfonisch orkest is echt werkelijk een fascinerende bende. De 70-jarige Edo de Waart die gezwind deFilharmonie dirigeert. De talrijke strijkers die voortdurend afwisselen tussen ingetogenheid en – zoals het in de aankondiging omschreven stond – orkestrale grandeur. De mannen met de cimbalen en de triangel die volgens mij slechts 1 keer in actie mochten treden. De paukenist die geregeld zijn oor op een trom legde, vraag mij niet waarom. De harpen die wanneer ze muzikaal aan het woord komen verbazingwekkend luid doorheen de zaal weerklinken. De violisten die qua persoonlijkheid variëren van enkel met de strijkstok bewegend tot vol overgave met het volledige lichaam meewiegend.
Zelf liep ik als kind en tiener muziekles aan de Stedelijke Academie Adriaan Willaert in Roeselare. Mijn eerste instrument dwarsfluit rondde ik na 9 jaar af, mijn tweede instrument piano stopte ik ergens halfweg rond mijn 16de. Vandaag maakte ik mij toch de bedenking dat je als violist wellicht de grootste kans hebt om professioneel aan de slag te kunnen – niet dat ik daartoe ooit maar een sprankeltje ambitie had.
Deze symfonische ervaring blijft nog even hangen. Bij een volgende gelegenheid wil ik graag Brussels Philharmonic aan het werk zien, met één van de bekendere Beethovens.