Tja, ik denk dat ik voor twee nog hangende blogposts met dezelfde intro mag starten als tijdens de lockdown dit voorjaar. Helaas. Toen startte ik mijn resto review over Jus, Shinsen en Bistrot Du Nord steevast met onderstaande disclaimer, uiteraard is de sneeuwvakantie niet meer aan de orde.

“Laat me starten met bekennen dat ik getwijfeld heb om deze blogpost te schrijven, want het voelt wat vreemd om een mening over een restaurant te formuleren wanneer de uitbaters door de Corona-maatregelen genoodzaakt zijn om hun zaak tijdelijk dicht te doen… Er staan nog een aantal restaurants op mijn ‘to blog’ lijstje, omdat ik er door de drukte van de voorbije maanden en een sneeuwvakantie (niet in Noord-Italië of Ischgl) met slechte WIFI niet toe gekomen ben. Uiteindelijk heb ik beslist om deze blogposts wél te schrijven: misschien kan het een duwtje in de rug zijn om – wanneer we terug uit eten kunnen – bij dit specifieke restaurant te reserveren. Tegelijk is het voor mezelf ook een manier om een paar etentjes van de voorbije maanden opnieuw te beleven bij gebrek aan beter – al geniet ik momenteel nog wel van het huiselijkheid.” 

Lewis trok het voorbije jaar regelmatig mijn aandacht op Instagram: stedelijk interieur met leuk neonlogo, eigentijds eten dat op ’t eerste zicht mijn meug lijkt, … Redenen genoeg om er tussen twee lockdowns door – maar dat wist ik toen uiteraard nog niet (zeker) – werk van te maken. Op een woensdagmiddag spreek ik er af met een goede vriend om te klinken op zijn verjaardag van ondertussen alweer even geleden. Zo gaat dat tegenwoordig!

Eerst en vooral een dankjewel richting Geert, want gezien mijn fotoskills vaak wegdeemsteren bij dat van mijn gezelschap ben ik altijd tevreden dat beeldmateriaal te mogen gebruiken.

Misschien beginnen met melden dat ik wat te laat ben door iets heel stoms: ik vroeg Waze mij naar Lewis te gidsen, maar selecteerde verkeerdelijk een PR agency op één van de leien. Stoem! Superstoem! Maar soit. We mogen bij aankomst kiezen tussen een aantal tweepersoonstafels en selecteren eentje in het achterste gedeelte. Naast ons zie ik al verleidelijke sneetjes rundsvlees blinken. Yum. Benieuwd richt ik mijn aandacht op de menukaart en na tien seconden is het voor mij een uitgemaakte zaak: Lewis mag beslissen (menu Lewis Decides aan € 55). Het startschot mogen we wél zelf kiezen en dus bestellen we eensgezind de Italiaanse bubbels frisante Pedecastello (€ 11).

Laat Lewis maar beslissen…

Daarbij verschijnt bij wijze van opwarmer een portie kop met mosterd en huisgemaakt brood. Zonder meer lekker, zeker omdat de kop flinterdun gesneden is.

Kop met mosterd | Foto: Geert Van Couteren

Vervolgens krijgen we elk een bordje beetgare prei met walnoot en een saus op basis van witte wijn. Blijkbaar stralen wij liefde voor wijn uit, want er wordt zelfs niet geïnformeerd of we aangepaste lusten. Laat mij stellen dat de ober dat juist ingeschat heeft, maar even checken voor het inschenken zou mijn inziens wel correcter zijn. Wijndetails noteerde ik niet, ik concludeer alleen dat de sommelier zijn vak meer dan kent.

Prei met witte wijn | Foto: Geert Van Couteren

Daarna mogen we delen. Bijkomend pluspunt: een menu mét schelpen is in mijn ogen een beter menu. Joepie, bouchottijd! Ik ruik meteen dat dit een bommetje wordt en mijn speekselklieren gaan alvast in overdrive… En jawel, deze bouchotmosselen met gerookte boter en piment d’espelette liggen mij helemaal. Zou ik een refill durven vragen?

Bouchotmosselen, gerookte boter, piment d’espelette

Voorafgaand aan het hoofdgerecht merk ik wat verwarring: de ober lijkt op een bepaald moment met het gerecht naar onze tafel te komen, maar wordt teruggefloten door de kok. Niet veel later staat een prachtige combo voor onze neus: BBQ entrecôte met roodlof op een groot bord tussen ons in, verder ook sla met boschampignons en blauwe kaas.

BBQ entrecôte met roodlof | Foto: Geert Van Couteren

Sla met boschampignons en blauwe kaas | Foto: Geert Van Couteren

Bovenaanzicht | Foto: Geert Van Couteren

Als echte Belg kan ik witloof absoluut appreciëren en als liefhebber van de Italiaanse keuken ben ik tegelijk fan van radicchio: roodlof als kruising van deze groenten vind ik dan ook zalig. Niet makkelijk te vinden in de supermarkt of de groentewinkel trouwens, dat mocht ik vorige week nog aan den lijve te ondervinden toen ik het zocht voor een Jamie Oliver recept. Rauw roodlof combineert overigens perfect met het boterzachte rundsvlees. Echt wel. Logischerwijs moet ik even aan mijn wederhelft denken: de grootste rood-vlees-liefhebber die ik ken. Het lauwe slaatje met champignons en de sterke smaak van blauwe kaas maakt het gerecht af.

En dan naderen we het einde al… Tijd voor dessert!

Tompussy, bananencrème, maple

Ananas BBQ, kokos, merengue

Lewis laat ons kiezen: twee nagerechten delen of elk een keuze maken. We besluiten om beide van beide te proeven… Enerzijds tompussy (flauwe woordspeling) met bananencrème en maple syrup, anderzijds BBQ ananas, kokos, merengue. Ik herhaal mezelf tot vervelens toe als ik stel dat ik geen dessertmens ben: mijn hoogtepunten detecteerde ik bijgevolg bij eerdere gangen zoals de mosselen en het rund.

Of Lewis aan mijn verwachtingen voldeed? Absoluut! Leuke setting, levendige sfeer, fantastisch lekker eten. Ik denk eerlijk gezegd dat ik qua keuken deels iets anders voor ogen had, meer de Veranda-keuken of zoiets. In tegenstelling tot Veranda leunt Lewis nog meer aan bij klassieke brasseriekeuken, maar dan op en top modern en uitgepuurd. En nu hoop ik dat ik met mijn goedbedoelde omschrijving niemand voor het hoofd stoot…

Ook hier waagt men zich tegenwoordig aan take out: oliebollen, ‘frit met stoofvlees’ en deze week tevens het menu van € 55 waar je de keuze volledig aan Lewis laat.