Het plannen van een trip naar een conferentie gaat bij mij als volgt: 1) book conference ticket, 2) book hotel room, 3) book some f*cking restaurants. RIJKS®, Ron Gastrobar, Ron Gastrobar Oriental en Beyrouth stonden op de planning… Wegens het vroegtijdig afbreken van mijn Amsterdamse vierdaagse moest ik het bij het RIJKS® en Ron Gastrobar houden, maar klagen over twee avondjes sterrenniveau op rij durf ik uiteraard niet. De andere hou ik tegoed voor mijn volgende verblijf in Amsterdam.
Dus: op de eerste avond wandelen we door het Vondelpark naar het Museumplein, want het RIJKS® restaurant hoort zoals wellicht verwacht bij het recent gerenoveerde Rijksmuseum. Joris Bijdendijk roert er in de potten en Michelin kende hem bij de laatste uitreiking een ster toe. Benieuwd is dus het gepaste woord!
We komen iets te laat aan en krijgen ons tafeltje voor twee toegewezen, waar alvast een bloem van rode biet op ons staat te wachten.
Bij het lijstje cocktails laten we beiden ons oog vallen op de Mokum Mule (€ 13 inclusief alcohol, € 7,5 zonder) met The Stillery wodka, black walnut bitters, ginger ale en munt. Over de eetkeuze wordt niet lang getwijfeld: doe maar de RIJKS® tafel (€ 67,50 voor 6 gangen). Eenmaal met wijnen, eenmaal zonder. Nog even zeggen dat ze echt attent zijn voor speciallekes, zwanger zijn in mijn geval. Bij elke gang duiden ze even of er aanpassingen gebeurd zijn. Alleen bij het hapje zetten ze ons elk een andere amuse voor, waardoor we niet meteen mee zijn. Waarom krijgt hij een krentenbol en ik een radijsje? Zou het een nieuwe trend zijn om gasten een verschillend hapje voor te zetten? Uiteraard niet, het zat ‘em hoogstwaarschijnlijk in de (niet-gepasteuriseerde) kaas. Daar hebben we achteraf nog hartelijk om gelachen…
Misschien eerst nog even excuses formuleren voor de slechte foodfoto’s, want we moesten het met suboptimale verlichting en onze iPhones doen. Ik heb alle beelden van @gtje en mezelf bij elkaar gelegd, maar verder dan dit kwam ik niet…
Okay, here we go! Als eerste gang krijgen we groene gazpacho · verse ‘Blaarkopkoe’ kaas · watermeloen · tomaat voorgeschoteld. Zonder twijfel een frisse starter met een bijzonder lekker kaasje en de watermeloen als verrassend ingrediënt. Deze zomerse vrucht wordt soms gecombineerd met feta en munt, maar in deze setting proefde ik watermeloen nog nooit. En zo wordt mijn nieuwsgierigheid nog meer geprikkeld…
Daarna volgt meteen een tweede verrassing: sint-jakobsmosselen met crème van Zeeuwse platte · groene aardbei · Willem’s Wermoed. Het gaat niet om het laatste ingrediënt – wat de eerste handcrafted vermouth in Nederland blijkt te zijn. Maar groene aardbeien! Bij een eerste oogopslag denk je aan selder, met gesloten ogen proef je echter duidelijk aardbeien. En combineer dat dan nog eens met coquille, dan weet je dat chef Joris je voor de rest van de avond zal verwennen.
En dan volgt de lastigst te fotograferen gang: witte asperges · doperwten · hambechamel · bieslookvinaigrette. Opnieuw een verfrissing in de mond ondanks de lauwe bechamel van ham. Helaas omschrijft dit laatste adjectief ook mijn algemene gevoel bij dit bord. Dit wordt niet mijn favoriet van de avond. Ik mis iets.
Gelukkig zet het volgende gerecht terug de puntjes op de I – en in dit geval misschien ook op de J van RIJKS®. Ik heb het over de gebraiseerde runderwang · gepofte ui · gierst · pimiento. Het X uren gebraiseerde rundsvlees smaakt verrukkelijk diep en even denk ik aan Indonesië, want we zijn niet voor niets in Nederland.
Het klopt dat ik nog niets over de wijn gezegd heb en ik moet eerlijk toegeven dat ik minder aandachtig naar de sommelier luister als ik er niet zelf van drink. Wel valt het mij op dat ze originele wijnen schenken: een Riesling uit Maastricht, een Zuid-Afrikaanse Chenin Blanc van een domein dat toevallig ook de naam Rijks draagt, …
Als eerste dessert worden we getrakteerd op een rogge-tartelette met geitenkaas · lingonbessen · appelcrème · citroentijm. Ik moet bekennen dat ik bij de eerste scan van het menu dacht dat er nog een gang met vis – jawel, ik hou van rog – zou volgen. Niet dus, al smaakt dit gebakje super!
We ronden af met Es Buah · passievrucht · guave · mata-mata · kokosnoot. Opnieuw een knipoog naar de voormalige kolonie, want Es Buah blijkt volgens Wikipedia ‘an Indonesian iced fruit cocktail dessert’ te zijn. De foto nam ik overigens nadat ik al even proefde. De ober waarschuwt dat we de schil van de kokosnoot niet mogen opeten, wij lachen eens. Tarara…
Voor koffie passen we, want het blijkt al vrij laat te zijn en morgen wil ik fris op TNW verschijnen. Bedankt aan chef Joris en z’n team! Het was een waar genoegen om aan de RIJKS® tafel te mogen aanschuiven.
•
•
•
Lees je ook graag wat ik van het Ron Gastrobar vond?
https://elidesc.com/restaurant/ron-gastrobar/