Deze Instagramfoto en bijhorende tip van @ingelemahieu triggerden mij om voor ons jubileum te reserveren bij Meliefste aan ’t Veerse Meer, meer bepaald Wolphaartsdijk.

Omdat het toch een uurtje rijden is vanuit Gent en omdat bij een jubileummenu ook jubileumwijntjes horen, besluiten we om er ook te overnachten. Via booking.com belanden we bij de absoluut aan te raden B&B La Bocca: de gemeenschappelijke badkamer wordt gecompenseerd door de erg joviale gastheer Toine en -vrouw Dalilah en hun gulle ontbijt.

Tegen 19u30 arriveren we aan de jachthaven voor het hoofddoel van ons tripje: Meliefste, het restaurant van chef Thijs en gastvrouw Anushka Meliefste. Geef toe, met zo’n familienaam kan het niet anders dan storm lopen met Valentijntjesdag!

Het vrij klassieke pand kreeg een eigentijdse make-over met veel zwart, hout en goud. We worden begeleid naar een ruime tafel achteraan in het restaurant en het valt mij op dat alle tafels op een geapprecieerde afstand van elkaar opgesteld staan. Overdag zouden we wellicht de bootjes van de jachthaven zien. Hoor ik hier alvast een reden om terug te komen voor de lunch?

Geen jubileum zonder bubbels, dus starten we met de huischampagne. De champagne Boulard – een Blanc de Blancs – wordt ingeschonken door de sommelier die ons meteen charmeert met zijn enthousiaste én deskundige toelichting.

Op de tafel staat een welgevormde tak met het bruine menublad, meteen een throwback naar In De Wulf. Onze taak bestaat erin te kiezen tussen vier (€ 49,50), vijf (€ 59,50), zes (€ 67,50), zeven (€ 75,50) of acht (€ 82,50) gangen en al dan niet aangepaste wijnen. Als echte Belgen gaan we voor de compromis, de gulden middenweg: doe ons maar zes stuks. Daarmee laten we een voorgerecht (oester, wei, bieslook) en een dessert (pruim, yoghurt, vanille) aan ons voorbijgaan. De pruim doet mij niets, de oester piekt daarentegen toch een beetje. Zeker als je in de streek van de oester verblijft… Ik maak meteen een mentale nota om de volgende dag in Yerseke langs te gaan. Oyster muss sein. Bijpassende wijnen kosten bij Meliefste (amper) € 6,50 per glas. Dus tweemaal een arrangement graag!

Ondertussen trekt de stoet amuses op gang… Bij het eerste hapje was deze dame nog niet helemaal paraat: ik vroeg nog geen toestemming om met mijn Canon te fotograferen, beet al een hapje van het kaaskoekje zonder foto en zette nog geen Note klaar op mijn iPhone om alles te loggen. Ja, het bestaan van een foodblogger is werken op restaurant – zelfs tijdens een jubileum…

koekje oude kaas, crème van mimolette

schorseneer, crème fraîche

pompoen, amandel

cornet kiplever, peer, forelei

Het kaaskoekje komt dus iets te snel voorbij om echt indruk te maken. We wachten om onze mond te laten openvallen tot aan de schaal met takken waar we gevraagd worden om de schorseneer te zoeken… Leuk! En lekker, zo gedipt in crème fraîche met daslook. Ook het pompoenhapje en de cornet krijgen een gepaste decor om te schitteren. En bij die laatste hoort uiteraard een grapje…

De amuses verschenen aan een strak tempo, dus appreciëren we het rustpunt vóór het eerste gerecht. Ondertussen vult de rest van de zaak zich op, naast ons zitten een gezelschap vrij aanwezige Antwerpenaren en een stel oudere dames (wellicht zussen).

mossel, gefermenteerde rettich, dille

Wijngewijs starten we met een Grüner Veltliner van Tom Dockner, een Oostenrijks wijnhuis. De sommelier vertelt telkens op heel charmante wijze waarom hij deze bepaalde wijn combineert met het geserveerde gerecht; we hangen echt aan zijn lippen. Naast oesters is Zeeland uiteraard ook mosselland, dus we proeven van een streekproduct. De zilte mossel met z’n zachte smaak wordt boeiend tegengesproken door het zurige van de gefermenteerde rettich (bij ons rammenas genoemd).

krab, gepekelde cantharel

Daarna volgt voor mij al – een beetje vroeg, maar kom – het hoogtepunt van de avond. Onderaan dit prachtige bord (en dan heb ik het even over de keramiek) ligt een bodempje krabvlees van goede kwaliteit, daarop – als een lasagnevel – een gel van cantharel en bovenaan een mix van wilde champignons. Wow! Alles voelde al goed vanaf de eerste minuut tot dit moment, een waar moment suprême… Ik zeg je: chef Thijs Meliefste mag van mij nu elke gang vette darmen en mergpijp (twee dingen die ik niet lust) serveren, dan nog zal ik tevreden tot lyrisch zijn over deze eetervaring. De droge Riesling van wijnhuis Pauly werkt – en die wijnlijn zet zich doorheen de ganse avond door – enkel versterkend.

coquille, ui, eekhoorntjesbrood

Geen gastronomisch menu zonder sint-jakobsvrucht(en) en dat is bij Meliefste niet anders. De kanjer van een coquille wordt gehalveerd geserveerd met enkele wintergroenten en crunch plus bouillon van eekhoorntjesbrood. Daarbij drinken we een witte Portugees waarvan enkel de naam Dona Ermelinda (op mijn logboek) bleef plakken. Absoluut een fijne gang met dito wijn, maar ik geniet eerlijk gezegd vooral nog na van de vorige… Zelfs over de keramiek ben ik minder enthousiast in vergelijking met een gang geleden.

varkenswang, romesco, aceto balsamico

En dan dropt Meliefste het volgende bommetje: een traag gegaarde varkenswang met romesco. Dit blijkt geen typo (iedereen denkt romanesco te moeten lezen, ook ik), wel een typisch Spaanse saus op basis van puntpaprika. Bijzonder vleesje en mijn meneer onderstreept dat de wijn tevens bijzonder genoemd mag worden. Het gaat om een tweede wijn van de Oostenrijker Tom Dockner, de Zweigelt.

wilde eend, zwarte bes, warmoes

We ronden de hartige gerechten af met wilde eend en een kunstige compositie van bessen en bieten. Het stukje eend oogt wat atypisch zo zonder vel en duidelijk tevens eerder traag gegaard dan aangebakken. De smaak trekt elke criticaster echter over de streep. Herfst in je mond en die seizoenstoetsen mogen we blussen met een Zuid-Afrikaanse Cinsault van David & Nadia.

appel, beurre noisette, boerenjongens

Bij het dessert ben ik vooral benieuwd naar die sprekende boerenjongens, dat blijken in alcohol gedrenkte rozijnen te zijn. Het samenspel met de appel klopt en ook de sherry (waarvan ik blijkbaar een foute naam noteerde of die onvindbaar is via Google) doet z’n duit in het zakje om deze gang te vervolledigen.

Na zo’n maaltijd lusten wij wel een koffie en ook die komt opnieuw in prachtige kopjes. Nu moet ik toch even informeren waar ze die halen en dan blijkt dat ze de meeste zaken kopen bij keramiste Annemiek Boots. Good to know!

We smullen tot slot van heerlijke honingkoek, cakejes en ijspralines van kastanje. Alleen bij de caramel van rundermerg gaat er een rilling door mij heen, zoals ik eerder al aangaf huiver ik bij beenmerg. Ik heb het nochtans écht al geprobeerd (ondermeer bij Herberg In De Zon), het lukt mij helaas NIET.

De enige echte opmerking van de avond maak ik helemaal op het einde, omdat dan gebeurt wat in zoveel restaurants gebeurt… De gastvrouw gaat naar huis en het personeel laat het een beetje hangen. Na deze zoetigheden komt er het komende half uur niemand langs onze tafel, waardoor we niet de kans krijgen om de rekening te vragen. Uiteindelijk wandelen we zelf naar de toog en een andere tafel volgt prompt ons voorbeeld. Een kleine bummer, maar zoals ik al bij de krab voorspelde kan niets (caramel van rundermerg noch verschwunden bediening) de jubileumpret drukken.

Meliefste, beslist één van de culinaire hoogtepunten van 2016.