Er zijn van die plaatsen waar ik uit mezelf niet zo gemakkelijk zou binnenstappen… Eigenlijk enkel en alleen op basis van vooroordelen en buikgevoel, dat geef ik toe. Dan wacht ik op een extra zetje, bijvoorbeeld een uitnodiging voor een business lunch. Deal! En vanwaar die vooroordelen? Ik zie een zaak die de laatste jaren geregeld van naam / eigenaar wijzigde en daarenboven aan het water dichtbij een jachthaven ligt. Mijn inwendig alarm vreest voor een dresscode die niet zou misstaan op een jacht en posh food.

Hoewel ik al rond 12u15 arriveer, staat de nochtans vrij ruime parking al overvol. Ik parkeer een eindje verderop en zoek daarna mijn gezelschap op het ruime terras met snel geschat zeventig couverts… Hij zit al aan de bubbels en dus volg ik gedwee.

Tijd om ons over de eetkeuze te buigen! We laten het lunchmenu (€ 17) met toast gerookte zalm en een hoofdgerecht dat niet is blijven hangen al snel links liggen wegens te doorsnee. De overkant zwicht instant voor de vol-au-vent op onze wijze met gebakken kalfszwezeriken. Zelf voel ik bitter weinig voor zwezeriken, dus verken ik verder. Op de vaste menukaart komen een aantal visgerechten in aanmerking, maar mijn ogen dwalen automatisch af naar de suggesties…

Want daar flirt de king krab / kruidenboter / courgette / paprika / aioli / paellarijst (€ 35) met mijn smaakpapillen. Prijzig wel, net zoals de rest van de kaart. En toch ga ik ervoor: king krab krijgt bij mij niet voor niets het labeltje ‘all time favorite’. Tot slot voegen we nog een portie oesters (6 stuks – nr 3) om vooraf te delen toe aan onze bestelling en vraagt mijn gezelschap de wijnkaart om een gepaste witte te selecteren. Eerst komt er een Riesling uit de bus die niet op voorraad blijkt, op wat we uiteindelijk landen herinner ik mij eerlijk gezegd niet meer. Alleen dat de wijn in de smaak viel.

De bediening loopt gesmeerd, ook alle Fou d’O’ers rondom ons lijken ontspannen te genieten. Ik laat mijn reserves varen – om het in de sfeer van een jachthaven te houden… Alleen de stevige prijzen zorgt ervoor dat er een restje vooringenomenheid overblijft.

Tijdens het wachten smeer ik een aantal toastjes met een kruidig kaasje tegen de eerste honger. De oesters vallen vooral qua grootte wat tegen. Net te laat besef ik dat juni eigenlijk het einde van het oesterseizoen inluidt, dus dat je die weekdiertjes beter in hun iets volumineuzere maanden opslurpt.

Mijn suggestiebord met king krab maakt eender welke eerdere opmerking meer dan goed… De compositie oogt 2016 en ik hoor mijn eigen kinderstemmetje fluisteren ‘Het zal lekker zijn vandaag, want er zit veel kleur in mijn bord!’ – een uitspraak die ik als kleine Elise regelmatig meedeelde aan mijn moeder en zus. De king krab behelst twee stevige stukken van de poten die eerst uitgehold en daarna terug opgevuld zijn om het eten wat te vereenvoudigen. Krab smeekt doorgaans om kruidenboter – foert aan de calorieën – en tevreden ga ik dan ook aan de slag met de schijfjes die deel uitmaken van dit kleurrijke plaatje. Na zoveel jaren koolhydraatarm eten, vind ik pakweg rijst of aardappelen steeds minder toevoegen aan een bereiding. En dat is bij deze paëllarijst niet anders… Als ik traag eet, wil dat doorgaans twee zaken zeggen: ik ben veel aan het praten en / of ik temper bewust het tempo om optimaal te genieten. Hier gelden beide.

Ook aan de overkant ontwaar ik enkel goedkeuring. De vol-au-vent wordt iets minder conventioneel in een rechthoekige vorm geserveerd: langwerpig bord en ook het koekje volgt die lijn, zoals je misschien net kunt zien op de bovenste foto.

Dessert hoeft niet meer, koffie mag. De compagnon moet van conference call gaan doen, dus hoog tijd om af te ronden. Samengevat een erg smakelijke lunch op een – ondanks de talrijke couverts – relaxte plek, alleen mag ik niet stilstaan bij het feit dat ik voor € 35 ook met meerdere gangen kon lunchen bij J.E.F. of Publiek. Nu ja, het doet anderzijds wel deugd om eens uit de eigen food comfort zone te stappen. Bij mij slaan soms iets te veel de Flemish Foodies of hun nakomelingen de klok…