Grieks, het is een keuken die ik zelden eet. Maar daar zou nu – na de ontdekking van Varelli op het Antwerpse Zuid – wel eens verandering in kunnen komen. Na mond-aan-mond aanbevelingen van diverse bronnen regel ik daar een dinner date met een vriendin.

Parkeren lukt quasi voor de deur op deze donderdagavond. Handig! Ik val door het tochtgordijn niet met de deur in huis. Mijn vriendin wacht al op mij aan een tweepersoonstafeltje in het gezelschap van een glas witte wijn en het suggestiebord. Na even rondkijken oordeel ik meteen dat dit een gezellig adres is, alleen de ietwat vreemde kruisvormen op het plafond bij de gevel jagen mijn compagnon wat schrik aan “alsof ze hier een soort duiveluitdrijving gedaan hebben”.

Ik doe mee met haar witte wijn. Ondertussen kijken we afwisselend naar de menukaart en het bord op onze tafel. Na enig overleg besluiten we om vier dingen te bestellen.

Eerst en vooral de triodips (€ 11): tzaziki, tyrokafteri (licht pikante mousse van feta en rode peper) en melitzanosalata (puree van geroosterde aubergines met walnoten en feta), geserveerd met gegrild pitabrood. Het blijken stuk voor stuk karaktervolle dips met lauwwarme broodjes die bovendien in een grote hoeveelheid komen. Ik hou het meest van de pikante fetadip en moet me inhouden om plaats te laten voor de rest.

Als tweede volgt de patatato (€ 7,50): gratin van courgette, aardappel en Gravière kaas met tijm en mosterd. Geen idee welke kaas die Gravière is, ik vind enkel iets terug over een wijnhuis. Misschien dat ze die daar ook maken op dat landgoed. De gratin bevalt, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij in het rijtje van vier het minste indruk nalaat.

De haloumi fantasie (€ 9) daarentegen. Gegrilde haloumikaas (een afsmakend Grieks kaasje van geiten- en schapenmelk) met tomaat, gegrilde courgette en een honingvinaigrette. Grillen van haloumi lijkt eenvoudig, desalniettemin vraagt het een zekere kunde om ervoor te zorgen dat deze door vegetariërs geliefde kaas geen rubber wordt. Bij Varelli weten ze perfect wat ze doen. Ook de courgettes zijn hier – net zoals in het vorige gerechtje trouwens – tevens opvallend smaakvol. Maar het is de honing en de rucola die de puntjes op de ‘i’ zetten van onze derde keuze.

Tot nog toe hou ik mij aan mijn #dagenzondervlees voornemen. En dan stelt mijn gezelschap voor om de garides (€ 14,50) als laatste te bestellen. Voor alle duidelijkheid: we hebben alles in één keer besteld, maar voor deze blogpost som ik onze mezze op in chronologische opdienorde. Deze garides zijn grote, licht pikante garnalen geflambeerd met cognac, knoflook en dille. Ik heb geen spijt dat deze beestjes ervoor zorgen dat ik mijn #dagenzondervlees bolletje die dag rood moet kleuren, want ze zijn o zo verrukkelijk.

De vriendelijke dame raadde ons aan om het in eerste instantie bij deze bestelling van vier te houden en eventueel later meer te vragen. Dat blijkt absoluut niet nodig. Een cappuccino voor mij en een Baileys voor mijn vriendin moeten nog net lukken. Bijzonder opgetogen over Varelli, de sfeer en de prijs-kwaliteitverhouding nemen we afscheid.