Een stationsbuffet in de Gault & Millau? Jawel, het Grand Café de la Gare in Luik Guillemins – de architecturale parel van de Spanjaard Calatrava – scoort 13/20. Na een Luikse wandeling van een dikke 10 km rusten we daar dan ook even uit voor een late lunch. De tenten met ijssculpturen van de Disneyfilm Frozen vlakbij en de eindejaarsperiode tout court genereren een drukte van jewelste in deze pleisterplaats.
Het is exact 14u45 en dus zijn we een kwartier te laat om uit de brede menukaart te kiezen: alle rubrieken of gerechten met een sterretje moeten we negeren. Mijn vriend neust bij de salades en voelt wel wat voor la salade niçoise (€ 15,40). Ikzelf wil vooral opwarmen na een winterse wandeling en meteen van de gelegenheid gebruikmaken om een lokale specialiteit te testen: les boulets à la liégeoise (€ 12).
Gezien de drukte verwachten we ons wel aan wat wachttijd en die hopen we aangenaam te overbruggen met 1/2 pichet vin blanc (€ 14) en le bol de bigorneaux (€ 6,40). Met feestelijke prikkers consumeren we de slakjes, de witte wijn drinkt er lekker bij weg. Ik vraag tevens een Cola Light om de eerste dorst te lessen, maar deze frisdrank geraakt nooit tot bij mij. Ondertussen zien we rondom ons ook pannenkoeken, belegde broodjes en zo meer. Onze magen knorren en onze ogen lonken, maar het duurt toch een dik half uur vooraleer onze borden verschijnen. Of toch niet? De dienster brengt een salade lyonnaise en een steak tartare. Van deze laatste beseft ze aan onze tafel dat het om een vergissing gaat, over de salade wil ze nog discussiëren. Gezien we anders niet samen zullen eten, houden we toch voet bij stuk. Om de nieuwe wachttijd te trotseren vragen we nog een 1/4 pichet (€ 7,50), want de wijn is inmiddels vakkundig gekelderd.
Een kleine tien minuten later staan de correcte gerechten voor onze neus. Aanvallen!
Op andere tafels spot ik gietijzeren ‘cocottes’ en stiekem hoop ik hierin mijn Luikse balletjes geserveerd te krijgen. Ik stel mij echter meer dan tevreden met het stevige bord dat voor mij komt te staan: de drie gehaktballen van eigen makelij in een stroperige saus met ajuin en vanzelfsprekend Luikse siroop bevallen. De dikke frieten en de verse sla in een friszure vinaigrette doen dat evenzeer. Het plan om de laatste kilometers van Luik Guillemins naar Luik Palais te sporen wordt opgeborgen: wandelen wordt het!
De overkant is tevens tevreden met de lunch die intussen meer op een uit de hand gelopen vieruurtje lijkt. Stiekem klopt hij zichzelf op de borst omwille van zijn veel gezondere keuze. Jaja, ik weet het… De goede voornemens zullen voor 2015 zijn.