Een lichtjes misleidende titel, dat geef ik toe… Aan het strand van Oostende is tegen de naambedwelmde schijn in een eetadresje op de Zurenborgse Dageraadplaats. Uiterlijk ziet het er alvast in orde uit: veel kleurtjes, die onder meer terugkomen in het Fermob tuinmeubilair (#WANT), de krijtborden en de menukaart. Je kan onder de bomen op het plein zitten, waar ze grappig genoeg een soort anti-vogelprikkers en een vogelverschrikker in de vorm een – tarara – vogel op de takken geplaatst hebben. We vragen ons meteen af of dat dan in een horecacatalogus zou staan, en onder welke categorie?
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat wij op dit terras terechtkomen, omdat de vaste (maandag)waarde in de buurt – zijnde Dôme Sur Mer – toch niet open blijkt. Omdat we er niet meteen uit zijn wat we graag willen als lunch (iets licht of zo), starten we alvast met een drankje: een cava voor mijn gezelschap en een glasje sauvignon voor mezelf. Wanneer de dienster bij de vraag naar nog een glas meteen herkent dat het om de sauvignon gaat (een chardonnay en de niet-gespecifieerde huiswijn waren de andere witte opties), trek ik een ‘Chapeau!’ lip. Ze verklapt evenwel dat ze het herkent aan het type glas, blijkbaar worden alle witte wijnen in een specifiek glas geserveerd.
We bestellen twee tapas: bruschetta (basilicumolie en manchego – € 5) en gegrilde portobello paddenstoelen (gevuld met geitenkaas – € 7). Daarna beiden de tandoori wrap (gemarineerde kip, yoghurt, koriander – € 13).
De tapas worden geserveerd en om de één of andere manier ontgoochelen ze mij beiden bij het eerste aanzicht. Ja, ik had manchego gelezen op de menukaart. Maar ik had toch iets sappigers dan een sneetje kaas verwacht op die bruschetta. Ja, portobello’s zijn onovertroffen paddenstoelen. Maar hoe onbescheiden ook, ik maak ze thuis lekkerder klaar dan zo vol te spuiten met een eentonige geitenkaascrème.
De wraps volgen en in eerste instantie verwondert vooral de hoeveelheid. Hoe moet ik dat in hemelsnaam nog naar binnen spelen? Voor mij ligt een stevig gerolde wrap in twee stukken, een portie tacochips en wat rauwkost De smaak van de wrap zit goed, maar mocht voor mij nog iets meer uitgesproken zijn… Prijs-kwaliteit dus een prima deal. Wanneer ik bij het afdienen nog een opmerking over de forsheid maak, laat de dienster het woord ‘doggybag’ vallen. De dag dat ik dat durf / wil vragen, moet toch nog uitgevonden worden… Le huitième jour, of zo?
Bij ‘Aan het strand van Oostende’ eet je eenvoudig (lees: met weinig verfijning) op één van de leukste pleinen van het land. Het moet trouwens erg lastig zijn om daar tussen al die horecazaken boven de middenmoot uit te toornen. De basisinsteek en het kader zijn er, nu nog dat extraatje in de smaak van de gerechten zelf…