Een Chinees restaurant met een Bib Gourmand van Michelin en 13/20 in Gault Millau? Twee gegronde redenen dus om Fong Mei in het Antwerpse chinatown te proberen. Een paar weken op voorhand leg ik de reservatie vast, want wij foodbeluste Belgen lopen tegenwoordig deze plek waar voorheen toch voornamelijk Chinezen aten plat. Naar ’t schijnt, en het is in dit geval de meneer van Cuichine die schijnt – en hierbij ook meteen de dim sum aanraadt.

Ready to dim sum? Jawel, ik wandel Fong Mei in de Van Arteveldestraat (niet deze met de Chinese toegangspoort, want dat is de Van Wesenbekestraat) binnen en wacht op een vegetarische (geen vlees, wel vis) ex-collega. Het eerste wat ik trouwens zie bij mijn aankomst is hoe een ober een bordje van een tafel weggrist en in de microgolf zet. Die microgolf staat overigens mooi zichtbaar (alsof een of ander statussymbool) quasi in de etalage van het restaurant. Speciaal! Voor de rest zie ik papieren tafellakens, zwart tuinmeubilair en een eerder kale dan kitscherige inrichting. Ook speciaal! Maar daar hadden verscheidene recensies en blogposts mij al uitvoerig voor gewaarschuwd. Geen nood, ik hou wel van dergelijke kantinerestaurants.

Mijn gezelschap arriveert en we besluiten om voor het dim sum menu B te gaan. Gezien zij geen vlees eet, verifiëren we dit toch nog even en de ober bevestigt met bijzonder veel klem dat het menu enkel zeevruchten bevat. De menukaart specificeert niet wat we mogen verwachten. Opnieuw geen nood, ik hou ontzettend van verrassingen.

Ondertussen vragen we ook een karaf witte wijn en een literfles spuitwater om potentiële pikantheid alvast af te dekken. De drankjes komen snel, samen met een grote mand knapperige kroepoek en twee kommetjes saus: zoetzuur en pikant. We tateren nog wat verder, kroepoek krakend en in-de-mond-doen-smeltend.

Het menu vangt aan met een bordje inktvis en iets wat als zuurkool of zurkel klinkt (wellicht het laatste). Niet mis en stevig pikant. Vervolgens verschijnen gefrituurde garnaalballetjes, lenterolletjes, gefrituurd filodeeg met groenten en garnaal, gefrituurd rundsvleeshapje (foutje van de firma Fong Mei dus | hierover later meer), gestoomde dim sum met garnalen A, gestoomde dim sum met garnalen B.

We eten met smaak en verwonderen ons over onze onwetendheid dat dim sum blijkbaar een veel bredere lading dekt dan enkel gestoomde hapjes. ’t Zijn in feite de Chinese tapas of pintxos. Het gefrituurde deeg bombardeer ik tot mijn favoriet. Maar ook de rest van het dim sum menu gaat ondanks de stokjes vlotjes binnen.

En toch moeten er mij een paar dingen van het hart…

• Zeevruchten zijn geen synoniem voor garnalen. In dat slaatje zat inderdaad wat inktvis verwerkt, maar ik had stiekem toch wel op iets meer variatie gehoopt… Nu begrijp ik wel dat vegetarisch eten en de Chinese keuken geen spetterende combinatie zijn, en toch. Een beetje ontgoocheld.
• Na twee keer verifiëren bij de bestelling krijgen we toch een dim sum met rundsvlees. Wanneer we ober 2 erop wijzen, bekijkt hij de vulling even aandachtig en neemt die terug mee naar de keuken. Een heel eind later verschijnt ober 3 met ter compensatie een dim sum met een mengeling van vlees en garnalen. Euhm? We hebben veggie besteld. Waarop hij antwoordt: “Jullie zijn vegetariër? Serieus? Maar dit is een mengsel van vlees en garnalen. It’s crossover!”. IT’S CROSSOVER!?! We liggen te hard in een deuk om kwaad zijn en deze goede (niet-vegetarische) ziel neemt de crossover dim sum voor haar rekening.
• De gebakken rijst opdienen wanneer alle bordjes zo goed als leeg zijn – en we zijn helemaal niet zo’n snelle eters – is wel erg laat.
• Spuitwater bij de witte wijn schenken is niet zo slim, als de overduidelijke waterglazen er vlak naast staan. Gelukkig doe ik tevens wat water bij de wijn in mijn oordeel over Fong Mei als 13/20-waardig restaurant…
• En wat is dat in godsnaam met die microgolf?

Samengevat eten we lekker, evenwel niet uitzonderlijk lekker. We hebben bovenal goed gelachen. Daar gaat het toch evengoed om bij avondjes uit? En de rekening blijkt erg mee te vallen: € 67 en een klets voor ons chinatownavontuur.

Ik wil er nog wel eens teruggaan, zij het dan toch zonder vegetarisch gezelschap (mijn excuses richting Annick) en zonder uitsluitend dim sum te bestellen. Ze verdienen mijn inziens nog een extra stoommandje kans, al vrees ik dat ik bij een volgende vlaag ‘zin in Chinees’ eerder aan Cuichine dan aan Fong Mei zal denken…