Er wonen een paar vrienden op wandelafstand van Café Stanny in de Berchemse Stanleystraat. Met een paar bedoel ik echt letterlijk twee. Vriendin A is quasi buurvrouw, frequente bezoeker, fan en auteur van een artikel over hen op Spotted By Locals. Vriend B staat er altijd voor een gesloten deur en is bijgevolg geen evangelist. Voldoende prikkels dus om zelf even langs te gaan tijdens een lunchpauze in het Antwerpse!

Ik wandel er vrij laat op de middag binnen en er is voldoende plaats aan de toog of tegen het raam voor individuele lunchers. Wanneer niet geheel toevallig mijn boekhouder* binnenwaait, kiezen we toch een lage tafel. Café Stanny ligt mij wel qua inrichting: eigenlijk een opgewaardeerd (als is dat een gigantisch fout adjectief) buurtcafé dat nog steeds gezelligheid ademt en dus zonder blasé te worden.

De dame die onze bestelling opneemt, bevalt mij eveneens: ze is niet gemaakt vriendelijk, eerder oprecht lief en begaan. Ik zit op een onmogelijke plaats om de eetopties tegen de wand te kunnen lezen, dus somt ze even op: venkelsoep, broodje kip, lasagne, opgevulde tomaat met linzen en geitenkaas, spaghetti bolognaise, spaghetti putanesca en nog een paar dingen die ik vergeten ben. Nog even melden dat die menukaart zo’n grijs bord is met gleufjes en dan van die witte opdruklettertjes – als je snapt wat ik bedoel. Schattig! Ik bestel de tomaatjes met een Geuze Boon, mijn gezelschap venkelsoep en een pintje.

De portie blijkt in eerste instantie kleiner dan ik voor ogen had. Pas achteraf merk ik dat het prijskaartje navenant is. Navenant klinkt nogal pejoratief en dan zoek ik dat voor de zekerheid toch even op. Niets aan de hand, want blijkt dat een neutraal woord! Een vrij bescheiden portie voor een erg bescheiden prijs (€ 7,50) dus. Op mijn bord liggen twee uitstekende tomaatjes die gevuld zijn met linzen en geitenkaas. Die worden omgeven door een frisse yoghurtdressing met dille, verder vergezeld door twee sneetje ciabatta en een kraakvers slaatje. Simpelweg lekker! Ook de soep valt in de smaak.

Ik moet eerlijkheidshalve wel toevoegen dat ik nog met een kleine honger blijf zitten. En het feit dat ze in de open keuken vlees beginnen te bakken, werkt dat enkel in de hand… Na informeren bij de dienster gokt ze dat het om stoofvlees voor ’s avonds gaat, maar even goed een curry kan worden. Meteen neem ik mij voor om nog eens terug te keren voor het diner. En dat ‘goestingske’ pak ik aan met met een portie zoetigheid! Qua dessert zijn de opties notentaart of een ouderwets ijspotje van IJsboerke. Zo’n ijsje is keihard jeugdsentiment, uiteindelijk zwicht ik toch voor de taart.

En wat een taart! Voor mij staat een stuk met fantastische gekarameliseerde nootjes: véél pijnboompitten, amandelen en walnoten. Subliem! Als een niet-zoetekauw dat zegt, betekent dat wel wat. In combinatie met zo’n melkschuimende cappuccino even gewoon weg van de wereld. Met opgeladen batterijen stap ik terug buiten.

Stanny is een beest!

* Dit klinkt serieuzer dan het is. Af en toe doe ik wat food copy in bijberoep.