Doorgaans heb ik een licht vooroordeel voor plekken die geschikt zijn om groepen te accommoderen. Waarom eigenlijk? Ze zijn hoogstnoodzakelijk! Waar ga je anders heen, met die collega’s, die voormalige klasgenoten, die mede-verenigingsleden, … Voor mij was de eerste categorie vorige week aan de orde: Pampas Rodizio vormde het decor voor het jaarlijkse – lees in mijn geval: eerste – etentje met ongeveer 50 mede-iMinders.

We starten met de keuze tussen cava of mojito. Ik ga voor het eerste en krijg vlak voor het eigenlijke eten ongewild ook nog een exemplaar van het tweede voorgeschoteld. Bij het aperitief komt een bord hapjes: pintxos en warme lookbroodjes. Waarom dat precies Baskische hapjes zijn en niet de meer algemenere Spaanse tapas ontgaat mij. Misschien moet ik dat maar eens persoonlijk gaan onderzoeken in Baskenland, als ik mijn wederhelft tenminste kan overtuigen van een vakantie zonder extreem hoge zongarantie.

Daarna wordt het tijd voor waar Pampas Rodizio om bekend staat: à volonté vlees- en visspiezen serveren (doorgaans dus aan grotere gezelschappen). Hoe geef je aan of je nog honger hebt of deze spiesronde wilt overslaan? More. Stop. Klontjesklaar, toch?

En wat rijgt men zoal op een spies bij Pampas?

• varkensvlees met honing en mosterd
• kruidige worstjes
• ribeye
• picanha (Braziliaans rund)
• kippenfilet
• kippenboutjes
• lambsbout
• zalm
• botervis met marjolein
• scampi

Ook ananas. En bananen belanden eveneens op de grill, zonder spies weliswaar. Waar de uit de kluiten gewassen pincet van op de MORE-foto voor dient, is ons niet meteen duidelijk. Bij een eerste passage van het grotere formaat (rund bijvoorbeeld) wordt dat helder: de ober snijdt een stuk af dat jij dan met behulp van dit tangetje op je bord legt. Het voelt een klein beetje veterinair aan, maar het schept wel sfeer…

Ik doe flink mee met de à volonté, voor de kippenboutjes en het warme fruit bedank ik echter – wegens net iets minder mijn meug en de verzadiging al lang voorbij. Op voorhand had ik de tip meegekregen om in het begin vooral het STOP-teken te gebruiken, omdat Pampas het betere vlees meer naar het einde toe brengt. Eerlijk gezegd vond ik de spreiding nogal meevallen: vis en vlees, minder en meer exquise soorten wisselen elkaar af. Mijn persoonlijke favorieten zijn de zalm, de scampi, het lam en het kruidige worstje.

Qua bijgerechten komen meteen na het aperitief schotels met rauwkost op tafel te staan. Een dienster vraagt of we een aardappel in de schil of frietjes willen. Bijna iedereen gaat voor de frietjes, maar ik vraag als de aardappelen opgediend worden toch ook een exemplaar. Tot slot staan er op tafel sausjes met een Pampas etiket: look-, barbecue-, béarnaise- en pepersaus.

Na deze meer dan ferme portie kunnen we nog een dessert bestellen: chocolademousse, sabayon, dame blanche, … Ik pas echter, idem dito voor koffie of thee. Nog wat verder wijnend besluit ik dat dit restaurant inderdaad geschikt is voor een groepsgebeuren en een verademing naast de platgetreden paden van fondue- en ribhuizen. Alles (van wat op de spiezen zit tot de begeleidende koolhydraten, groenten en sauzen) scoort beter dan mijn vooroordeel. Wat wil een mens in groep nog meer?