Vlaanderen kent ondertussen de Flemish Foodies: Kobe Desramaults, Ollie Ceulenaere en Jason Blanckaert – drie nonchalante topkoks met West-Vlaamse tongval die een rubriek in Man Bijt Hond op VIER kleuren en vooral rocken in hun Gentse restaurants. De laatste doet dat in J.E.F. (Jason En Famke – chef-kok en zijn madam), alwaar ik eerder al van een à la carte diner genoot op mijn verjaardag. Vandaag testte ik voor het eerst de vaste lunchformule: voorgerecht, hoofdgerecht en dessert voor de democratische prijs van € 25.

We arriveren iets na het middaguur en mogen een tweepersoonstafeltje kiezen – in tegenstelling tot de vorige keer dit keer met zicht op de keuken. Dit betekent dat mijn compagnon om moet kunnen met het feit dat ik soms wel luister, maar mijn ogen richting het dresseren der borden lonken. Ik blijf dat fascinerend vinden.

We kiezen eensgezind voor de pancetta, de schelvis en de vervanger van de kweepeer als dessert. Ik bestel cava als apero, mijn disgenoot een glas witte wijn (sauvignon blanc). Verder komt teven spuitwater op tafel en een hapje met mimolettekaas.

mimolettekaas als hapje, met twee lepels

pancetta – aardpeer – selder – gerookt brood

schelvis – raapjes – witloof – waterkers

flan – caramel – speculoos – vanilleijs

Ik blijf fan van zijn keuken, en bij uitbreiding van de gelijkaardige gerechten bereid door de andere musketiers. Fris, eigentijds, mooi ogend. De dada van Jason blijken toch wel toefjes kaas (mimolette en geitenkaas in dit menu) en kruidige crèmes van groene groenten à la waterkers of selder. En volgens mij heeft hij tevens een zwak voor spitskool. Just saying.

Het pand en het interieur zijn 100% mijn smaak. De tafels, het brandmerk, de verlichting. Het klopt. En de gastvrouw en de ober bolwerken dat prima met hun tweetjes. De spreiding tussen de verschillende gangen kon iets gelijkmatiger (het voorgerecht verscheen alvorens het hapje geconsumeerd was), nu zift ik echter mug.

Na het diner en de lunch rest mij enkel nog de J.E.F. eet laat als te ontdekken.
En dan wordt het tijd voor herhaalbezoekjes…