Retro, momenteel de term ‘hype’ waardig.

Dat merkten mijn vriend en ik deze morgen toen we om 10u de parking van Flanders Expo opreden. Een lichte paniek maakte zich van mijn wederhelft meester: “Zijn al die mensen hier voor de Retrobeurs?”. Tussen de regels hoor je te horen: “Zal ik wel mijn slag kunnen slaan? Zal niet iemand die liefde-op-het-eerste-zicht-stoel voor mijn neus wegkapen?”.

Helaas voor hem wel. Dat merkten we aan de stroom mensen die richting hal 8 stapten, de rij wachtenden voor de kassa en de drommen retrolovers die – de één al iets bezetener dan de andere – door de standen van de verschillende Kringwinkels ploegden. Het aanbod? Van kasten, tafels, stoelen over fietsen, verlichting, servies tot kledij. Het gewoonlijke Kringwinkelaanbod, maar dan met iets meer focus op retro en in het bijzonder de fifties, sixties en seventies.

Alle gegeerde dingen – zoals Eames-alike stoelen en dergelijke – stonden om 10u15 echter al gemarkeerd als “verkocht”, dus bleef er niets anders over dan van het kleinere koopwaar te genieten. Onderstaand koffieservies bracht mij even in de koopverleiding. Al besefte ik meteen dat een koffieservies voor een niet-doorwinterde koffiedrinker als ik wellicht een folieke is. En toch heb ik dat tikkeltje spijt…

Uiteindelijk trokken we huiswaarts met enkel 2 grote borden om zo à la Jamie’s 30 Minute Meals gerechten mooi op tafel te serveren. Ikzelf tevreden, de wederhelft iets minder.

Ja, het is waar dat een bezoekje aan de Retrobeurs een efficiënte manier is om originele dingen te scoren. Maar persoonlijk denk ik dat zo tevens een stuk charme verdwijnt. Komt daarbij nog de vraag of prijzen van € 500 voor een zetel nog wel Kringwinkelrpijzen zijn.