Jacques Tati overleed in 1982, een jaartje voor mijn geboortejaar. Misschien een verklaring waarom ik tot op heden geen enkele van zijn langspeelfilms gezien heb. “Voor mijn tijd” vind ik doorgaans een flauw excuus. Vandaar dat we vandaag naar het Caermersklooster trokken voor een kennismaking met de Franse cineast. Bij het buitengaan meteen een nieuw voornemen rijker: deze stukjes cinematografisch erfgoed tot ons nemen!
La vie, c’est très drôle, si on prend le temps de regarder
Jacques Tati
[portfolio_slideshow]
Super! Veel te vinden op Youtube moest je willen, zo net nog “Mon Oncle” volledig gevonden. Maar rustig op TV zal beter zijn. Eerste (makkelijkste) aanraders zijn “Les Vacances de M. Hulot” en “Mon Oncle”. Hilarisch en toch weer niet. Typisch Tati.
Heb nog niet veel Duts gezien, maar de paar camerashots en sfeermomenten die ik al zag laten een erg sterke beïnvloeding door Tati merken.
Ciao –M.
Super! Veel te vinden op Youtube moest je willen, zo net nog “Mon Oncle” volledig gevonden. Maar rustig op TV zal beter zijn. Eerste (makkelijkste) aanraders zijn “Les Vacances de M. Hulot” en “Mon Oncle”. Hilarisch en toch weer niet. Typisch Tati.
Heb nog niet veel Duts gezien, maar de paar camerashots en sfeermomenten die ik al zag laten een erg sterke beïnvloeding door Tati merken.
Ciao –M.
Voor mij geen jeugdsentiment, maar wel mooi om te zien hoe dat bij de iets oudere bezoekers wel het geval was…