Bakkers – vooral de warme exemplaren – krijgen de laatste jaren extra porties verdiende aandacht. VLAM dirigeert deze aandacht mediagewijs op gesmaakte wijze richting de brood- en banketconsument. Eerst was er de introductie van ‘de wakkere bakker‘ – een term voor mij onlosmakelijk verbonden met de kalende man die als gevolg van eindeloze werkijver te pas en te onpas in slaap valt. Vervolgens hoogstwaarschijnlijk nog wat in de vergetelheid der middelmatigheid belande campagnes. En recentelijk de spitsvondige communicatiegolf rond Linda van bakker Rudi, over hoe wij bij de bakker meer zoeken dan enkel koolhydraten.

Maar geen van deze VLAM beelden of woorden zette mij aan tot deze post.
Daar zorgde een foto getweet door @dokus voor…

Katapulteergevoel in de richting van een bakkerij in Westrozebeke. Daar bracht ik ettelijke zon- en andere feestdagen door. Eerst als bakkersmeisje in de winkel samen met de bakkerin. Een eerste opflakkering van jeugdsentiment popte afgelopen zondag al op bij het lezen van Guidooohh’s blogpost over koffiekoeken.

Later wisselde ik de rustigere momenten in de winkel af met bijspringen in het atelier. Taarten versieren en versnijden. Mijn ding in bakkersland – en bovendien geen zo’n lastige opgave voor de lijn als je alles behalve een zoetemondje bent!

Na een aantal jaren kreeg ik tijdens het eindejaar een dedicated plekje in datzelfde atelier: de versier- en versnijdtafel. Voorafgaandelijk koos ik tevens samen met de bakker passende decoratie voor de buches en zo uit. Zoals dat marsepeinen Jezusje en die suikeren vliegenzwammen op de kerststronk van @dokus.

Zoete herinneringen aan een warme bakker en zijn warme nest! Herinneringen aan de winkel, het atelier en de keuken waar we de voormiddag steevast afsloten met een aantal glazen witte wijn…