Niet-gemotoriseerde vormen van fietsen bekoren mij. De baan en het veld als fel gesmaakte ondergronden. Maar de piste evenzeer!

Doorgaans geniet ik passief. Veelal vanuit de zetel. Tijdens de Zesdaagse van Gent daarentegen pik ik trouw een avondje in real life mee – liefst met van “die schoon ticketten”. Gisterenavond was het niet anders.

26 coureurs en hun entourage in een goed gevuld Kuipke.
Een sportevenement met het labeltje “volksfeest” – tot in de VIP-tent toe.

Elk jaar opnieuw ben ik onder de indruk van de sfeer op en rond de wielerpiste. Pompende beats jutten het publiek op. De renners – publiekslievelingen als De Ketele en Keisse in het bijzonder – grijpen rustige momenten aan om vanop hun pistefiets met enthousiaste armbewegingen hetzelfde te doen. De pintjes doen de rest…

Door al dat supportersgeweld sta ik soms iets te weinig stil bij de buitengewone sportprestaties die de renners neerzetten. Zes dagen achtereen scherp blijven in de tijdritten, derny’s, ploegafvallingen en andere disciplines. Die scherpheid uit zich in hun lichaamsomtrek, maar ook in de gedemonstreerde staaltjes techniciteit en tactisch inzicht.

[portfolio_slideshow]

Respect!
En een diepe buiging voor Ilyo Keisse…