De etentjes met het originele zesta.be team zijn ondertussen tot een verrukkelijke traditie verworden. Tijdens onze laatste date bij Lam & Yin omschreef ik dat op Facebook nogal melig als “Foodie friends for life…” en dat meen ik ook. Deze Chinees in de Antwerpse Reynderstraat speelt in de Michelin league – wat impliceert dat tijdig reserveren een must is. Voor een weekendbezoekje beslis je best een maand op voorhand, tijdens de week lukt het met een tweetal weken. Ze ontvangen de gasten wel in twee shifts (om 18u30 of om 20u30), iets waar wij persoonlijk niet erg van houden. Al smelt dit minpuntje meteen weg na de verwelkoming door de übersympathieke gastvrouw. Zowel zij als haar man zijn klein van gestalte en stralen “Lief! Cute! Sweet!” uit. Ik wil ze knuffelen. Allebei.

Over naar de orde van de dag: wat staat er op de kaart (openklapbare waaier voor het eten, iPad voor het drinken)? Vijf voorgerechten, vijf hoofdgerechten, enkele nagerechten. We kiezen intuïtief – en met een beetje onderlinge afspraken – elk voor een ander voor- en hoofdgerecht. Ikzelf bestel het dim sum mandje en de drunken chicken. Het eerste omdat mijn buurvrouw al zwichtte voor de gewokte mosseltjes, het tweede omdat de gastvrouw nogal enthousiast blijkt over dit gerecht. Wijngewijs selecteren we een Pouilly Fumé uit 2009 – een voltreffer voor de overbuurvrouw, want volgens de kaart perfect te combineren met de dumplings met zomertruffel en de gestoomde zeebaars, 100% haar bestelling.

We skippen dus voor het aperitief, want bij Kloonies kraakten we wegens onze reservatie in de tweede shift al een flesje cava. Gelukkig krijgen we het hapje met eend toch.

De dim sum (van links naar rechts: 2 x rund, 2 x eend, 2 x kip) valt in de smaak, evenals mijn proevertje van de gewokte mosselen. De overkant geniet zichtbaar van de dampend hete dumplings met de zomertruffel – ja, slechts 10% van de mensen smaken truffel en deze dame is er overduidelijk één van.

De drunken chicken blijkt een langzaam gegaard minikipje in een smaakvolle bouillon met beukenzwammen, als begeleiding komt zoals bij iedereen jasmijnrijst en gewokte paksoi. Om een torenhoog cliché te gebruiken: een smaakbommetje! En toch keek ik met een tikkeltje jaloezie naar die stomende zeebaars aan de overkant. De wagyu beef – een “gemasseerde koe” volgens de schattige eigenares – beviel eveneens, maar al bij al was ik het best van al bij mijn initiële keuze (gelakte eend) gebleven.

Na voor- en hoofdgerecht blijft er quasi geen plaats meer over voor een dessert, dus pluizen we de theekaart – tevens op iPad uit – en kiezen we groene thee, jasmijnthee en iets keizerlijks. De drie theetjes komen in drie verschillende theepotjes, in combinatie met authentieke kopjes (familiestukken zelfs) en lekkere homemade koekjes. Hoewel ik eerst mijn neus ophaal voor de kokosschilfers, gaat dat zandkoekje met lemon curd en de genoemde schilfers er razendsnel in. Ja, we willen proeven van elkaars thee en door het bijvullen kunnen we dat zonder gêne doen.

Bij Lam & Yin heb je op geen enkel moment de indruk in een doorgaans ietwat stijvere Michelin omgeving te vertoeven. De uitbaters zijn warm. De ruimte is eenvoudig, de kaart idem dito. De focus ligt duidelijk op wat je proeft en dit resulteert in mijn culinair meest hoogstaande ervaring met de Chinese keuken. Even meegeven toch dat ik nog nooit in China geweest ben, mocht dit van belang zijn. Ik vrees wel dat Lam & Yin grote moeite zal hebben om een extra ster te veroveren – indien een ambitie, want voor zover ik weet kijkt Michelin op dat niveau nog meer naar interieur en alles buiten het bord.

En voor de rest, allen met een hart en smaakpapillen voor Chinees richting Reynderstraat! Want een avondelijk sterrengebeuren voor €60 per persoon moet zowat een unicum zijn in België – alle Culinaria’s en RestoDays niet te na gesproken.

Benieuwd naar de mening van disgenoot Caroline?