Op 10/10/2017 – ondertussen meer dan een maand geleden – werd onze zoon Georges geboren. Sindsdien at ik enkel thuis of in het ziekenhuis. O ja, ik vergeet Sint-Maartensavond nog afgelopen zaterdag bij mijn schoonouders. Voor iemand die doorgaans twee à drie keer per week uit eten gaat, vergt dat wel enige aanpassing… Maar ik klaag niet, want Georges en zijn borstvoeding zijn het vanzelfsprekend waard.

En toch deed het ongelofelijk veel deugd om gisteren voor het eerst te gaan lunchen. Dat deed ik met mijn zus – tevens meter van Georges – bij WAY aan Dok Noord. Dat is voor waar ik woon (Kollebloemstraat) makkelijk te bereiken en je hebt er door de ondergrondse geen parkeerstress. Wel moet je weten waar WAY zich genesteld heeft op de site, daarvoor postten ze een ‘how to find WAY’ filmpje op hun Facebookpagina. Ze zitten in één van die mooie oudere panden aan de kant van de Sint-Salvatorstraat waar bijvoorbeeld ook DIFT en FoodPhoto huizen.

Wanneer we binnenwandelen, waan ik me in een grootstad als Berlijn of Londen. Uitsluitend lof dus voor het interieur! We kiezen een tafeltje van twee waar we de kinderwagen naast kunnen zetten en een snelle blik leert dat er naast Georges nog twee babies in the house zijn.

Bestellen mogen we aan de toog doen. Ik ga even piepen en kom terug met het voorstel om de lunch (€ 15) te nemen. Deze bestaat uit drie delen: bloemkoolsoep, stoofpotje van kikkererwten met quinoa en boterham met Bellie kaas en uienconfituur. Daarbij drinken we beiden graag huisgemaakte kefir (€ 3,50) bij. Ik betaal (no cash) en krijg een betonnen pot met nummer 11, bestek en servetten mee naar onze tafel. Nog even melden dat ook de andere gerechten op de kaart en in het bijzonder de falafel onze ogen uitsteken. Laat dat meteen een reden zijn om in de nabije toekomst nogmaals langs te komen!

Niet veel later komt er een dienblad op tafel te staan met de kefir in feestelijk hoge glazen en voor elk een mok bloemkoolsoep. De frisse kefir wordt opgeleukt met een schijfje citroen en een ijsblokje dat eigenlijk een andere naam verdient door z’n ronde vorm. We proeven van de soep en knikken goedkeurend. Er zit een extra smaakje in dat we niet meteen thuis kunnen brengen, die touch voorkomt dat de soep te flets zou zijn – toch wel een gevaar bij bloemkoolsoep, vind ik.

In een tweede ronde krijgen we elk een bord met twee kommetjes: in het ene zit het stoofpotje met kikkererwten, wortel, ui en tomaat; in het andere quinoa met wat bieslook ter afwerking. Klein detail: van mijn kom blijkt een stukje afgebroken, iets waar ik persoonlijk een hekel aan heb. Dit doet gelukkig niets af aan het leuke eten, dat enkel nog beter wordt wanneer ook het derde deel van de lunch verschijnt.

Dat is dus een dikke donkerbruine boterham die belegd is met een snee Bellie (kaas van Het Hinkelspel) en daarna onder de grill is gezet waardoor je bij een krokante boterham met gesmolten kaas landt. Daarop ligt dan warme uienconfituur en een toren prachtige sla. Het geheel wordt met oog voor detail afgewerkt door wat olie en rozijntjes op het bord. Toppie!

We genieten van onze ontdekking en ronden af met elk een stuk perfecte brownie (€ 2,50).

WAY, we like the way you taste / look / are …